سخنرانی از آیت الله حسین انصاریان با موضوع «چیستی دین»، جلسه سوم، سال 1400
راهنمای من برای این ده شب یک آیهٔ قرآن و دو روایت است. اما آیهٔ قرآن در سورهٔ مبارکهٔ مزّمّل است که شاید و به احتمال قوی ده روز از بعثت پیغمبر نگذشته بود که این آیه نازل شد.
کل قرآن در آن ده روز؛ سورهٔ حمد و مدّثر و مزّمّل و سورهٔ علق بود. یعنی صد تا آیه هم نمیشد. کل اهل ایمان و اهل خدا هم سه نفر بودند؛ پیغمبر عظیم الشان اسلام و امیر المؤمنین و خدیجهٔ کبری.
آیه امر دارد و امرش هم باید امر ضروری باشد «فَاقْرَؤُا ما تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآن»؛ تا جایی که برایتان ممکن است قرآن بخوانید.
بعد میفرماید: من میدانم که شما یا در بستر بیماری هستید یا در مسیر تجارت هستید یا ممکن است در میدان جنگ واقع بشوید. آن وقتی که در بستر بیماری هستید نسبت به همه چیز بگو که حوصله ندارم، اما نسبت به کتاب من نگو، در بستر بیماری تا جایی که حال داری و حوصله داری قرآن بخوان. وقتی که در مسیر تجارت و کسب و پول درآوردن هستی تا ممکن است قرآن بخوان. وقتی در میدان جنگ هستی تا ممکن است قرآن بخوان. دوباره هم تکرار میکند.
و اما دو روایت. این دو روایت چشم و چراغ روایات است. اولین روایت از وجود مقدس صدیقهٔ کبری که سه بخش است. حضرت میفرماید: برای من صدیقه، تلاوت قرآن، معشوق قرار داده شده است. این قرآن سخن خداست، من وقتی این سخن را میخوانم سخنگو که سخنش قرآن است دارد با من حرف میزند. این درس نیست که، من سال ها از عمرم گذشته ده جور عشق را هم تجربه کردم همهاش هم مجازی بوده است.
این خیلی نعمت بزرگی است که آدم قرآن مجید را دوست داشته باشد و به قرآن دل ببندد و خواندن قرآن برایش لذت داشته باشد. اینقدر پیغمبر اکرم کتاب خدا برایش عظیم بود که یک لحظه از این قرآن جدا نبود. خدا آیه فرستاد «طه مَا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى» من این قرآن را نفرستادم که اینقدر به خودت زحمت بدهی، یک خورده آرامتر زندگی کن حبیب من، تو که از عبادت و قرآن خواندن جانت را داری به لب میرسانی!
قرآن، قرآن اصلاً در جهان خلقت نعمت معادل ندارد. این کلام صدیقهٔ کبری است که این کتاب را و تلاوتش را - دقت میفرمایید روایت را نه قرائتش را، تلاوتش را - محبوب من قرار داده معشوق من است. تلاوت در سورهٔ بقره است «الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ» نه (یقرؤون کتاب الله حق قراءته) یتلون.
روایت دوم از وجود مبارک حضرت سید الشهداء (ع) است که روایت مال شب عاشوراست.
راهنمای من برای این ده شب یک آیهٔ قرآن و دو روایت است. اما آیهٔ قرآن در سورهٔ مبارکهٔ مزّمّل است که شاید و به احتمال قوی ده روز از بعثت پیغمبر نگذشته بود که این آیه نازل شد.
کل قرآن در آن ده روز؛ سورهٔ حمد و مدّثر و مزّمّل و سورهٔ علق بود. یعنی صد تا آیه هم نمیشد. کل اهل ایمان و اهل خدا هم سه نفر بودند؛ پیغمبر عظیم الشان اسلام و امیر المؤمنین و خدیجهٔ کبری.
آیه امر دارد و امرش هم باید امر ضروری باشد «فَاقْرَؤُا ما تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآن»؛ تا جایی که برایتان ممکن است قرآن بخوانید.
بعد میفرماید: من میدانم که شما یا در بستر بیماری هستید یا در مسیر تجارت هستید یا ممکن است در میدان جنگ واقع بشوید. آن وقتی که در بستر بیماری هستید نسبت به همه چیز بگو که حوصله ندارم، اما نسبت به کتاب من نگو، در بستر بیماری تا جایی که حال داری و حوصله داری قرآن بخوان. وقتی که در مسیر تجارت و کسب و پول درآوردن هستی تا ممکن است قرآن بخوان. وقتی در میدان جنگ هستی تا ممکن است قرآن بخوان. دوباره هم تکرار میکند.
و اما دو روایت. این دو روایت چشم و چراغ روایات است. اولین روایت از وجود مقدس صدیقهٔ کبری که سه بخش است. حضرت میفرماید: برای من صدیقه، تلاوت قرآن، معشوق قرار داده شده است. این قرآن سخن خداست، من وقتی این سخن را میخوانم سخنگو که سخنش قرآن است دارد با من حرف میزند. این درس نیست که، من سال ها از عمرم گذشته ده جور عشق را هم تجربه کردم همهاش هم مجازی بوده است.
این خیلی نعمت بزرگی است که آدم قرآن مجید را دوست داشته باشد و به قرآن دل ببندد و خواندن قرآن برایش لذت داشته باشد. اینقدر پیغمبر اکرم کتاب خدا برایش عظیم بود که یک لحظه از این قرآن جدا نبود. خدا آیه فرستاد «طه مَا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى» من این قرآن را نفرستادم که اینقدر به خودت زحمت بدهی، یک خورده آرامتر زندگی کن حبیب من، تو که از عبادت و قرآن خواندن جانت را داری به لب میرسانی!
قرآن، قرآن اصلاً در جهان خلقت نعمت معادل ندارد. این کلام صدیقهٔ کبری است که این کتاب را و تلاوتش را - دقت میفرمایید روایت را نه قرائتش را، تلاوتش را - محبوب من قرار داده معشوق من است. تلاوت در سورهٔ بقره است «الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یَتْلُونَهُ حَقَّ تِلَاوَتِهِ» نه (یقرؤون کتاب الله حق قراءته) یتلون.
روایت دوم از وجود مبارک حضرت سید الشهداء (ع) است که روایت مال شب عاشوراست.
تاکنون نظری ثبت نشده است