display result search
- 5166
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 1 - 5 سوره تکویر
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره تکویر- آیه 1 - 5
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ
وَ إِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ
ترجمه
آنگاه که خورشید در هم پیچیده و تاریک شود.
و آنگاه که ستارگان به خاموشى گرایند.
و آنگاه که کوهها به حرکت درآیند.
و آنگاه که شتران باردار به حال خود رها شوند.
و آنگاه که حیوانات وحشى، برانگیخته و گرد هم آیند.
«تکویر»، به معناى درهم پیچیدن است که در مورد خورشید، به جمع شدن شعله هاى آن و خاموش شدن آن منجر مى گردد.
حرکت کوهها در آستانه قیامت، ناشى از زلزله بزرگى است که باعث فروپاشى و متلاشى شدن کوهها مى گردد و چنانکه در آیات دیگر نیز آمده است، همچون ریگ بیابان روان مى شوند.
«عِشار» جمع «عَشْراء» به معناى شتر حامله ده ماهه است که در نزد عرب، با ارزشترین اموال محسوب مىشده است. امّا به هنگام بروز علائم قیامت، بى صاحب مى ماند و کسى به فکر آن نیست.
«وحوش» جمع «وحش» به معناى حیوانى است که هرگز با انسانها انس نمى گیرد. مانند درّندگان. برخى با استناد به آیه «و ما من دابّة فى الارض و لا طائر یطیر بجناحیه الاّ امم امثالکم ما فرطنا فى الکتاب من شىء ثمّ الى ربّهم یحشرون» گفته اند مراد این آیه نیز، محشور شدن حیوانات در قیامت است. امّا برخى دیگر از مفسران، با توجّه به اینکه سیاقِ آیات مربوط به نشانه هاى قبل از قیامت است، گفته اند: منظور آن است که قبل از قیامت، در اثر زلزله هاى پى در پى همه حیوانات از لانه ها و بیشه هاى خود خارج و در کنار یکدیگر جمع مى شوند.
پیام ها
1- نظام موجود خورشید و ستارگان در آسمان و کوه و دریا و زمین، روزى دگرگون مى شود. «اذا الشمس کوّرت و...»
2- هستى، محکوم اراده خداوند است و هرگاه او اراده کند، نظام عالم به هم مىخورد. «اذا الشمس کوّرت و...»
3- شاید در قیامت، حیوانات وحشى نیز زنده شوند. «و اذا الوحوش حُشرت»
توضیحات
سیماى سوره تکویر
این سوره بیست و نه آیه دارد و در مکّه نازل شده است.
نام سوره، برگرفته از آیه اول است و به معناى درهم پیچیده شدن و تاریک شدن است.
محتواى سوره نشان مى دهد که این سوره در اوایل بعثت نازل شده است، زیرا مخالفان در اوایل دعوت، آن حضرت را مجنون مى خواندند و این سوره همانند سوره قلم که در اوایل بعثت نازل شده، مشتمل بر تنزیه آن حضرت از این گونه تهمتها مى باشد.
بخش اول این سوره، تغییرات عظیم و فراگیر این جهان را که مقدمه برپا شدن قیامت است، بیان مى کند و بخش دوم، بیانگر جایگاه والاى قرآن و نقش و تأثیر آن در روح و روان آدمیان است.
در روایات، براى تلاوت این سوره که موجب تذکّر و غفلتزدایى انسان مى شود، فضیلت هاى بسیارى نقل شده است.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ
وَ إِذَا النُّجُومُ انکَدَرَتْ
وَإِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ
وَإِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ
وَإِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ
ترجمه
آنگاه که خورشید در هم پیچیده و تاریک شود.
و آنگاه که ستارگان به خاموشى گرایند.
و آنگاه که کوهها به حرکت درآیند.
و آنگاه که شتران باردار به حال خود رها شوند.
و آنگاه که حیوانات وحشى، برانگیخته و گرد هم آیند.
«تکویر»، به معناى درهم پیچیدن است که در مورد خورشید، به جمع شدن شعله هاى آن و خاموش شدن آن منجر مى گردد.
حرکت کوهها در آستانه قیامت، ناشى از زلزله بزرگى است که باعث فروپاشى و متلاشى شدن کوهها مى گردد و چنانکه در آیات دیگر نیز آمده است، همچون ریگ بیابان روان مى شوند.
«عِشار» جمع «عَشْراء» به معناى شتر حامله ده ماهه است که در نزد عرب، با ارزشترین اموال محسوب مىشده است. امّا به هنگام بروز علائم قیامت، بى صاحب مى ماند و کسى به فکر آن نیست.
«وحوش» جمع «وحش» به معناى حیوانى است که هرگز با انسانها انس نمى گیرد. مانند درّندگان. برخى با استناد به آیه «و ما من دابّة فى الارض و لا طائر یطیر بجناحیه الاّ امم امثالکم ما فرطنا فى الکتاب من شىء ثمّ الى ربّهم یحشرون» گفته اند مراد این آیه نیز، محشور شدن حیوانات در قیامت است. امّا برخى دیگر از مفسران، با توجّه به اینکه سیاقِ آیات مربوط به نشانه هاى قبل از قیامت است، گفته اند: منظور آن است که قبل از قیامت، در اثر زلزله هاى پى در پى همه حیوانات از لانه ها و بیشه هاى خود خارج و در کنار یکدیگر جمع مى شوند.
پیام ها
1- نظام موجود خورشید و ستارگان در آسمان و کوه و دریا و زمین، روزى دگرگون مى شود. «اذا الشمس کوّرت و...»
2- هستى، محکوم اراده خداوند است و هرگاه او اراده کند، نظام عالم به هم مىخورد. «اذا الشمس کوّرت و...»
3- شاید در قیامت، حیوانات وحشى نیز زنده شوند. «و اذا الوحوش حُشرت»
توضیحات
سیماى سوره تکویر
این سوره بیست و نه آیه دارد و در مکّه نازل شده است.
نام سوره، برگرفته از آیه اول است و به معناى درهم پیچیده شدن و تاریک شدن است.
محتواى سوره نشان مى دهد که این سوره در اوایل بعثت نازل شده است، زیرا مخالفان در اوایل دعوت، آن حضرت را مجنون مى خواندند و این سوره همانند سوره قلم که در اوایل بعثت نازل شده، مشتمل بر تنزیه آن حضرت از این گونه تهمتها مى باشد.
بخش اول این سوره، تغییرات عظیم و فراگیر این جهان را که مقدمه برپا شدن قیامت است، بیان مى کند و بخش دوم، بیانگر جایگاه والاى قرآن و نقش و تأثیر آن در روح و روان آدمیان است.
در روایات، براى تلاوت این سوره که موجب تذکّر و غفلتزدایى انسان مى شود، فضیلت هاى بسیارى نقل شده است.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است