- 169
- 1000
- 1000
- 1000
تقویت اخلاق توحیدی در انسان، جلسه سی و پنجم
سخنرانی حجت الاسلام و المسلمین سید احمد فقیهی با موضوع «تقویت اخلاق توحیدی در انسان»، جلسه سی و پنجم، سال 1402
اعمال ما به دو دسته اعمال جوارحی و اعمال جوانحی تقسیم میشود و اگرچه اعمال جوارحی چارچوبه دین هستند و باید مراعات شوند، اما اهمیت اعمال قلبی و جوانحی بسیار بیشتر از اعمال جوارحی است.
نکته بسیار ضروری در این مسئله توجه به بدنی یا قلبی بودن اعمال است. بسیار اتفاق میافتد که ما اعمالی را انجام میدهیم، اما در اینکه این عمل بدنی است یا قلبی به اشتباه میافتیم. برای مثال این مسئله درباره زهد مطرح است که آیا جزو اعمال قلبی است یا جزو اعمال بدنی؟ برخی گمان کردهاند که زهد جزو اعمال جوارحی و بدنی است و به این معناست که انسان از نعمات دنیا بهره نبرد و هیچ چیزی نداشته باشد؛ در حالیکه حقیقت زهد عملی قلبی است و به معنای بیرغبتی به زرق و برق دنیا و عدم وابستگی قلبی به آن است. قرآن میفرماید:« لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَکُمْ وَلا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ»
دعا نیز از اعمال قلبی است، اما بسیاری خیال میکنند که دعا عملی جوارحی است. اینکه انسان دستش را بلند کند، دعایی بخواند و راز و نیاز زبانی داشته باشد، سر جای خودش درست است، اما حقیقت دعا توجه قلبی است. علت عدم استجابت برخی از دعاها نیز همین است که ما به درخواست لفظی اکتفا کردهایم و توجه قلبی و خواسته درونی نداشتهایم. دعا این است که انسان با قلبش احساس نیاز کند و با تمام وجود آن را از خدا بخواهد.
در آستانه ماه رجب هستیم؛ ماهی که خداوند درباره آن میفرماید: ماه رجب ماه من است. ماهی که به آن «اصب» میگویند؛ یعنی ماهی که در آن، رحمت خداوند میبارد. توجه داشته باشید که هر ماه از شب اول آن شروع میشود. هنگام اذان مغرب شب اول، ماه جدید شروع میشود. برخی شب اول ماه را جزو ماه جدید نمیدانند و تازه پس از اینکه چند روز از ماه گذشت به کتب ادعیه مراجعه میکنند و به دنبال اعمال و عبادات آن میگردند. در حالیکه اگر کسی بخواهد از ماه رجب بهره ببرد باید از قبل از شروع این ماه توجه کند و اعمال آن را ببیند.
اعمال ما به دو دسته اعمال جوارحی و اعمال جوانحی تقسیم میشود و اگرچه اعمال جوارحی چارچوبه دین هستند و باید مراعات شوند، اما اهمیت اعمال قلبی و جوانحی بسیار بیشتر از اعمال جوارحی است.
نکته بسیار ضروری در این مسئله توجه به بدنی یا قلبی بودن اعمال است. بسیار اتفاق میافتد که ما اعمالی را انجام میدهیم، اما در اینکه این عمل بدنی است یا قلبی به اشتباه میافتیم. برای مثال این مسئله درباره زهد مطرح است که آیا جزو اعمال قلبی است یا جزو اعمال بدنی؟ برخی گمان کردهاند که زهد جزو اعمال جوارحی و بدنی است و به این معناست که انسان از نعمات دنیا بهره نبرد و هیچ چیزی نداشته باشد؛ در حالیکه حقیقت زهد عملی قلبی است و به معنای بیرغبتی به زرق و برق دنیا و عدم وابستگی قلبی به آن است. قرآن میفرماید:« لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَکُمْ وَلا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ»
دعا نیز از اعمال قلبی است، اما بسیاری خیال میکنند که دعا عملی جوارحی است. اینکه انسان دستش را بلند کند، دعایی بخواند و راز و نیاز زبانی داشته باشد، سر جای خودش درست است، اما حقیقت دعا توجه قلبی است. علت عدم استجابت برخی از دعاها نیز همین است که ما به درخواست لفظی اکتفا کردهایم و توجه قلبی و خواسته درونی نداشتهایم. دعا این است که انسان با قلبش احساس نیاز کند و با تمام وجود آن را از خدا بخواهد.
در آستانه ماه رجب هستیم؛ ماهی که خداوند درباره آن میفرماید: ماه رجب ماه من است. ماهی که به آن «اصب» میگویند؛ یعنی ماهی که در آن، رحمت خداوند میبارد. توجه داشته باشید که هر ماه از شب اول آن شروع میشود. هنگام اذان مغرب شب اول، ماه جدید شروع میشود. برخی شب اول ماه را جزو ماه جدید نمیدانند و تازه پس از اینکه چند روز از ماه گذشت به کتب ادعیه مراجعه میکنند و به دنبال اعمال و عبادات آن میگردند. در حالیکه اگر کسی بخواهد از ماه رجب بهره ببرد باید از قبل از شروع این ماه توجه کند و اعمال آن را ببیند.
تاکنون نظری ثبت نشده است