display result search
- 183
- 1000
- 1000
- 1000
نگرش صحیح به دین و مفاهیم دینی، جلسه پانزدهم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «نگرش صحیح به دین و مفاهیم دینی»، جلسه پانزدهم، سال 1402
واقع مسئله این است که ما که امام زمان (ارواحنا له الفداء) را قبلاً ندیدیم و فرض هم این است که کسی قبلاً ندیده است و اگر هم کسی قبلاً دیده باشد ما چطوری ایمان بیاوریم که او دیده است. و اگر علامت‌هایی که مطرح شده احیاناً کس دیگری هم این علامت‌ها را داشته باشد چون زمان امام باقر علیه السلام یک کسی ادعای امامت می‌کرد، بعد همه آن علائم را هم همراه خودش آورده بود. یک زره زنگ زده گذاشته بود که این زره رسول خدا است و از نظر چهره هم یک جورایی به قول ماها علمایی‌تر بود. از چهره شریف امام باقر علیه السلام بالاخره یک غلط‌اندازی‌هایی داشت و در طول دوران امامت بوده‌اند کسانی که ادعای امامت کرده‌اند و مردم را به اشتباه انداخته‌اند. حالا به هر حال قبل از ظهور هم تازه یک مدعیانی هستند به بازار می‌آیند و می‌روند. همین الآن هم یک کسانی مدعی هستند و نیمه پنهان و به صورت کامل پنهان هستند بعد اطرافیان آنها می‌گویند باید ایمان بیاورید. این همان است. شما چه می‌دانید دقیق علائم را. واقع مسئله این است که تنها بر اساس آگاهی بر علائم ایمان شکل نمی‌گیرد. خیلی‌ها زمان پیغمبر اکرم هم آگاهی بر علائم داشتند ولی ایمان نیاوردند و از نظر علمی یقین هم داشتند که این همان است ولی ایمان نیاوردند. قلبشان مطمئن به ایمان نشد. واقع مسئله این است که بزرگترین چالش ما بعد از ظهور ایمان آوردن به حضرت است. این همان است بدون اینکه قبلاً دیده باشیم. منتظر آن بوده‌ایم اما آیا واقعاً ایمان می‌آوریم؟ بعد یک کسانی هم می‌آیند شک می‌اندازند.
یک عده‌ای می‌آیند رسماً در دل‌ها شک ایجاد می‌کنند. حتی بعد از اینکه ایمان آوردند می‌گویند نه، ما اشتباه کردیم. ایشان آن نیست. دارد. اینها در روایات آمده است. پس ما مرحله اول یک مقدار آگاهی داریم ولی ایمان بر اساس این آگاهی‌ها شکل بگیرد یا نه. بعد آن کسانی که می‌بینند هزینه این ایمان آوردن سنگین است. خود این موجب می‌شود که ایمان آنها پا پس بکشد. بعد بعضی‌ها که جلوتر می‌روند تردیدافکنان می‌توانند آنها را دچار شبهه کنند. ما واقعاً از کجا بدانیم ایشان فرزند پیغمبر هستند، همان هستند.
واقع مسئله این است که ما که امام زمان (ارواحنا له الفداء) را قبلاً ندیدیم و فرض هم این است که کسی قبلاً ندیده است و اگر هم کسی قبلاً دیده باشد ما چطوری ایمان بیاوریم که او دیده است. و اگر علامت‌هایی که مطرح شده احیاناً کس دیگری هم این علامت‌ها را داشته باشد چون زمان امام باقر علیه السلام یک کسی ادعای امامت می‌کرد، بعد همه آن علائم را هم همراه خودش آورده بود. یک زره زنگ زده گذاشته بود که این زره رسول خدا است و از نظر چهره هم یک جورایی به قول ماها علمایی‌تر بود. از چهره شریف امام باقر علیه السلام بالاخره یک غلط‌اندازی‌هایی داشت و در طول دوران امامت بوده‌اند کسانی که ادعای امامت کرده‌اند و مردم را به اشتباه انداخته‌اند. حالا به هر حال قبل از ظهور هم تازه یک مدعیانی هستند به بازار می‌آیند و می‌روند. همین الآن هم یک کسانی مدعی هستند و نیمه پنهان و به صورت کامل پنهان هستند بعد اطرافیان آنها می‌گویند باید ایمان بیاورید. این همان است. شما چه می‌دانید دقیق علائم را. واقع مسئله این است که تنها بر اساس آگاهی بر علائم ایمان شکل نمی‌گیرد. خیلی‌ها زمان پیغمبر اکرم هم آگاهی بر علائم داشتند ولی ایمان نیاوردند و از نظر علمی یقین هم داشتند که این همان است ولی ایمان نیاوردند. قلبشان مطمئن به ایمان نشد. واقع مسئله این است که بزرگترین چالش ما بعد از ظهور ایمان آوردن به حضرت است. این همان است بدون اینکه قبلاً دیده باشیم. منتظر آن بوده‌ایم اما آیا واقعاً ایمان می‌آوریم؟ بعد یک کسانی هم می‌آیند شک می‌اندازند.
یک عده‌ای می‌آیند رسماً در دل‌ها شک ایجاد می‌کنند. حتی بعد از اینکه ایمان آوردند می‌گویند نه، ما اشتباه کردیم. ایشان آن نیست. دارد. اینها در روایات آمده است. پس ما مرحله اول یک مقدار آگاهی داریم ولی ایمان بر اساس این آگاهی‌ها شکل بگیرد یا نه. بعد آن کسانی که می‌بینند هزینه این ایمان آوردن سنگین است. خود این موجب می‌شود که ایمان آنها پا پس بکشد. بعد بعضی‌ها که جلوتر می‌روند تردیدافکنان می‌توانند آنها را دچار شبهه کنند. ما واقعاً از کجا بدانیم ایشان فرزند پیغمبر هستند، همان هستند.
تاکنون نظری ثبت نشده است