display result search
- 62
- 1000
- 1000
- 1000
نصایح امام محمدباقر علیه السلام به جابر بن یزید جعفی، جلسه نوزدهم
سخنرانی آیت الله محمدتقی مصباح یزدی با موضوع «نصایح امام محمدباقر علیه السلام به جابر بن یزید جعفی»، جلسه نوزدهم، سال 1390
وَاسْتَرْجِعْ سَالِفَ الذُّنُوبِ بِشِدَّةِ النَّدَمِ وَکَثْرَةِ الِاسْتِغْفَارِ وَتَعَرَّضْ لِلرَّحْمَةِ وَعَفْوِ اللَّهِ بِحُسْنِ الْمُرَاجَعَةِ وَ اسْتَعِنْ عَلَى حُسْنِ الْمُرَاجَعَةِ بِخَالِصِ الدُّعَاءِ وَ الْمُنَاجَاةِ فِی الظُّلَمِ؛
امام باقر صلوات‌الله‌علیه بعد از اشاره به فضایل انسانی و مقاماتی که خدای متعال برای انسان مقرر فرموده و راه‌هایی که انسان را به این فضایل و کمالات می‌رساند، گویا به این نکته توجه می‌کنند که این سفارش‌ها برای آینده است؛ اما گذشته‌ها را چه کنیم؟ از این رو در این‌جا می‌فرمایند: پرونده گناهان گذشته خود را بازخوانی کن و در این بازخوانی سعی کن پشیمانی شدیدی داشته باشی و بسیار از خدا استغفار کنی و برای این‌که در معرض رحمت و عفو الهی قرار بگیری سعی کن برنامه‌ات را تغییر دهی و به طرف خدا بروی. برای این‌که در این کار موفق شوی سعی کن از دعا و مناجات در تاریکی‌ها استفاده کنی.
ساعتی را برای مرور بر گذشته‌های خود اختصاص دهد و تا آن‌جا که ممکن است در خلوت و تاریکی، گذشته خود را بازبینی کند تا هیچ چیز توجه او را به خود جلب نکند. گناهانی را که از زمان به تکلیف رسیدن خود تاکنون مرتکب شده است به یاد آورد و اگر امکان داشته باشد آنها را یادداشت کند. اگر انسان بتواند دست‌کم بعضی گناهانی را که خیلی زشت بوده و طوری است که دیگر دوست ندارد برای یک لحظه هم آنها را به یاد بیاورد مرور و یادداشت کند بسیار مفید است. این کار باعث می‌شود که زشتی کارها و کثرت گناهان او بیشتر برایش مجسم شود. بعد در این باره فکر کند که «من به جای این‌کارها می‌توانستم چه کارهای خوبی انجام دهم که هر یک از آن کارها می‌توانست باعث آمرزش گناهان و ترفیع درجات من شود» و این کارها را در ستون دیگری یادداشت کند. با این کار شاید حالت پشیمانی شدیدی برای انسان پیدا شود. مثل سرمایه‌داری که سرمایه‌های هنگفتی داشته و می‌توانسته با آنها منافع زیادی کسب کند اما یک‌باره همه آنها آتش گرفته است. چنین کسی چه حالی دارد؟! انسانی که نه تنها از این سرمایه‌اش استفاده نکرده، بلکه کاری کرده که آتش بگیرد و خودش هم در این آتش بسوزد. تصور این وضعیت برای انسان حالت انقطاع و نهایت پشیمانی را ایجاد می‌کند و آمادگی پیدا می‌کند که توبه صادقی انجام دهد. برای توبه باید از گذشته خود پشیمان شود به طوری که تصمیم داشته باشد که دیگر آن کارهای زشت را انجام ندهد و به جای آن، کارهای خوب انجام دهد.
وَاسْتَرْجِعْ سَالِفَ الذُّنُوبِ بِشِدَّةِ النَّدَمِ وَکَثْرَةِ الِاسْتِغْفَارِ وَتَعَرَّضْ لِلرَّحْمَةِ وَعَفْوِ اللَّهِ بِحُسْنِ الْمُرَاجَعَةِ وَ اسْتَعِنْ عَلَى حُسْنِ الْمُرَاجَعَةِ بِخَالِصِ الدُّعَاءِ وَ الْمُنَاجَاةِ فِی الظُّلَمِ؛
امام باقر صلوات‌الله‌علیه بعد از اشاره به فضایل انسانی و مقاماتی که خدای متعال برای انسان مقرر فرموده و راه‌هایی که انسان را به این فضایل و کمالات می‌رساند، گویا به این نکته توجه می‌کنند که این سفارش‌ها برای آینده است؛ اما گذشته‌ها را چه کنیم؟ از این رو در این‌جا می‌فرمایند: پرونده گناهان گذشته خود را بازخوانی کن و در این بازخوانی سعی کن پشیمانی شدیدی داشته باشی و بسیار از خدا استغفار کنی و برای این‌که در معرض رحمت و عفو الهی قرار بگیری سعی کن برنامه‌ات را تغییر دهی و به طرف خدا بروی. برای این‌که در این کار موفق شوی سعی کن از دعا و مناجات در تاریکی‌ها استفاده کنی.
ساعتی را برای مرور بر گذشته‌های خود اختصاص دهد و تا آن‌جا که ممکن است در خلوت و تاریکی، گذشته خود را بازبینی کند تا هیچ چیز توجه او را به خود جلب نکند. گناهانی را که از زمان به تکلیف رسیدن خود تاکنون مرتکب شده است به یاد آورد و اگر امکان داشته باشد آنها را یادداشت کند. اگر انسان بتواند دست‌کم بعضی گناهانی را که خیلی زشت بوده و طوری است که دیگر دوست ندارد برای یک لحظه هم آنها را به یاد بیاورد مرور و یادداشت کند بسیار مفید است. این کار باعث می‌شود که زشتی کارها و کثرت گناهان او بیشتر برایش مجسم شود. بعد در این باره فکر کند که «من به جای این‌کارها می‌توانستم چه کارهای خوبی انجام دهم که هر یک از آن کارها می‌توانست باعث آمرزش گناهان و ترفیع درجات من شود» و این کارها را در ستون دیگری یادداشت کند. با این کار شاید حالت پشیمانی شدیدی برای انسان پیدا شود. مثل سرمایه‌داری که سرمایه‌های هنگفتی داشته و می‌توانسته با آنها منافع زیادی کسب کند اما یک‌باره همه آنها آتش گرفته است. چنین کسی چه حالی دارد؟! انسانی که نه تنها از این سرمایه‌اش استفاده نکرده، بلکه کاری کرده که آتش بگیرد و خودش هم در این آتش بسوزد. تصور این وضعیت برای انسان حالت انقطاع و نهایت پشیمانی را ایجاد می‌کند و آمادگی پیدا می‌کند که توبه صادقی انجام دهد. برای توبه باید از گذشته خود پشیمان شود به طوری که تصمیم داشته باشد که دیگر آن کارهای زشت را انجام ندهد و به جای آن، کارهای خوب انجام دهد.
تاکنون نظری ثبت نشده است