display result search
- 2857
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 105 و 106 سوره کهف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره کهف - آیه 106 و 105
أَوْلَئِکَ الَّذِینَ کَفَرُواْ بَِایَتِ رَبِّهِمْ وَلِقَآئِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَلُهُمْ فَلَانُقِیمُ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیَمَةِ وَزْناً
ذَلِکَ جَزَآؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا کَفَرُواْ وَاتَّخَذُواْ ءَایَتِى وَرُسُلِى هُزُواً
ترجمه
آنان، کسانىاند که به آیات پروردگارشان و دیدار او (در قیامت) کفر ورزیدند، پس کارهایشان تباه ونابود شد. پس ما براى آنان در قیامت، میزانى برپا نخواهیم کرد، (چون کارشان وزن وارزشى ندارد تا نیاز به میزان باشد.)
این است که کیفر آنان دوزخ است، به خاطر کفرى که ورزیدند و آیات من و فرستادگانم را به مسخره گرفتند.
«حَبط»، در لغت آن است که شکم حیوان به خاطر خوردن گیاه سمّى باد کند و آن را در معرض مرگ قرار دهد که هر کس مىبیند، مىپندارد حیوانى سالم و پرگوشت است، در حالى که در شکم آن باد و خودش مسموم است.
تباه شدن اعمال انسان را نیز از این رو حبط مىگویند که آنان توسط گناهان، مسموم و توخالى و در معرض نابودى قرار گرفتهاند.
مردم در قیامت سه گروهند:
الف: گروهى که از خوبى نیاز به میزان ندارند.
ب: گروهى که از بدى و شقاوت نیاز به میزان ندارند. «فلا نُقیمُ لهم یوم القیامة وزنا»
ج: گروهى متوسّط که باید عملهایشان محاسبه گردد. «امّا مَن ثَقُلت موازینه. فهو فى عیشة راضیة. و امّا مَن خَفّت موازینه. فاُمّه هاویة»
پیام ها
1- کفر به خدا، سبب حبط اعمال مىشود و هر چه که پوک شد، وزنى ندارد. «حبطت، فلا نُقیمُ لهم... وزناً»
2- حقّ، نزد خدا وزن دارد، ولى باطل پوچ و بىوزن است. «فلا نُقیم... وزناً»
3- سرنوشت انسان در گرو اعمال خودش است. «جزائهم... بما کفروا»
4- سرانجام کفر و مسخره کردن آیات و رسولان الهى، دوزخ است. «بما کفروا و...»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أَوْلَئِکَ الَّذِینَ کَفَرُواْ بَِایَتِ رَبِّهِمْ وَلِقَآئِهِ فَحَبِطَتْ أَعْمَلُهُمْ فَلَانُقِیمُ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیَمَةِ وَزْناً
ذَلِکَ جَزَآؤُهُمْ جَهَنَّمُ بِمَا کَفَرُواْ وَاتَّخَذُواْ ءَایَتِى وَرُسُلِى هُزُواً
ترجمه
آنان، کسانىاند که به آیات پروردگارشان و دیدار او (در قیامت) کفر ورزیدند، پس کارهایشان تباه ونابود شد. پس ما براى آنان در قیامت، میزانى برپا نخواهیم کرد، (چون کارشان وزن وارزشى ندارد تا نیاز به میزان باشد.)
این است که کیفر آنان دوزخ است، به خاطر کفرى که ورزیدند و آیات من و فرستادگانم را به مسخره گرفتند.
«حَبط»، در لغت آن است که شکم حیوان به خاطر خوردن گیاه سمّى باد کند و آن را در معرض مرگ قرار دهد که هر کس مىبیند، مىپندارد حیوانى سالم و پرگوشت است، در حالى که در شکم آن باد و خودش مسموم است.
تباه شدن اعمال انسان را نیز از این رو حبط مىگویند که آنان توسط گناهان، مسموم و توخالى و در معرض نابودى قرار گرفتهاند.
مردم در قیامت سه گروهند:
الف: گروهى که از خوبى نیاز به میزان ندارند.
ب: گروهى که از بدى و شقاوت نیاز به میزان ندارند. «فلا نُقیمُ لهم یوم القیامة وزنا»
ج: گروهى متوسّط که باید عملهایشان محاسبه گردد. «امّا مَن ثَقُلت موازینه. فهو فى عیشة راضیة. و امّا مَن خَفّت موازینه. فاُمّه هاویة»
پیام ها
1- کفر به خدا، سبب حبط اعمال مىشود و هر چه که پوک شد، وزنى ندارد. «حبطت، فلا نُقیمُ لهم... وزناً»
2- حقّ، نزد خدا وزن دارد، ولى باطل پوچ و بىوزن است. «فلا نُقیم... وزناً»
3- سرنوشت انسان در گرو اعمال خودش است. «جزائهم... بما کفروا»
4- سرانجام کفر و مسخره کردن آیات و رسولان الهى، دوزخ است. «بما کفروا و...»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است