display result search
- 3003
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 203سوره اعراف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعراف- آیه 203
وَإِذَا لَمْ تَأْتِهِم بَِایَةٍ قَالُواْ لَوْلَا اجْتَبَیْتَهَا قُلْ إِنَّمَآ أَتَّبِعُ مَا یُوحَى إِلَىَّ مِن رَّبِّى هَذَا بَصَائِرُ مِن رَّبِّکُمْ وَهُدَىً وَرَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ
ترجمه
و هرگاه آیه اى براى آنان نیاورى (و چند روزى تلاوت وحى قطع شود)، مى گویند: چرا آیه اى برنگزیدى؟ بگو: من فقط چیزى را پیروى مى کنم که از سوى پروردگارم بر من وحى مىشود. این (قرآن) بصیرتهایى از سوى پروردگارتان است و براى کسانى که ایمان آورند، مایه هدایت و رحمت است.
«اجتباء» از «جبایت»، به معناى جمع کردن آب در حوض است. به حوض نیز «جابیه» مى گویند. جمع آورى خراج و مالیات را هم «جبایت» مى گویند، سپس به جمع آورى چیزهاى گزیده شده، «اجتباء» گفته شده است.
و شاید معناى آیه این باشد که چرا معجزه اى را که از تو درخواست کردیم، برنگزیدى و معجزه دیگرى آوردى و طبق سلیقه ما عمل نکردى؟
پیامبر اکرم فرمودند: «اذا أردتُم عیش السعداء و موت الشهداء و النّجاة یوم الحشر و الظلّ یوم الحرور و الهدى یوم الضّلالة فادرسوا القرآن فانّه کلام الرّحمن و حرز من الشیطان و رجحان فى المیزان»، اگر خواهان زندگى سعادتمند و مرگ شهادت گونه و نجات و رهایى در روز گرم و سوزان قیامت مى باشید، قرآن بیاموزید، زیرا کلام خداوند رحمن و مایه ایمنى از شیطان و سنگینى میزان در قیامت مى باشد. در روایت دیگرى فرمودند: قرآن، کمال دین شماست، هرکس از قرآن رویگردان شود، جایگاهش آتش است. «فیه کمال دینکم ما عَدل احدٌ عن القرآن الاّ الى النّار».
پیام ها
1- آیات قرآن، معجزه و نشانه حقّانیّت رسالت پیامبر اکرم است. «لم تأتهم بآیة»
2- آیات قرآن، گاهى با فاصله زمانى طولانى نازل مىشد. «و اذا لم تأتهم بآیة»
3- لازم نیست مُبلّغ، هر روز سخن جدیدى ارائه کند، شاید گاهى سکوت لازم باشد. «لم تأتهم بآیة»
4- کفّار، آیات قرآن را مطالبى برگزیدهى پیامبر مى پنداشتند که از این سو و آن سو جمع آورى کرده وبه مردم ارائه مى دهد، نه آنکه و حىاله باشد. «لولااجتبیتها»
5 - کفّار بهانه جو، پیامبر را به خاطر فاصله افتادن در نزول وحى شماتت مى کردند. «قالوا لولا اجتبیتها»
6- رهبر آسمانى نباید تحت تأثیر بهانه گیرى ها و تقاضاهاى نابجا قرار گیرد، بلکه باید پاسخ بهانه ها را صریح و قاطع بیان کند. «قل انّما اتّبع...»
7- پیامبر، تنها از سرچشمه وحى فرمان مى گیرد، نه آنکه مطالبى را از پیش خود برگزیده و ارائه دهد. «انّما اتّبع ما یوحى الىّ»
8 - وحى، وسیله تربیت پیامبر وامّت و لازمهى ربوبیّت خداست. «ربىّ، ربّکم»
9- هدایت هاى قرآن، ناب است و ذرّهاى با انحراف مخلوط نیست. (بکار بردن کلمهى «هُدى» به جاى «هاد»، نشانه آن است که قرآن یکپارچه هدایت است)
10- ارشاد و هدایت باید براساس بصیرت باشد. «بصائر، هُدىً»
11- قرآن، هم کتاب شناخت و بصیرت فکرى است، «بصائر» هم راهنماى ارشاد و حرکت عملى. «هُدى» و نتیجه پیروى از آن، رحمت و برکت در دو جهان است. «و رحمةٌ»
12- گرچه قرآن کتاب هدایت براى عموم است، امّا تنها صاحبان ایمان از این هدایت بهره مى برند و کوردلان که از بصیرت و هدایت الهى دورند، خود را از این رحمت محروم مى کنند. «هدى و رحمةٌ لقومٍ یؤمنون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَإِذَا لَمْ تَأْتِهِم بَِایَةٍ قَالُواْ لَوْلَا اجْتَبَیْتَهَا قُلْ إِنَّمَآ أَتَّبِعُ مَا یُوحَى إِلَىَّ مِن رَّبِّى هَذَا بَصَائِرُ مِن رَّبِّکُمْ وَهُدَىً وَرَحْمَةٌ لِّقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ
ترجمه
و هرگاه آیه اى براى آنان نیاورى (و چند روزى تلاوت وحى قطع شود)، مى گویند: چرا آیه اى برنگزیدى؟ بگو: من فقط چیزى را پیروى مى کنم که از سوى پروردگارم بر من وحى مىشود. این (قرآن) بصیرتهایى از سوى پروردگارتان است و براى کسانى که ایمان آورند، مایه هدایت و رحمت است.
«اجتباء» از «جبایت»، به معناى جمع کردن آب در حوض است. به حوض نیز «جابیه» مى گویند. جمع آورى خراج و مالیات را هم «جبایت» مى گویند، سپس به جمع آورى چیزهاى گزیده شده، «اجتباء» گفته شده است.
و شاید معناى آیه این باشد که چرا معجزه اى را که از تو درخواست کردیم، برنگزیدى و معجزه دیگرى آوردى و طبق سلیقه ما عمل نکردى؟
پیامبر اکرم فرمودند: «اذا أردتُم عیش السعداء و موت الشهداء و النّجاة یوم الحشر و الظلّ یوم الحرور و الهدى یوم الضّلالة فادرسوا القرآن فانّه کلام الرّحمن و حرز من الشیطان و رجحان فى المیزان»، اگر خواهان زندگى سعادتمند و مرگ شهادت گونه و نجات و رهایى در روز گرم و سوزان قیامت مى باشید، قرآن بیاموزید، زیرا کلام خداوند رحمن و مایه ایمنى از شیطان و سنگینى میزان در قیامت مى باشد. در روایت دیگرى فرمودند: قرآن، کمال دین شماست، هرکس از قرآن رویگردان شود، جایگاهش آتش است. «فیه کمال دینکم ما عَدل احدٌ عن القرآن الاّ الى النّار».
پیام ها
1- آیات قرآن، معجزه و نشانه حقّانیّت رسالت پیامبر اکرم است. «لم تأتهم بآیة»
2- آیات قرآن، گاهى با فاصله زمانى طولانى نازل مىشد. «و اذا لم تأتهم بآیة»
3- لازم نیست مُبلّغ، هر روز سخن جدیدى ارائه کند، شاید گاهى سکوت لازم باشد. «لم تأتهم بآیة»
4- کفّار، آیات قرآن را مطالبى برگزیدهى پیامبر مى پنداشتند که از این سو و آن سو جمع آورى کرده وبه مردم ارائه مى دهد، نه آنکه و حىاله باشد. «لولااجتبیتها»
5 - کفّار بهانه جو، پیامبر را به خاطر فاصله افتادن در نزول وحى شماتت مى کردند. «قالوا لولا اجتبیتها»
6- رهبر آسمانى نباید تحت تأثیر بهانه گیرى ها و تقاضاهاى نابجا قرار گیرد، بلکه باید پاسخ بهانه ها را صریح و قاطع بیان کند. «قل انّما اتّبع...»
7- پیامبر، تنها از سرچشمه وحى فرمان مى گیرد، نه آنکه مطالبى را از پیش خود برگزیده و ارائه دهد. «انّما اتّبع ما یوحى الىّ»
8 - وحى، وسیله تربیت پیامبر وامّت و لازمهى ربوبیّت خداست. «ربىّ، ربّکم»
9- هدایت هاى قرآن، ناب است و ذرّهاى با انحراف مخلوط نیست. (بکار بردن کلمهى «هُدى» به جاى «هاد»، نشانه آن است که قرآن یکپارچه هدایت است)
10- ارشاد و هدایت باید براساس بصیرت باشد. «بصائر، هُدىً»
11- قرآن، هم کتاب شناخت و بصیرت فکرى است، «بصائر» هم راهنماى ارشاد و حرکت عملى. «هُدى» و نتیجه پیروى از آن، رحمت و برکت در دو جهان است. «و رحمةٌ»
12- گرچه قرآن کتاب هدایت براى عموم است، امّا تنها صاحبان ایمان از این هدایت بهره مى برند و کوردلان که از بصیرت و هدایت الهى دورند، خود را از این رحمت محروم مى کنند. «هدى و رحمةٌ لقومٍ یؤمنون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است