display result search
- 4796
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 59 سوره یونس
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره یونس - آیه 59
قُلْ أَرَءَیْتُم مَّآ أَنزَلَ اللَّهُ لَکُم مِّن رِّزْقٍ فَجَعَلْتُم مِّنْهُ حَرَاماً وَحَلَلًا قُلْ ءآللَّهُ أَذِنَ لَکُمْ أَمْ عَلَى اللَّهِ تَفْتَرُونَ
ترجمه
بگو: آیا دیدید هر رزقى که خداوند براى شما نازل کرده است، (از پیش خود) بعضى را حرام و بعضى را حلال قرار دادید؟ بگو: آیا خداوند به شما اجازه داده یا بر خداوند دروغ مى بندید؟
نمونه هایى از تحریم هاى بى دلیل مشرکان، در آیه 103 سوره مائده بیان شده است: «ما جَعَل اللَّه من بحیرةٍ ولاسائبةٍ ولا وصیلةٍ ولاحامٍ» آنان سهمى از کشاورزى خود را براى بتها و بتکده ها قرار داده و برخود حرام مى کردند و یا آنچه را در شکم حیوانات بود، براى مردها حلال و براى زنان حرام مى دانستند؛ «وقالوا ما فى بطون هذه الأنعام خالصةً لذکورنا و محرّم على ازواجنا» امّا قرآن همه اینها را افترا بر خداوند و ناروا مى داند. «على اللّه تفترون»
پیام ها
1- قانون اصلى و کلّى در خوردنىها حلال بودن است، مگر آنکه حرمت آن از طریق وحى ثابت شود. «ما انزل اللّه لکم»
2- رزق، از سوى خدا نازل مى شود. «انزل اللَّه لکم من رزق»
3- در احکام شرع نباید از شارع جلو افتاد، چنانکه حرام خدا را نمىتوان حلال کرد، حلالها را هم نمى توان حرام شمرد. «فجعلتم منه حراماً وحلالاً»
4- تشریع و قانونگذارى، مخصوص خداوند است. «آللَّه اذن لکم»
5 - کسانى که «ولایت تشریعى» دارند، با اذن الهى مى توانند چیزهایى را حلال یا حرام کنند. «اللَّه اذن لکم»
6- وضع قانونِ بدعت آمیز و آن را به خدا نسبت دادن، جرم است. «جعلتم منه حراماً و حلالاً ، على اللَّه تفترون»
7- قرآن، عادات و رسوم غلطى را که ریشه در وحى و اذن خدا ندارد، محکوم مى کند. «على اللّه تفترون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
قُلْ أَرَءَیْتُم مَّآ أَنزَلَ اللَّهُ لَکُم مِّن رِّزْقٍ فَجَعَلْتُم مِّنْهُ حَرَاماً وَحَلَلًا قُلْ ءآللَّهُ أَذِنَ لَکُمْ أَمْ عَلَى اللَّهِ تَفْتَرُونَ
ترجمه
بگو: آیا دیدید هر رزقى که خداوند براى شما نازل کرده است، (از پیش خود) بعضى را حرام و بعضى را حلال قرار دادید؟ بگو: آیا خداوند به شما اجازه داده یا بر خداوند دروغ مى بندید؟
نمونه هایى از تحریم هاى بى دلیل مشرکان، در آیه 103 سوره مائده بیان شده است: «ما جَعَل اللَّه من بحیرةٍ ولاسائبةٍ ولا وصیلةٍ ولاحامٍ» آنان سهمى از کشاورزى خود را براى بتها و بتکده ها قرار داده و برخود حرام مى کردند و یا آنچه را در شکم حیوانات بود، براى مردها حلال و براى زنان حرام مى دانستند؛ «وقالوا ما فى بطون هذه الأنعام خالصةً لذکورنا و محرّم على ازواجنا» امّا قرآن همه اینها را افترا بر خداوند و ناروا مى داند. «على اللّه تفترون»
پیام ها
1- قانون اصلى و کلّى در خوردنىها حلال بودن است، مگر آنکه حرمت آن از طریق وحى ثابت شود. «ما انزل اللّه لکم»
2- رزق، از سوى خدا نازل مى شود. «انزل اللَّه لکم من رزق»
3- در احکام شرع نباید از شارع جلو افتاد، چنانکه حرام خدا را نمىتوان حلال کرد، حلالها را هم نمى توان حرام شمرد. «فجعلتم منه حراماً وحلالاً»
4- تشریع و قانونگذارى، مخصوص خداوند است. «آللَّه اذن لکم»
5 - کسانى که «ولایت تشریعى» دارند، با اذن الهى مى توانند چیزهایى را حلال یا حرام کنند. «اللَّه اذن لکم»
6- وضع قانونِ بدعت آمیز و آن را به خدا نسبت دادن، جرم است. «جعلتم منه حراماً و حلالاً ، على اللَّه تفترون»
7- قرآن، عادات و رسوم غلطى را که ریشه در وحى و اذن خدا ندارد، محکوم مى کند. «على اللّه تفترون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است