display result search
- 100
- 1000
- 1000
- 1000
إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُبِینًا، جلسه دوازدهم
سخنرانی حجت الاسلام محمد رضا عابدینی با موضوع «إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُبِینًا»، جلسه دوازدهم: مجرای فیض، سال 1403
در محضر سوره فتح بودیم و جلسه گذشته این نکته را اشاره کردیم که سراسر توحید است آغاز این سوره که دارد می‌فرماید همه این کارها به دست خداست. از جانب اوست که انا فتحنا، از جانب اوست که لیغفر لک الله، از جانب اوست یهدیک صراطا مستقیما، از جانب اوست یتم نعمته علیک، و از جانب اوست و ینصرک الله، و از جانب اوست هو الذی انزل السکینة. همه این‌ها از جانب اوست.
اما یک جهت دیگری هم این دارد که خیلی زیباست. در تمام این‌ها پیغمبر اکرم مخاطب است. چون جهت قابل هم در بهرمندی از آن اراده الهی که فاعل است خیلی مهم است که قابل کی باشد. یک موقع هست که آنچه که از جانب خدا نازل می‌شود در اوج است که نازل می‌شود. کمی ندارد، نقصانی ندارد. آنچه که از جانب خدا نازل می‌شود در اوج کمال است که نازل می‌شود. انزل من السماء ماءا از جانب خدا باران باریده می‌شود، اما فسالت اودیة بقدرها. هر ظرفی به اندازه خودش از این باران بهرمند می‌شود. پس فاعلیت خدا انزل من السماء ماءا. باران با تمام کمالش نازل می‌شود. حد هم ندارد. اما در این وادی، در این دشت‌ها، هر زمینی هر باغی به اندازه دهان بازش، ظرفیتش، مساحتش از این باران بهرمند می‌شود. این می‌شود قابل. لذا اگر خدا می‌خواست بفرماید که انا فتحنا للمومنین فتحا مبینا، چون مومنین حد داشتند، این فتح حد می‌خورد. اما چون پیغمبر اکرم مخاطب است با اینکه مومنین با پیغمبر هستند، این کمال افتخار است برای مومنین که آن فتح را در حد پیغمبر نازل کرد برای این‌ها. نه در حد مومنین. این یک تحفه‌ای است برای مومنین که نازل شدن فتح مخاطبش پیغمبر است که انا فتحنا لک. تو قابل بودی و ظرف تو که یک وادی عظیم بی نهایت است، ما این فتح را در حد تو نازل کردیم. انا فتحنا لک فتحا مبینا. چقدر زیباست.
دنبالش هم لیغفر لک الله ما تقدم من ذنبک و ما تأخر، لیغفر لک که این بنا بود آن جریانی باشد که مفصل در جلساتی گفتگو شد، که ضرباتی بود که مومنین چه در مکه چه در مدینه از جانب آوردن دین پیغمبر، اختلاف‌ها و خون‌هایی که از جانب مشرکین ریخته شده بود و ضرر‌هایی که به آن‌ها رسیده بود و آن‌ها ذنب پیغمبر و مومنین این‌ها را می‌دیدند، اینجا می‌گوید در حد تو این‌ها پوشیده می‌شود نه در حد مومنین. لذا هیچ چیزی از آن ذنب باقی نمی‌ماند. چون در حد پیغمبر دارد پوشیده می‌شود از جهت قابلی.
در محضر سوره فتح بودیم و جلسه گذشته این نکته را اشاره کردیم که سراسر توحید است آغاز این سوره که دارد می‌فرماید همه این کارها به دست خداست. از جانب اوست که انا فتحنا، از جانب اوست که لیغفر لک الله، از جانب اوست یهدیک صراطا مستقیما، از جانب اوست یتم نعمته علیک، و از جانب اوست و ینصرک الله، و از جانب اوست هو الذی انزل السکینة. همه این‌ها از جانب اوست.
اما یک جهت دیگری هم این دارد که خیلی زیباست. در تمام این‌ها پیغمبر اکرم مخاطب است. چون جهت قابل هم در بهرمندی از آن اراده الهی که فاعل است خیلی مهم است که قابل کی باشد. یک موقع هست که آنچه که از جانب خدا نازل می‌شود در اوج است که نازل می‌شود. کمی ندارد، نقصانی ندارد. آنچه که از جانب خدا نازل می‌شود در اوج کمال است که نازل می‌شود. انزل من السماء ماءا از جانب خدا باران باریده می‌شود، اما فسالت اودیة بقدرها. هر ظرفی به اندازه خودش از این باران بهرمند می‌شود. پس فاعلیت خدا انزل من السماء ماءا. باران با تمام کمالش نازل می‌شود. حد هم ندارد. اما در این وادی، در این دشت‌ها، هر زمینی هر باغی به اندازه دهان بازش، ظرفیتش، مساحتش از این باران بهرمند می‌شود. این می‌شود قابل. لذا اگر خدا می‌خواست بفرماید که انا فتحنا للمومنین فتحا مبینا، چون مومنین حد داشتند، این فتح حد می‌خورد. اما چون پیغمبر اکرم مخاطب است با اینکه مومنین با پیغمبر هستند، این کمال افتخار است برای مومنین که آن فتح را در حد پیغمبر نازل کرد برای این‌ها. نه در حد مومنین. این یک تحفه‌ای است برای مومنین که نازل شدن فتح مخاطبش پیغمبر است که انا فتحنا لک. تو قابل بودی و ظرف تو که یک وادی عظیم بی نهایت است، ما این فتح را در حد تو نازل کردیم. انا فتحنا لک فتحا مبینا. چقدر زیباست.
دنبالش هم لیغفر لک الله ما تقدم من ذنبک و ما تأخر، لیغفر لک که این بنا بود آن جریانی باشد که مفصل در جلساتی گفتگو شد، که ضرباتی بود که مومنین چه در مکه چه در مدینه از جانب آوردن دین پیغمبر، اختلاف‌ها و خون‌هایی که از جانب مشرکین ریخته شده بود و ضرر‌هایی که به آن‌ها رسیده بود و آن‌ها ذنب پیغمبر و مومنین این‌ها را می‌دیدند، اینجا می‌گوید در حد تو این‌ها پوشیده می‌شود نه در حد مومنین. لذا هیچ چیزی از آن ذنب باقی نمی‌ماند. چون در حد پیغمبر دارد پوشیده می‌شود از جهت قابلی.
تاکنون نظری ثبت نشده است