display result search
- 1826
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 3سوره تغابن
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره تغابن- آیه 3
خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَصَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ وَإِلَیْهِ الْمَصِیرُ
ترجمه
آسمانها و زمین را به حق آفرید و شما را (در رحم مادر) صورتگرى کرد و صورت شما را نیکو قرار داد و بازگشت (همه) به سوى اوست.
منظور از حُسن صورت «فاحسن صورکم» آن است که خداوند، انسان را مجهز نمود به چیزهایى که در راه رسیدن به هدف، او را کمک مى کند.
اعضاى بدن انسان هر کدام در جاى مناسب قرار گرفته و ترکیب و تناسب آنها موجب زیبایى اندام انسان و به ویژه صورت او گردیده است. مژه، پلک و ابرو که وظیفه حفاظت از چشم را به عهده دارند، زیبایى خاصّى به چهره انسان بخشیده اند. لبها که دربان دهان و نگهبان زبان و دندان هستند، تنها به هنگام خوردن یا گفتن، آن هم به مقدار مورد نیاز باز و بسته مى شوند و در کودکى که حیات نوزاد به شیر مادر وابسته است، کار مکیدن را به عهده دارند و در بزرگسالى، احساسات عاطفى را با بوسیدن اظهار مىدارند.
خداوند، برترین آفریده خود یعنى انسان را از آبى ناچیز آفریده، «ماء مَهین» و در کارگاهى تاریک و ظلمانى، «فى الارحام» و بر روى آن بهترین و زیباترین صورتگرى را قرار دارد. «فاحسن صورکم»
تفاوت آفریده هاى خداوند با تولیدات انسان:
1. تولیدات انسان محدود و در بعضى زمینه ها تولید دارد، امّا خداوند همه چیز را مىآفریند. «خلق کلّ شىء»
2. تولیدات انسان گاهى لغو است، امّا خداوند همه چیز را هدفمند آفریده است. «خلق اللّه السموات و الارض بالحق»
3. در تولیدات انسان افراط و تفریط است، امّا آفرینش خداوند به اندازه است. «انا کل شىء خلقناه بقدر»
4. تولیدگر معمولاً پس از تولید نظارتى از تولید ندارد، امّا خداوند هرگز از مخلوقاتش غافل نمى شود. «و ما کنا عن الخلق غافلین»
5. انسان گاهى از تولید خسته و کسل مى شود، امّا خداوند هرگز از آفرینش خسته نمىشود. «ما مسّنا من لغوب»
6. خداوند از طریق زوجیت، بقاى موجودات را تضمین نموده است. «و من کل شىءٍ خلقنا زوجین»
7. خدا، همه آفریده هاى خود را هدایت تکوینى مى کند. «اعطى کل شىء خلقه ثم هدى»
8. همه آفریده ها، در نهایت به سوى او بازمى گردند. «خلق السموات و الارض... الیه المصیر»
تمام کارهاى خداوند بهترین است:
آفرینش او بهترین است: «فتبارک اللّه احسن الخالقین»
کتاب قرآن او بهترین است: «نزّل احسن الحدیث»
قصه هاى او بهترین است: «احسن القصص»
نامهاى او بهترین است: «وللّه الاسماء الحسنى»
پاداشهاى او بهترین است: «فله جزاء الحسنى»
وعده هاى او بهترین وعده هاست: «وعداللّه الحسنى»
حکم او بهترین حکمها است: «و من احسن من اللّه حکماً»
خداوند از ما نیز خواسته است که در تمام کارها، بهترینها را انتخاب کنیم. مثلاً:
در گفتار، بهترین سخن را بگوئیم: «یقولوا الّتى هى احسن»
در عمل، بهترین را انجام دهیم: «احسن عملاً»
در برخورد، بهترین رفتار را داشته باشیم: «ادفع باللتى هى احسن»
در مجادله و گفتگو، بهترین شیوه را انتخاب کنیم: «جادلهم بالتى هى احسن»
در سپاسگزارى و تشکر، بهترین روش را داشته باشیم: «فحیّوا باحسن»
در میان شنیده ها بهترین را انتخاب و عمل کنیم: «یستمعون القول فیتبعون احسنة»
در تصرّف در مال یتیم، با بهترین شیوه عمل کنیم: «لا تقربوا مال الیتیم الاّ باللتى هى احسن»
در انگیزه، با بهترین نیت که اخلاص و قصد قربت است، عمل خود را رنگى الهى دهیم: «و من احسن من اللّه صبغة»
پیام ها
1- آفرینش آسمانها و زمین از روى برنامه و هدف بوده است. «خلق السموات و الارض بالحق»
2- خداوند، صورتگرى انسان را به خود نسبت داده است. «صوّرکم»
3- انسان در مقایسه با دیگر موجودات، زیباتر و کاملتر است. «فاحسن صورکم»
4- جهان آفرینش در حال حرکت به سوى مقصدى الهى است. «الیه المصیر»
5 - مبدأ و معاد هستى، خداوند است. «خلق... الیه المصیر»
6- لازمه آفرینش به حق و هدفمند، وجود معاد و بازگشت انسانها به سوى خداوند براى کیفر و پاداش است. «خلق... بالحق... و الیه المصیر»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
خَلَقَ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَصَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ وَإِلَیْهِ الْمَصِیرُ
ترجمه
آسمانها و زمین را به حق آفرید و شما را (در رحم مادر) صورتگرى کرد و صورت شما را نیکو قرار داد و بازگشت (همه) به سوى اوست.
منظور از حُسن صورت «فاحسن صورکم» آن است که خداوند، انسان را مجهز نمود به چیزهایى که در راه رسیدن به هدف، او را کمک مى کند.
اعضاى بدن انسان هر کدام در جاى مناسب قرار گرفته و ترکیب و تناسب آنها موجب زیبایى اندام انسان و به ویژه صورت او گردیده است. مژه، پلک و ابرو که وظیفه حفاظت از چشم را به عهده دارند، زیبایى خاصّى به چهره انسان بخشیده اند. لبها که دربان دهان و نگهبان زبان و دندان هستند، تنها به هنگام خوردن یا گفتن، آن هم به مقدار مورد نیاز باز و بسته مى شوند و در کودکى که حیات نوزاد به شیر مادر وابسته است، کار مکیدن را به عهده دارند و در بزرگسالى، احساسات عاطفى را با بوسیدن اظهار مىدارند.
خداوند، برترین آفریده خود یعنى انسان را از آبى ناچیز آفریده، «ماء مَهین» و در کارگاهى تاریک و ظلمانى، «فى الارحام» و بر روى آن بهترین و زیباترین صورتگرى را قرار دارد. «فاحسن صورکم»
تفاوت آفریده هاى خداوند با تولیدات انسان:
1. تولیدات انسان محدود و در بعضى زمینه ها تولید دارد، امّا خداوند همه چیز را مىآفریند. «خلق کلّ شىء»
2. تولیدات انسان گاهى لغو است، امّا خداوند همه چیز را هدفمند آفریده است. «خلق اللّه السموات و الارض بالحق»
3. در تولیدات انسان افراط و تفریط است، امّا آفرینش خداوند به اندازه است. «انا کل شىء خلقناه بقدر»
4. تولیدگر معمولاً پس از تولید نظارتى از تولید ندارد، امّا خداوند هرگز از مخلوقاتش غافل نمى شود. «و ما کنا عن الخلق غافلین»
5. انسان گاهى از تولید خسته و کسل مى شود، امّا خداوند هرگز از آفرینش خسته نمىشود. «ما مسّنا من لغوب»
6. خداوند از طریق زوجیت، بقاى موجودات را تضمین نموده است. «و من کل شىءٍ خلقنا زوجین»
7. خدا، همه آفریده هاى خود را هدایت تکوینى مى کند. «اعطى کل شىء خلقه ثم هدى»
8. همه آفریده ها، در نهایت به سوى او بازمى گردند. «خلق السموات و الارض... الیه المصیر»
تمام کارهاى خداوند بهترین است:
آفرینش او بهترین است: «فتبارک اللّه احسن الخالقین»
کتاب قرآن او بهترین است: «نزّل احسن الحدیث»
قصه هاى او بهترین است: «احسن القصص»
نامهاى او بهترین است: «وللّه الاسماء الحسنى»
پاداشهاى او بهترین است: «فله جزاء الحسنى»
وعده هاى او بهترین وعده هاست: «وعداللّه الحسنى»
حکم او بهترین حکمها است: «و من احسن من اللّه حکماً»
خداوند از ما نیز خواسته است که در تمام کارها، بهترینها را انتخاب کنیم. مثلاً:
در گفتار، بهترین سخن را بگوئیم: «یقولوا الّتى هى احسن»
در عمل، بهترین را انجام دهیم: «احسن عملاً»
در برخورد، بهترین رفتار را داشته باشیم: «ادفع باللتى هى احسن»
در مجادله و گفتگو، بهترین شیوه را انتخاب کنیم: «جادلهم بالتى هى احسن»
در سپاسگزارى و تشکر، بهترین روش را داشته باشیم: «فحیّوا باحسن»
در میان شنیده ها بهترین را انتخاب و عمل کنیم: «یستمعون القول فیتبعون احسنة»
در تصرّف در مال یتیم، با بهترین شیوه عمل کنیم: «لا تقربوا مال الیتیم الاّ باللتى هى احسن»
در انگیزه، با بهترین نیت که اخلاص و قصد قربت است، عمل خود را رنگى الهى دهیم: «و من احسن من اللّه صبغة»
پیام ها
1- آفرینش آسمانها و زمین از روى برنامه و هدف بوده است. «خلق السموات و الارض بالحق»
2- خداوند، صورتگرى انسان را به خود نسبت داده است. «صوّرکم»
3- انسان در مقایسه با دیگر موجودات، زیباتر و کاملتر است. «فاحسن صورکم»
4- جهان آفرینش در حال حرکت به سوى مقصدى الهى است. «الیه المصیر»
5 - مبدأ و معاد هستى، خداوند است. «خلق... الیه المصیر»
6- لازمه آفرینش به حق و هدفمند، وجود معاد و بازگشت انسانها به سوى خداوند براى کیفر و پاداش است. «خلق... بالحق... و الیه المصیر»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است