- 2246
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 57 - 62 سوره نجم
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نجم- آیه 57- 62
أَزِفَتِ الْآَزِفَةُ
لَیْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ
وَ تَضْحَکُونَ وَلَا تَبْکُونَ
وَأَنتُمْ سَامِدُونَ
فَاسْجُدُواْ لِلَّهِ وَاعْبُدُواْ
ترجمه
رستاخیز نزدیک شد.
جز خداوند، کسى برطرف کننده (شداید) آن روز نیست.
پس آیا از این سخن، تعجّب مى کنید.
و مى خندید و گریه نمى کنید؟
در حالى که شما غافل و هوسرانید.
پس تنها خدا را سجده کنید و پرستش نمایید.
«آزفة» به معناى نزدیک شونده و «سامد» به معناى سهو و غفلت و تکبّر است.
در حدیثى در تفسیر فرقان مى خوانیم که بعد از نزول این آیات، پیامبر تا پایان عمر خندان نبود و تنها تبسّم مى کرد. در ضمن آیه آخر سجده واجب دارد.
شاید مراد از «هذا الحدیث» قرآن باشد، چنانکه در آیه 23 سوره زمر نیز قرآن به «حدیث» تعبیر شده است. «اللّه نزّل أحسن الحدیث»
پیام ها
1- قیامت را دور نپنداریم. «ازفتِ الآزفة»
2- همه اسباب و وسایل، ذرّه اى از گرفتارىهاى قیامت را نمى کاهد. «لیس لها من دون اللّه کاشفة»
3- از تعجّب بعضى نسبت به قیامت، باید تعجّب کرد. «تعجبون»
4- کسى که قیامت را باور کند، از خنده خود مى کاهد و به یاد قیامت مىگرید. «و تضحکون و لاتبکون»
5 - گاهى خنده، نشانه تکبّر و سرمستى است. «تضحکون... و أنتم سامدون»
6- راه درمان غرور و سرمستى، سجده و عبادت است. «فاسجدوا... و اعبدوا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أَزِفَتِ الْآَزِفَةُ
لَیْسَ لَهَا مِن دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ
أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ
وَ تَضْحَکُونَ وَلَا تَبْکُونَ
وَأَنتُمْ سَامِدُونَ
فَاسْجُدُواْ لِلَّهِ وَاعْبُدُواْ
ترجمه
رستاخیز نزدیک شد.
جز خداوند، کسى برطرف کننده (شداید) آن روز نیست.
پس آیا از این سخن، تعجّب مى کنید.
و مى خندید و گریه نمى کنید؟
در حالى که شما غافل و هوسرانید.
پس تنها خدا را سجده کنید و پرستش نمایید.
«آزفة» به معناى نزدیک شونده و «سامد» به معناى سهو و غفلت و تکبّر است.
در حدیثى در تفسیر فرقان مى خوانیم که بعد از نزول این آیات، پیامبر تا پایان عمر خندان نبود و تنها تبسّم مى کرد. در ضمن آیه آخر سجده واجب دارد.
شاید مراد از «هذا الحدیث» قرآن باشد، چنانکه در آیه 23 سوره زمر نیز قرآن به «حدیث» تعبیر شده است. «اللّه نزّل أحسن الحدیث»
پیام ها
1- قیامت را دور نپنداریم. «ازفتِ الآزفة»
2- همه اسباب و وسایل، ذرّه اى از گرفتارىهاى قیامت را نمى کاهد. «لیس لها من دون اللّه کاشفة»
3- از تعجّب بعضى نسبت به قیامت، باید تعجّب کرد. «تعجبون»
4- کسى که قیامت را باور کند، از خنده خود مى کاهد و به یاد قیامت مىگرید. «و تضحکون و لاتبکون»
5 - گاهى خنده، نشانه تکبّر و سرمستى است. «تضحکون... و أنتم سامدون»
6- راه درمان غرور و سرمستى، سجده و عبادت است. «فاسجدوا... و اعبدوا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است