سخنرانی حجت الاسلام سید علیرضا تراشیون با موضوع «جایگاه احترام به والدین در تربیت نسل خوب»، سال 1401
خانواده دوستی از شاخصههای مهم تربیت نسل خوب برای تجلی زندگی عزتمندانه و سعادتمندانه است. اگر بخواهیم فرزندانمان را خانوادهدوست تربیت نماییم، باید روابط همسران در محیط خانه روابط خوب و صمیمی باشد.
بیتوجهی فرزندان به والدین از چالشهای دنیای مدرن است. سبک زندگی غربی، به دنبال کاهش وابستگی عاطفی و مالی فرزندان نسبت به خانواده است. تقویت رابطه عاطفی و سرشار از محبت و احترام فرزندان نسبت به والدین از جایگاه خاصی در تربیت نسل خوب برخوردار است.
آیات و روایات نسبت به احترام فرزندان به والدین توجه عمیق دارد که این رابطه حتی پس از فوت والدین نیز باید ادامه داشته باشد. پدر و مادر انسان بعد از رحلت، بیش از زمان حیاتشان نیازمند توجه فرزندان هستند؛ وقتی پدر و مادری از دنیا میروند دستشان از دنیا کوتاه است، برای انجام کار خیر حسرت میخورند.
پدری که مال حلالی از خودش بهجای گذارده، فرزندان صالحی را تربیت و فرزندان نیز مال حلال او را در راه خدا خیرات میکنند، حسرت میخورد که ایکاش خودم این کار پسندیده را انجام میدادم. انسان بعد از مرگ، تمام تعلقات و مالکیتهای دنیای را از دست میدهد؛ لذا تمام نگاه خود را معطوف به فرزندانش در دنیا میکند تا کار خیری را به نیابت از او انجام دهند.
انجام اعمال نیک به یاد والدین از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از رویکردهای ارزشمندی که میتوان در برپایی نماز، احسان و خیرات انجام داد، به یاد پدر و مادر، تمام گذشتگان تا حضرت آدم(ع) کارها را انجام داد و ایشان را که ما از ثمرات نسلشان هستیم، در این احسانها شریک نمود.
اگر انسان مسجد و بنایی را بسازد، تا زمانی که مردم در آن نماز میخوانند و احیا و مجلس اهلبیت علیهمالسلام در آن به پا داشته میشود، پدر و مادر نیز از خیرات، مبرات و حسنات آن بهرهمند میشوند.
بعد از خداوند متعال و اهلبیت علیهمالسلام، پدر و مادر بیشترین حق را بر گردن انسان دارند و هیچکس پدر و مادر نمیشود. عاق والدین نسبت به فرزندان که در روایات اسلامی بر توجه بدان تأکید شده است، لزوماً کلامی نیست؛ گاهی اوقات اگر رفتار فرزند منجر به بیاحترامی به پدر و مادر شود و فرزند نگاه تندی به والدین بیندازد یا صدایش را بلند کند، بلافاصله مشمول عاق والدین میگردد.
فرزندانی که به جایگاه پدر و مادر توجه داشته باشد، از قبل همین توجهات و احترام به پدر و مادر سعادتشان رقم میخورد. همواره باید توجه داشته باشیم که گره مشکلات زندگی در خانه پدری و با کسب حلالیت و رضایت از پدر و مادر باز میشود؛ رضایت پدر و مادر رافع بالاهای روزگار و گرهگشای مشکلات زندگی است.
متأسفانه در بسیاری از موارد بدون توجه و از روی سادگی اعمال کاری را انجام میدهیم و یا فعلی را ترک میکنیم که بهنوعی بیاحترامی به والدین محسوب شده، در فرایندهای زندگی گرههایی را ایجاد میکند.
نگاه پدر و مادر از روی محبت عبادت است. در روایتی از رسولالله صلیالله علیه و آله پاداش یک نگاه از روی محبت به پدر و مادر با ثواب حج و عمره مقبول برابری میکند.
خانه و خانواده مهمترین و ارزشمندترین بستر رشد و تعالی انسان است. مدل و سبک زندگی غربی در مسیر تضعیف تمام ارکان اصلی خانواده، قرار گرفته است. مبانی دینی به اثرات دایره بالاتر از خانواده نزدیک توجه داشته، تمام اقوام را ظرفیتی ارزشمند برای تعالی انسان برمیشمرد.
اگر فردی از ارتباط همسر با خانوادهاش جلوگیری کند و مانع ارتباط و پیوند عاطفی خانواده شود، باید استغفار نماید؛ در کلام اهلبیت علیهمالسلام نسبت به پدر و مادر آمده؛ «ولو کان مشرکا» یعنی انسان تحت هیچ شرایطی حق ندارد رابطه خود را با والدینش تضعیف کند. چرا که قطع ارتباط با اقوام و خانواده، فسادها و آسیبهای بیشماری را در عرصههای اجتماعی رقم میزند.
خانواده نظام جامعه را سلامت نگه میدارد. وقتی ارتباط درون خانوادگی کم شود، توجه فرزندان به بیرون معطوف شده، مقدمات انحرافات نوجوانان و جوانانمان فراهم میشود؛ برخی از کمشدن ارتباطات بهخاطر برخی از حساسیتهای نابجای برخی از بانوان و محدودیتها و سختگیریها است.
بوسه بر پیشانی مادر در دنیا، بهصورت پوششی مقابل آتش جهنم تجلی خواهد یافت. بر اساس روایات اسلامی، کسی که دو پای مادر خود را ببوسد، گویا آستانه کعبه را بوسیده است.
عدم درک جایگاه والدین و ضعف در تبیین این جایگاه ارزشمند به فرزندان از معضلات جامعه و مشکلآفرین است. بیاحترامی، طغیان، سرکشی، توهین و تهدید برخی از فرزندان نسبت به پدر و مادر، آورده سبک زندگی غربی است که در دوری از اصالت خانواده، ریشه دوانده است؛ نهتنها بلهها، نهها و نگاههای والدین خود خیروبرکت آفرین است؛ بلکه مخالفت پدر و مادر نسبت به موضوعی خیروبرکت را از آن فعل میگیرد.
خانواده دوستی از شاخصههای مهم تربیت نسل خوب برای تجلی زندگی عزتمندانه و سعادتمندانه است. اگر بخواهیم فرزندانمان را خانوادهدوست تربیت نماییم، باید روابط همسران در محیط خانه روابط خوب و صمیمی باشد.
بیتوجهی فرزندان به والدین از چالشهای دنیای مدرن است. سبک زندگی غربی، به دنبال کاهش وابستگی عاطفی و مالی فرزندان نسبت به خانواده است. تقویت رابطه عاطفی و سرشار از محبت و احترام فرزندان نسبت به والدین از جایگاه خاصی در تربیت نسل خوب برخوردار است.
آیات و روایات نسبت به احترام فرزندان به والدین توجه عمیق دارد که این رابطه حتی پس از فوت والدین نیز باید ادامه داشته باشد. پدر و مادر انسان بعد از رحلت، بیش از زمان حیاتشان نیازمند توجه فرزندان هستند؛ وقتی پدر و مادری از دنیا میروند دستشان از دنیا کوتاه است، برای انجام کار خیر حسرت میخورند.
پدری که مال حلالی از خودش بهجای گذارده، فرزندان صالحی را تربیت و فرزندان نیز مال حلال او را در راه خدا خیرات میکنند، حسرت میخورد که ایکاش خودم این کار پسندیده را انجام میدادم. انسان بعد از مرگ، تمام تعلقات و مالکیتهای دنیای را از دست میدهد؛ لذا تمام نگاه خود را معطوف به فرزندانش در دنیا میکند تا کار خیری را به نیابت از او انجام دهند.
انجام اعمال نیک به یاد والدین از اهمیت بالایی برخوردار است. یکی از رویکردهای ارزشمندی که میتوان در برپایی نماز، احسان و خیرات انجام داد، به یاد پدر و مادر، تمام گذشتگان تا حضرت آدم(ع) کارها را انجام داد و ایشان را که ما از ثمرات نسلشان هستیم، در این احسانها شریک نمود.
اگر انسان مسجد و بنایی را بسازد، تا زمانی که مردم در آن نماز میخوانند و احیا و مجلس اهلبیت علیهمالسلام در آن به پا داشته میشود، پدر و مادر نیز از خیرات، مبرات و حسنات آن بهرهمند میشوند.
بعد از خداوند متعال و اهلبیت علیهمالسلام، پدر و مادر بیشترین حق را بر گردن انسان دارند و هیچکس پدر و مادر نمیشود. عاق والدین نسبت به فرزندان که در روایات اسلامی بر توجه بدان تأکید شده است، لزوماً کلامی نیست؛ گاهی اوقات اگر رفتار فرزند منجر به بیاحترامی به پدر و مادر شود و فرزند نگاه تندی به والدین بیندازد یا صدایش را بلند کند، بلافاصله مشمول عاق والدین میگردد.
فرزندانی که به جایگاه پدر و مادر توجه داشته باشد، از قبل همین توجهات و احترام به پدر و مادر سعادتشان رقم میخورد. همواره باید توجه داشته باشیم که گره مشکلات زندگی در خانه پدری و با کسب حلالیت و رضایت از پدر و مادر باز میشود؛ رضایت پدر و مادر رافع بالاهای روزگار و گرهگشای مشکلات زندگی است.
متأسفانه در بسیاری از موارد بدون توجه و از روی سادگی اعمال کاری را انجام میدهیم و یا فعلی را ترک میکنیم که بهنوعی بیاحترامی به والدین محسوب شده، در فرایندهای زندگی گرههایی را ایجاد میکند.
نگاه پدر و مادر از روی محبت عبادت است. در روایتی از رسولالله صلیالله علیه و آله پاداش یک نگاه از روی محبت به پدر و مادر با ثواب حج و عمره مقبول برابری میکند.
خانه و خانواده مهمترین و ارزشمندترین بستر رشد و تعالی انسان است. مدل و سبک زندگی غربی در مسیر تضعیف تمام ارکان اصلی خانواده، قرار گرفته است. مبانی دینی به اثرات دایره بالاتر از خانواده نزدیک توجه داشته، تمام اقوام را ظرفیتی ارزشمند برای تعالی انسان برمیشمرد.
اگر فردی از ارتباط همسر با خانوادهاش جلوگیری کند و مانع ارتباط و پیوند عاطفی خانواده شود، باید استغفار نماید؛ در کلام اهلبیت علیهمالسلام نسبت به پدر و مادر آمده؛ «ولو کان مشرکا» یعنی انسان تحت هیچ شرایطی حق ندارد رابطه خود را با والدینش تضعیف کند. چرا که قطع ارتباط با اقوام و خانواده، فسادها و آسیبهای بیشماری را در عرصههای اجتماعی رقم میزند.
خانواده نظام جامعه را سلامت نگه میدارد. وقتی ارتباط درون خانوادگی کم شود، توجه فرزندان به بیرون معطوف شده، مقدمات انحرافات نوجوانان و جوانانمان فراهم میشود؛ برخی از کمشدن ارتباطات بهخاطر برخی از حساسیتهای نابجای برخی از بانوان و محدودیتها و سختگیریها است.
بوسه بر پیشانی مادر در دنیا، بهصورت پوششی مقابل آتش جهنم تجلی خواهد یافت. بر اساس روایات اسلامی، کسی که دو پای مادر خود را ببوسد، گویا آستانه کعبه را بوسیده است.
عدم درک جایگاه والدین و ضعف در تبیین این جایگاه ارزشمند به فرزندان از معضلات جامعه و مشکلآفرین است. بیاحترامی، طغیان، سرکشی، توهین و تهدید برخی از فرزندان نسبت به پدر و مادر، آورده سبک زندگی غربی است که در دوری از اصالت خانواده، ریشه دوانده است؛ نهتنها بلهها، نهها و نگاههای والدین خود خیروبرکت آفرین است؛ بلکه مخالفت پدر و مادر نسبت به موضوعی خیروبرکت را از آن فعل میگیرد.
تاکنون نظری ثبت نشده است