سخنرانی حجت الاسلام سید حسین حسینی قمی با موضوع "مقابله با تکبر و غرور"، سال 1400
گاهی ما آن چنان غرق حوائج مادی می شویم که از حوائج معنوی غفلت می کنیم. گاهی اوقات انسان بیماری های جسمی دارد و به اهلبیت متوسل می شود و شفا می گیرد، ولی به بیماریهای روحی که دارد، توجه نمی کند. بیماری های روحی مانند: عجب، غرور، خودپسندی، خودخواهی و منیت هاست که اینها بلاهای سنگین تری هستند. امام خمینی رحمةالله یک کتاب دارند، به نام «چهل حدیث» که خیلی کتاب جامع و کاملی هست و همه درس های اخلاق را که امام در گذشته در کلاسهای اخلاقشان تدریس کرده اند در این کتاب آورده شده و هدف این کتاب، از بین بردن رذائل اخلاقی است. یکی از اهداف بزرگ انقلاب اسلامی در کنار مبارزه با ظلم و ستم و استکبار، پرورش فضائل اخلاقی در جامعه است. انسان اگر بیماری های روحی خودش را درمان نکند، ممکن است 60 یا 70 سال با تکبر و بدلی و غرور زندگیاش را بگذراند. انسان باید از گناهانش توبه کند. توبه باید واقعی و حقیقی باشد و انسان وقتی از کاری توبه می کند، حقیقتاً آن کار را ترک کند. در روایات داریم که حتی اگر انجام مستحبات باعث عجب و غرور در انسان می شود، انسان آنها را انجام ندهد بهتر است. انسان اگر گناهان خود را کوچک بپندارد در انجام گناهان غوطه ور می شود. انسان باید به درجه ای برسد که اندک عبادتش برایش غرور نیاورد. بالاتر از مستحبات، اخلاق و معنویت است. نماز، بهترین عبادتی است که خدا برای انسان قرار داده است، اما در عبادت باید اعتدال را رعایت کنیم. مرحوم کلینی هم به این مطلب اشاره کردهاند. در روایت داریم که تلاش برای اصلاح عقاید درست، مهم تر از عبادت است. این مهم است که برای اصلاح عقاید تلاش کنیم. در قرآن خداوند نمیگوید چه کسی عملش بیشتر چون کیفیت عمل مهمتر است. امام صادق علیه السلام فرمودند: «خدا حاضر نیست توبه انسان بد اخلاق را قبول کند.» چون انسان بداخلاق، هنور ریشه های رذائل را در وجودش از بین نبرده است. کنار گذاشتن رذائل اخلاقی خیلی هم آسان نیست و باید برای کنار گذاشتن رذائل اخلاقی تلاش کنیم چون کار سختی است.
گاهی ما آن چنان غرق حوائج مادی می شویم که از حوائج معنوی غفلت می کنیم. گاهی اوقات انسان بیماری های جسمی دارد و به اهلبیت متوسل می شود و شفا می گیرد، ولی به بیماریهای روحی که دارد، توجه نمی کند. بیماری های روحی مانند: عجب، غرور، خودپسندی، خودخواهی و منیت هاست که اینها بلاهای سنگین تری هستند. امام خمینی رحمةالله یک کتاب دارند، به نام «چهل حدیث» که خیلی کتاب جامع و کاملی هست و همه درس های اخلاق را که امام در گذشته در کلاسهای اخلاقشان تدریس کرده اند در این کتاب آورده شده و هدف این کتاب، از بین بردن رذائل اخلاقی است. یکی از اهداف بزرگ انقلاب اسلامی در کنار مبارزه با ظلم و ستم و استکبار، پرورش فضائل اخلاقی در جامعه است. انسان اگر بیماری های روحی خودش را درمان نکند، ممکن است 60 یا 70 سال با تکبر و بدلی و غرور زندگیاش را بگذراند. انسان باید از گناهانش توبه کند. توبه باید واقعی و حقیقی باشد و انسان وقتی از کاری توبه می کند، حقیقتاً آن کار را ترک کند. در روایات داریم که حتی اگر انجام مستحبات باعث عجب و غرور در انسان می شود، انسان آنها را انجام ندهد بهتر است. انسان اگر گناهان خود را کوچک بپندارد در انجام گناهان غوطه ور می شود. انسان باید به درجه ای برسد که اندک عبادتش برایش غرور نیاورد. بالاتر از مستحبات، اخلاق و معنویت است. نماز، بهترین عبادتی است که خدا برای انسان قرار داده است، اما در عبادت باید اعتدال را رعایت کنیم. مرحوم کلینی هم به این مطلب اشاره کردهاند. در روایت داریم که تلاش برای اصلاح عقاید درست، مهم تر از عبادت است. این مهم است که برای اصلاح عقاید تلاش کنیم. در قرآن خداوند نمیگوید چه کسی عملش بیشتر چون کیفیت عمل مهمتر است. امام صادق علیه السلام فرمودند: «خدا حاضر نیست توبه انسان بد اخلاق را قبول کند.» چون انسان بداخلاق، هنور ریشه های رذائل را در وجودش از بین نبرده است. کنار گذاشتن رذائل اخلاقی خیلی هم آسان نیست و باید برای کنار گذاشتن رذائل اخلاقی تلاش کنیم چون کار سختی است.
کاربر مهمان
کاربر مهمان