display result search
- 1706
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 22 سوره جاثیه
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره جاثیه - آیه 22
وَخَلَقَ اللَّهُ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ
ترجمه
و خداوند آسمانها و زمین را به حقّ آفرید تا هر کس به موجب آنچه کسب نموده است پاداش داده شود و آنان مورد ستم قرار نخواهند گرفت.
این آیه به منزله دلیل آیه قبل است؛ در آیه قبل خواندیم که خلافکاران گمان مى کنند که ما آنان را مثل مؤمنان قرار مى دهیم. این آیه آن را خیال باطلى دانسته و مى فرماید: مگر نمى دانند آسمانها و زمین بر اساس حقّ آفریده شده و در یک نظام حقّ، خوبان و بدان یکسان نیستند.
آرى، لازمه حقّ بودن خلقت، عدالت در مجازات است.
حقّ به چیزى گویند که بر اساس حکمت و منطق باشد. خلقت بر اساس حقّ، یعنى آفرینش بر اساس برنامه و هدف.
دلیل معاد حکمت و عدل الهى است که در این آیه به هر دو اشاره شده است.
امّا حکمت: اگر انسان با مرگ به نیستى رود، آفرینش بیهوده خواهد بود در حالى که آفرینش بر اساس حقّ و حکیمانه و هدفدار است، کدام کوزه گر حاضر است کوزه هایش را پس از ساختن بیهوده بشکند و مگر مى شود آفرینش با مرگ محو شود؟
امّا عدالت: کیفر هر کس بدون آنکه به او ظلم شود داده مى شود. آرى، اگر کیفر داده نشود و یا بیش از حد داده شود، ظلم است.
پیام ها
1- نظام هستى بر اساس حقّ بنا شده است، بنابراین با انسان هم بر طبق حقّ رفتار مى شود. «خلق... بالحقّ... لتجزى»
2- برپایى قیامت و کیفر و پاداش عادلانه، لازمه آفرینش است. (حرف «واو» در «و لتجزى» نشانه آن است که آفرینش، اهدافى را دنبال مى کند که یکى از آنها کیفر و پاداش است.)
3- نظام دنیا و آخرت، بر اساس حقّ و عدل است. «خلق... بالحق... و لتجزى... و هم لا یظلمون»
4- مبناى جزا، عمل است، نه أمل و آرزو. «لتجزى... بما کسبت»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَخَلَقَ اللَّهُ السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ وَهُمْ لَا یُظْلَمُونَ
ترجمه
و خداوند آسمانها و زمین را به حقّ آفرید تا هر کس به موجب آنچه کسب نموده است پاداش داده شود و آنان مورد ستم قرار نخواهند گرفت.
این آیه به منزله دلیل آیه قبل است؛ در آیه قبل خواندیم که خلافکاران گمان مى کنند که ما آنان را مثل مؤمنان قرار مى دهیم. این آیه آن را خیال باطلى دانسته و مى فرماید: مگر نمى دانند آسمانها و زمین بر اساس حقّ آفریده شده و در یک نظام حقّ، خوبان و بدان یکسان نیستند.
آرى، لازمه حقّ بودن خلقت، عدالت در مجازات است.
حقّ به چیزى گویند که بر اساس حکمت و منطق باشد. خلقت بر اساس حقّ، یعنى آفرینش بر اساس برنامه و هدف.
دلیل معاد حکمت و عدل الهى است که در این آیه به هر دو اشاره شده است.
امّا حکمت: اگر انسان با مرگ به نیستى رود، آفرینش بیهوده خواهد بود در حالى که آفرینش بر اساس حقّ و حکیمانه و هدفدار است، کدام کوزه گر حاضر است کوزه هایش را پس از ساختن بیهوده بشکند و مگر مى شود آفرینش با مرگ محو شود؟
امّا عدالت: کیفر هر کس بدون آنکه به او ظلم شود داده مى شود. آرى، اگر کیفر داده نشود و یا بیش از حد داده شود، ظلم است.
پیام ها
1- نظام هستى بر اساس حقّ بنا شده است، بنابراین با انسان هم بر طبق حقّ رفتار مى شود. «خلق... بالحقّ... لتجزى»
2- برپایى قیامت و کیفر و پاداش عادلانه، لازمه آفرینش است. (حرف «واو» در «و لتجزى» نشانه آن است که آفرینش، اهدافى را دنبال مى کند که یکى از آنها کیفر و پاداش است.)
3- نظام دنیا و آخرت، بر اساس حقّ و عدل است. «خلق... بالحق... و لتجزى... و هم لا یظلمون»
4- مبناى جزا، عمل است، نه أمل و آرزو. «لتجزى... بما کسبت»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است