- 699
- 1000
- 1000
- 1000
تاریخ بعثت و عصر ظهور، جلسه بیست و پنجم
سخنرانی حجت الاسلام علیرضا پناهیان با موضوع «تاریخ بعثت و عصر ظهور»، جلسه بیست و پنجم، سال 1400
برای انتظار و آمادهشدن برای ظهور باید یک دولت کریمه داشت، و برای رسیدن به آن لحظه، باید هم دغدغۀ فردی داشته باشیم، هم خانوادگی، هم اجتماعی و هم جهانی. حالا بحث را دنبال میکنیم.
یک اشتباه خیلی بزرگ در ذهنها بهصورت ناخودآگاه رخ میدهد که باید آن اشتباه را برطرف کرد. باید ولایت را بهگونهای تعریف کرد که این اشتباه در ذهنها شکل نگیرد. ما دنبال دولت کریمه هستیم. محور و رئیس این دولت کریمه، امام است ولی بعضیها از موضوع امامت یا جامعۀ ولایی یا ولایتمداری اشتباه برداشت میکنند و فکر میکنند که همۀ مسئولیتها بهعهدۀ امام است و ایشان فرمان میدهد و دیگران اطاعت میکنند.
مسئولیت امام مشخص است، فرمان هم میدهد، اطاعت هم لازم است؛ ولی هیچوقت کار جامعۀ ولایی با یک رکن پیش نمیرود. یک رکناش امام است و مسئولیتی که او دارد، رکن دیگرش مردم هستند و مسئولیتی که مردم دارند. ما خوب است قبل از کلمۀ «اطاعت» بگوییم «مسئولیت و مسئولیتپذیری». امام به چه کسانی دستور میدهد؟ به آدمهایی که مسئولیتپذیر باشند. مهمترین دستور امام چیست؟ مسئولیتپذیری. چه کسانی میتوانند اطاعت از امام را خوب انجام بدهند؟ آدمهایی که مسئولیتپذیر هستند.
ما برای اینکه این مسئله را خوب در ذهن خودمان جا بیندازیم اول باید مسئلۀ «مسئولیتپذیری» را برجسته کنیم. آنوقت چیزهایی که غربیها بهصورت نارس و ناقص مطرح میکنند مانند حقوق بشر یا «حقّ تعیین سرنوشت» در اینجا به «تکلیف تعیین سرنوشت» تبدیل میشود.
در کشور ما عدهای کاملاً ابلهانه تأکید داشتند که نگویید انتخابات «تکلیف» است، بگویید «حق» است و مردم به عنوان یک حق سراغش بروند. درحالیکه آدم میتواند از حقِ خودش صرفنظر بکند و جامعه را به گرگها بسپارد و احساس مسئولیت را کنار بگذارد ولی حق ندارد از تکلیف خودش صرفنظر کند. همانطوری که در جلسات قبل اشاره کردم شهید صدر فرمودند فرق آزادی در اسلام و آزادی در غرب همین است که اسلام آزادی را تکلیف میکند ولی غرب آزادی را حق میداند. وقتی که من مسئولیتپذیر شدم و نسبت به جامعۀ خودم احساس مسئولیت کردم رفتارم متفاوت خواهد بود.
برای انتظار و آمادهشدن برای ظهور باید یک دولت کریمه داشت، و برای رسیدن به آن لحظه، باید هم دغدغۀ فردی داشته باشیم، هم خانوادگی، هم اجتماعی و هم جهانی. حالا بحث را دنبال میکنیم.
یک اشتباه خیلی بزرگ در ذهنها بهصورت ناخودآگاه رخ میدهد که باید آن اشتباه را برطرف کرد. باید ولایت را بهگونهای تعریف کرد که این اشتباه در ذهنها شکل نگیرد. ما دنبال دولت کریمه هستیم. محور و رئیس این دولت کریمه، امام است ولی بعضیها از موضوع امامت یا جامعۀ ولایی یا ولایتمداری اشتباه برداشت میکنند و فکر میکنند که همۀ مسئولیتها بهعهدۀ امام است و ایشان فرمان میدهد و دیگران اطاعت میکنند.
مسئولیت امام مشخص است، فرمان هم میدهد، اطاعت هم لازم است؛ ولی هیچوقت کار جامعۀ ولایی با یک رکن پیش نمیرود. یک رکناش امام است و مسئولیتی که او دارد، رکن دیگرش مردم هستند و مسئولیتی که مردم دارند. ما خوب است قبل از کلمۀ «اطاعت» بگوییم «مسئولیت و مسئولیتپذیری». امام به چه کسانی دستور میدهد؟ به آدمهایی که مسئولیتپذیر باشند. مهمترین دستور امام چیست؟ مسئولیتپذیری. چه کسانی میتوانند اطاعت از امام را خوب انجام بدهند؟ آدمهایی که مسئولیتپذیر هستند.
ما برای اینکه این مسئله را خوب در ذهن خودمان جا بیندازیم اول باید مسئلۀ «مسئولیتپذیری» را برجسته کنیم. آنوقت چیزهایی که غربیها بهصورت نارس و ناقص مطرح میکنند مانند حقوق بشر یا «حقّ تعیین سرنوشت» در اینجا به «تکلیف تعیین سرنوشت» تبدیل میشود.
در کشور ما عدهای کاملاً ابلهانه تأکید داشتند که نگویید انتخابات «تکلیف» است، بگویید «حق» است و مردم به عنوان یک حق سراغش بروند. درحالیکه آدم میتواند از حقِ خودش صرفنظر بکند و جامعه را به گرگها بسپارد و احساس مسئولیت را کنار بگذارد ولی حق ندارد از تکلیف خودش صرفنظر کند. همانطوری که در جلسات قبل اشاره کردم شهید صدر فرمودند فرق آزادی در اسلام و آزادی در غرب همین است که اسلام آزادی را تکلیف میکند ولی غرب آزادی را حق میداند. وقتی که من مسئولیتپذیر شدم و نسبت به جامعۀ خودم احساس مسئولیت کردم رفتارم متفاوت خواهد بود.
تاکنون نظری ثبت نشده است