display result search
- 1895
- 1000
- 1000
- 1000
چه تقوایی به درد انسان می‌خورد
سخنرانی حجت الاسلام سید حسین حسینی قمی با موضوع «چه تقوایی به درد انسان می‌خورد»، سال 1401
زمانی که ماه مبارک رجب فرامی‌رسید، رسول گرامی اسلام دعا می‌کردند و می‌فرمودند؛ «اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِی رَجَبٍ وَ شَعْبَانَ وَ بَلِّغْنَا شَهْرَ رَمَضَانَ وَ أَعِنَّا عَلَى الصِّیَامِ وَ الْقِیَامِ وَ حِفْظِ اللِّسَانِ وَ غَضِّ الْبَصَرِ وَ لاَ تَجْعَلْ حَظَّنَا مِنْهُ الْجُوعَ وَ الْعَطَشَ» خدایا براى ما در ماه رجب و شعبان برکت قرار ده، و ما را به ماه رمضان برسان و ما بر روزه و شب‌زنده‌داری در این ماه و به ما یاری کن و بر نگهدارى زبان و فروبستن چشم کمک فرما و بهره ما را از ماه رمضان، گرسنگى و تشنگى قرار مده.
ماه رجب را ماه ریزش رحمت الهی، ماه اصم به معنای ماهی که خداوند متعال در آن بر قومی غصب ننموده‌اند و ماه رجب‌المرجب، که در آن جنگ حرام است یاد می‌کنند.
در ماه رجب بر روزه در این ماه و زیارت عمره رجبیه، زیارت سیدالشهدا و زیارت امام رضا علیهماالسلام تأکید شده است. بر اساس روایات اسلامی اگر کسی نمی‌تواند روزه بگیرد در عوض می‌تواند صدقه دهد، اگر صدقه نمی‌تواند بدهد، روزی صد مرتبه ذکر «سُبحانَ الإلهِ الجَلیل، سُبحانَ مَن لا یَنبَغی التَّسبیحُ إلّا لَهُ، سُبحانَ الأَعّزِ الأکرم، سُبحانَ مَن لَبِسَ العِزَّ وَ هُوَ لَهُ أهلُ» را تکرار کند.
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در سخنرانی‌هایشان بارها بر مسئولیت زبان تأکید نموده‌اند. امام علی علیه‌السلام در فرازهایی از خطبه 176 نهج‌البلاغه بر پرهیز از شکستن فضائل اخلاقی تصریح نموده، می فرمانید؛ کاری کنید که زبان با عمل یکی باشد و منافق نباشید.
نفاق درجاتی دارد و هرکسی زبان و گفتار و عملش یکی نباشد منافق است. امام علیه‌السلام می‌فرمایند؛ «مَنْ کَانَ ظَاهِرُهُ أَرْجَحَ مِنْ بَاطِنِهِ خَفَّ مِیزَانُهُ وَ مَنْ کَانَ بَاطِنُهُ أَرْجَحَ مِنْ ظَاهِرِهِ ثَقُلَ مِیزَانُهُ»؛ کسی که ظاهر او بهتر از باطن باشد؛ در فردای قیامت، در ترازوی اعمال او چیزی نخواهد بود.
انسان باید زبان خود را در گنجینه درونی نفس محفوظ بدارد. امام علی علیه‌السلام زبان را به اسب سرکشی تشبیه نموده‌اند که صاحب خود را بر زمین می‌زند؛ سپس قسم جلاله یاد می‌کنند که تقوایی به درد انسان می‌خورد که زبان را در خزانه محفوظ بدارد.
در روایتی نقل‌شده که نبی مکرم اسلام در تمام سخنرانی‌هایشان آیه شریفه «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا» را تلاوت می‌نمودند و تأکید داشتند که همیشه انسان به‌حق سخن بگوید تا خداوند متعال اعمال انسان را اصلاح فرماید و از گناهان آدمی در گذرد.
امام علیه‌السلام می‌فرمایند؛ هرآینه زبان مؤمن در پس قلب اوست و قلب منافق در پس زبان او. زیرا، مؤمن هنگامی‌که آهنگ گفتن کند، نخست در درون خود در آن بیندیشد، اگر حرف خوبی بود بر زبان آرد و اگر شر بود پنهانش دارد. منافق هر سخن که بر زبانش آید بگوید و نداند چه به سود او و چه بر زیان اوست.
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در خطبه‌هایشان بارها به احادیث نبوی اشاره نموده‌اند. حضرت در خطبه 176 نهج‌البلاغه به نقل از پیامبر اعظم صلی‌الله علیه و آله می‌فرمایند؛ « لَا یَسْتَقِیمُ إِیمَانُ عَبْدٍ حَتَّى یَسْتَقِیمَ قَلْبُهُ وَ لَا یَسْتَقِیمُ قَلْبُهُ حَتَّى یَسْتَقِیمَ لِسَانُهُ»؛ ایمان هیچ بنده‌ای استوار نپذیرد مگر آنگاه‌که دلش استقامت پذیرد و دلش استوار نپذیرد، مگر آنگاه‌که زبانش استقامت پذیرد.
حضرت در ادامه این خطبه در هشداری می‌فرمایند؛ هرکسی قدرت دارد و می‌تواند، جوری زندگی کند که وقتی به ملاقات خداوند متعال می‌رود، خون و مال کسی به گردن او نباشد و با زبانش آبروی کسی را نبرده باشد. در این ماه که تمام درهای رحمت الهی بازشده است، فرصتی بزرگ بر اصلاح نفس است. اگر کسی حق‌الناسی بر گردن دارد، یا خدای‌نکرده با جوسازی، فضاسازی و سخن پرانی خون بی‌گناهی ریخته شود هیچ‌گاه مشمول رحمت الهی نخواهد شد.
خداوند متعال حق‌الناس را تحت هیچ شرایطی رها نمی‌کنند. خوشا به حال کسی که به‌جای عیوب دیگران مشغول عیوب خود باشد و مشغول طاعت رب باشد و بر خطاهای خود گریه کند و مردم از شر او در امان باشند.
زمانی که ماه مبارک رجب فرامی‌رسید، رسول گرامی اسلام دعا می‌کردند و می‌فرمودند؛ «اللَّهُمَّ بَارِکْ لَنَا فِی رَجَبٍ وَ شَعْبَانَ وَ بَلِّغْنَا شَهْرَ رَمَضَانَ وَ أَعِنَّا عَلَى الصِّیَامِ وَ الْقِیَامِ وَ حِفْظِ اللِّسَانِ وَ غَضِّ الْبَصَرِ وَ لاَ تَجْعَلْ حَظَّنَا مِنْهُ الْجُوعَ وَ الْعَطَشَ» خدایا براى ما در ماه رجب و شعبان برکت قرار ده، و ما را به ماه رمضان برسان و ما بر روزه و شب‌زنده‌داری در این ماه و به ما یاری کن و بر نگهدارى زبان و فروبستن چشم کمک فرما و بهره ما را از ماه رمضان، گرسنگى و تشنگى قرار مده.
ماه رجب را ماه ریزش رحمت الهی، ماه اصم به معنای ماهی که خداوند متعال در آن بر قومی غصب ننموده‌اند و ماه رجب‌المرجب، که در آن جنگ حرام است یاد می‌کنند.
در ماه رجب بر روزه در این ماه و زیارت عمره رجبیه، زیارت سیدالشهدا و زیارت امام رضا علیهماالسلام تأکید شده است. بر اساس روایات اسلامی اگر کسی نمی‌تواند روزه بگیرد در عوض می‌تواند صدقه دهد، اگر صدقه نمی‌تواند بدهد، روزی صد مرتبه ذکر «سُبحانَ الإلهِ الجَلیل، سُبحانَ مَن لا یَنبَغی التَّسبیحُ إلّا لَهُ، سُبحانَ الأَعّزِ الأکرم، سُبحانَ مَن لَبِسَ العِزَّ وَ هُوَ لَهُ أهلُ» را تکرار کند.
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در سخنرانی‌هایشان بارها بر مسئولیت زبان تأکید نموده‌اند. امام علی علیه‌السلام در فرازهایی از خطبه 176 نهج‌البلاغه بر پرهیز از شکستن فضائل اخلاقی تصریح نموده، می فرمانید؛ کاری کنید که زبان با عمل یکی باشد و منافق نباشید.
نفاق درجاتی دارد و هرکسی زبان و گفتار و عملش یکی نباشد منافق است. امام علیه‌السلام می‌فرمایند؛ «مَنْ کَانَ ظَاهِرُهُ أَرْجَحَ مِنْ بَاطِنِهِ خَفَّ مِیزَانُهُ وَ مَنْ کَانَ بَاطِنُهُ أَرْجَحَ مِنْ ظَاهِرِهِ ثَقُلَ مِیزَانُهُ»؛ کسی که ظاهر او بهتر از باطن باشد؛ در فردای قیامت، در ترازوی اعمال او چیزی نخواهد بود.
انسان باید زبان خود را در گنجینه درونی نفس محفوظ بدارد. امام علی علیه‌السلام زبان را به اسب سرکشی تشبیه نموده‌اند که صاحب خود را بر زمین می‌زند؛ سپس قسم جلاله یاد می‌کنند که تقوایی به درد انسان می‌خورد که زبان را در خزانه محفوظ بدارد.
در روایتی نقل‌شده که نبی مکرم اسلام در تمام سخنرانی‌هایشان آیه شریفه «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِیدًا» را تلاوت می‌نمودند و تأکید داشتند که همیشه انسان به‌حق سخن بگوید تا خداوند متعال اعمال انسان را اصلاح فرماید و از گناهان آدمی در گذرد.
امام علیه‌السلام می‌فرمایند؛ هرآینه زبان مؤمن در پس قلب اوست و قلب منافق در پس زبان او. زیرا، مؤمن هنگامی‌که آهنگ گفتن کند، نخست در درون خود در آن بیندیشد، اگر حرف خوبی بود بر زبان آرد و اگر شر بود پنهانش دارد. منافق هر سخن که بر زبانش آید بگوید و نداند چه به سود او و چه بر زیان اوست.
امیرالمؤمنین علی علیه‌السلام در خطبه‌هایشان بارها به احادیث نبوی اشاره نموده‌اند. حضرت در خطبه 176 نهج‌البلاغه به نقل از پیامبر اعظم صلی‌الله علیه و آله می‌فرمایند؛ « لَا یَسْتَقِیمُ إِیمَانُ عَبْدٍ حَتَّى یَسْتَقِیمَ قَلْبُهُ وَ لَا یَسْتَقِیمُ قَلْبُهُ حَتَّى یَسْتَقِیمَ لِسَانُهُ»؛ ایمان هیچ بنده‌ای استوار نپذیرد مگر آنگاه‌که دلش استقامت پذیرد و دلش استوار نپذیرد، مگر آنگاه‌که زبانش استقامت پذیرد.
حضرت در ادامه این خطبه در هشداری می‌فرمایند؛ هرکسی قدرت دارد و می‌تواند، جوری زندگی کند که وقتی به ملاقات خداوند متعال می‌رود، خون و مال کسی به گردن او نباشد و با زبانش آبروی کسی را نبرده باشد. در این ماه که تمام درهای رحمت الهی بازشده است، فرصتی بزرگ بر اصلاح نفس است. اگر کسی حق‌الناسی بر گردن دارد، یا خدای‌نکرده با جوسازی، فضاسازی و سخن پرانی خون بی‌گناهی ریخته شود هیچ‌گاه مشمول رحمت الهی نخواهد شد.
خداوند متعال حق‌الناس را تحت هیچ شرایطی رها نمی‌کنند. خوشا به حال کسی که به‌جای عیوب دیگران مشغول عیوب خود باشد و مشغول طاعت رب باشد و بر خطاهای خود گریه کند و مردم از شر او در امان باشند.
کاربر مهمان