display result search
- 11840
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 66 سوره نحل
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نحل- آیه 66
وَإِنَّ لَکُمْ فِى الْأَنْعَمِ لَعِبْرَةً نُّسْقِیکُم مِّمَّا فِى بُطُونِهِ مِن بَیْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَّبَناً خَالِصاً سَآئِغاً لِّلشَّرِبِینَ
ترجمه
و بىگمان براى شما در (آفرینش) چهارپایان عبرتى است، ما شما را از آنچه در درون آنهاست، از میان غذاهاى هضم شده و خون، شیر خالصى که براى نوشندگان گوارا است سیراب مىکنیم.
خداوند، نه تنها از لابه لاى ابر، آبى که مایه حیات است نازل مىکند، بلکه از لابه لاى درون حیوانات، شیرى که مایه حیات است، خارج مى کند.
«فرث» به غذاى هضم شده درون معده گفته مى شود و «عبرة» به چیزى گفته مى شود که وسیله عبور از جهل به علم گردد.
با آنکه «انعام» جمع است. ولى ضمیر در «بطونه» مفرد است. زیرا مراد، هر واحدى از چهارپایان است نه همه آنها.
شیر، یک غذاى کامل است که هم به جاى آب است و هم به جاى غذا و تمام نیازهاى بدن را تأمین مى کند. در روایات مى خوانیم: شیر، عقل را زیاد، ذهن را صفا، چشم را روشنى، قلب را تقویت، پشت را محکم، و فراموشى را کم مى کند.
چهارپایان، تنها وسیله تأمین نیازهاى مادّى ما نیستند، بلکه مىتوانند وسیله تکامل معنوى و رشد ایمانى ما باشند.
راستى خدایى که شیر را از دل علف بیرون مى کشد، نمى تواند در قیامت، انسان را از دل خاک بیرون کشد؟! خدایى که شیر خالص را از لابه لاى خون و غذاى هضم شده، استخراج مى کند، نمىتواند اعمال صالح را از سایر کارها جدا کند؟.
تبدیل علف به شیر، نیاز به دستگاه پالایش، میکروب زدایى، حذف مواد مضرّ، امکانات شیرین کننده، گرم کننده، چرب کننده و رنگ کننده و لوله کشى در بدن چهارپایان دارد. چگونه است که یک پالایشگاه نفت، مهندس لازم دارد، امّا پالایشگاه شیر، خالق نمى خواهد؟ «ان لکم فى الانعام لعبرة»
انسانهاى خالص، کسانى هستند که از لابه لاى فراز و نشیب ها و خطوط سیاسى و مسائل اجتماعى و دوستان گوناگون، عبور کنند، امّا نه رنگ آنان را بپذیرند و نه بوى آنها را. «من بین فرث و دمٍ لبناً خالصاً»
شرط گوارایى نوشیدنىها، خالص بودن است. آرى، آبه اى آشامیدنى زمانى گوارا است که از هرگونه آلودگى خالص باشند. «خالصاً سائغاً للشاربین»
گوارا بودن، باید براى همه مصرف کنندگان باشد، نه تنها انسانها، و لذا نفرموده: «سائغاً لکم» بلکه فرمود: «سائغاً للشاربین».
در دنیاى متمدّن امروز، دیده و شنیده شد که کشورهاى متمدّن آنچه را تاریخِ مصرفش گذشته است براى آوارگان و درماندگان ارسال مىکنند!
مصرف شیر توسط انسان، نشان دهنده آن است که کسى که حیوان را آفرید و شیر را در درون آن ساخت، همان کسى است که ما را آفرید و نیازهاى ما را مى دانست. «نسقیکم ممّا بطونه»
حضرت على در نامه 25 نهج البلاغه به مسئول جمع آورى زکات مى نویسد: وقتى براى جمع آورى زکات مى روى باید اصولى را مراعات کنى، از جمله آنکه مقدارى شیر در پستان حیوان باقى بگذارى تا نوزادان بى بهره نباشند. میان حیوان و نوزادش جدایى نیانداز و در مسیر راه، به حیواناتِ خسته استراحت بده و آنها را از خوردن آب و علف بازمدار.
کتک زدن به حیوان، شیر دوشیدن با ناخن بلند، بهره کشى بیش از حدّ از حیوان و هرگونه ظلمى به حیوان ممنوع است. در قرآن مى خوانیم: حضرت سلیمان با آن همه عظمتش که جنّ و انس تحت فرمان او بودند، به حیوانات ملاطفت نموده و دست مبارکش را به گردن و پاى آنها مى کشید. «فطفق مسحاً بالسّوق و الاعناق»
پیام ها
1- سیستم تولید شیر در حیوانات و خروج آن از میان خون و فضولات، درس عبرتى براى انسان است. «لعبرة نسقیکم ممّا فى بطونه من بین فَرث و دم لبناً...»
منبع: پایگاه رس هایی از قرآن
وَإِنَّ لَکُمْ فِى الْأَنْعَمِ لَعِبْرَةً نُّسْقِیکُم مِّمَّا فِى بُطُونِهِ مِن بَیْنِ فَرْثٍ وَ دَمٍ لَّبَناً خَالِصاً سَآئِغاً لِّلشَّرِبِینَ
ترجمه
و بىگمان براى شما در (آفرینش) چهارپایان عبرتى است، ما شما را از آنچه در درون آنهاست، از میان غذاهاى هضم شده و خون، شیر خالصى که براى نوشندگان گوارا است سیراب مىکنیم.
خداوند، نه تنها از لابه لاى ابر، آبى که مایه حیات است نازل مىکند، بلکه از لابه لاى درون حیوانات، شیرى که مایه حیات است، خارج مى کند.
«فرث» به غذاى هضم شده درون معده گفته مى شود و «عبرة» به چیزى گفته مى شود که وسیله عبور از جهل به علم گردد.
با آنکه «انعام» جمع است. ولى ضمیر در «بطونه» مفرد است. زیرا مراد، هر واحدى از چهارپایان است نه همه آنها.
شیر، یک غذاى کامل است که هم به جاى آب است و هم به جاى غذا و تمام نیازهاى بدن را تأمین مى کند. در روایات مى خوانیم: شیر، عقل را زیاد، ذهن را صفا، چشم را روشنى، قلب را تقویت، پشت را محکم، و فراموشى را کم مى کند.
چهارپایان، تنها وسیله تأمین نیازهاى مادّى ما نیستند، بلکه مىتوانند وسیله تکامل معنوى و رشد ایمانى ما باشند.
راستى خدایى که شیر را از دل علف بیرون مى کشد، نمى تواند در قیامت، انسان را از دل خاک بیرون کشد؟! خدایى که شیر خالص را از لابه لاى خون و غذاى هضم شده، استخراج مى کند، نمىتواند اعمال صالح را از سایر کارها جدا کند؟.
تبدیل علف به شیر، نیاز به دستگاه پالایش، میکروب زدایى، حذف مواد مضرّ، امکانات شیرین کننده، گرم کننده، چرب کننده و رنگ کننده و لوله کشى در بدن چهارپایان دارد. چگونه است که یک پالایشگاه نفت، مهندس لازم دارد، امّا پالایشگاه شیر، خالق نمى خواهد؟ «ان لکم فى الانعام لعبرة»
انسانهاى خالص، کسانى هستند که از لابه لاى فراز و نشیب ها و خطوط سیاسى و مسائل اجتماعى و دوستان گوناگون، عبور کنند، امّا نه رنگ آنان را بپذیرند و نه بوى آنها را. «من بین فرث و دمٍ لبناً خالصاً»
شرط گوارایى نوشیدنىها، خالص بودن است. آرى، آبه اى آشامیدنى زمانى گوارا است که از هرگونه آلودگى خالص باشند. «خالصاً سائغاً للشاربین»
گوارا بودن، باید براى همه مصرف کنندگان باشد، نه تنها انسانها، و لذا نفرموده: «سائغاً لکم» بلکه فرمود: «سائغاً للشاربین».
در دنیاى متمدّن امروز، دیده و شنیده شد که کشورهاى متمدّن آنچه را تاریخِ مصرفش گذشته است براى آوارگان و درماندگان ارسال مىکنند!
مصرف شیر توسط انسان، نشان دهنده آن است که کسى که حیوان را آفرید و شیر را در درون آن ساخت، همان کسى است که ما را آفرید و نیازهاى ما را مى دانست. «نسقیکم ممّا بطونه»
حضرت على در نامه 25 نهج البلاغه به مسئول جمع آورى زکات مى نویسد: وقتى براى جمع آورى زکات مى روى باید اصولى را مراعات کنى، از جمله آنکه مقدارى شیر در پستان حیوان باقى بگذارى تا نوزادان بى بهره نباشند. میان حیوان و نوزادش جدایى نیانداز و در مسیر راه، به حیواناتِ خسته استراحت بده و آنها را از خوردن آب و علف بازمدار.
کتک زدن به حیوان، شیر دوشیدن با ناخن بلند، بهره کشى بیش از حدّ از حیوان و هرگونه ظلمى به حیوان ممنوع است. در قرآن مى خوانیم: حضرت سلیمان با آن همه عظمتش که جنّ و انس تحت فرمان او بودند، به حیوانات ملاطفت نموده و دست مبارکش را به گردن و پاى آنها مى کشید. «فطفق مسحاً بالسّوق و الاعناق»
پیام ها
1- سیستم تولید شیر در حیوانات و خروج آن از میان خون و فضولات، درس عبرتى براى انسان است. «لعبرة نسقیکم ممّا فى بطونه من بین فَرث و دم لبناً...»
منبع: پایگاه رس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است