display result search
- 1886
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 8 سوره فرقان
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره فرقان- آیه 8
أَوْ یُلْقَى إِلَیْهِ کَنزٌ أَوْ تَکُونُ لَهُ جَنَّةٌ یَأْکُلُ مِنْهَا وَ قَالَ الظَّلِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلاً مَّسْحُوراً
ترجمه
یا (چرا) به او گنجى عطا نشده، یا چرا براى او باغى نیست تا از (محصولات) آن بخورد (و امرار معاش کند)؟ و ستمگران (به مؤمنان) گفتند: شما جز مرد سحر شده اى را پیروى نمى کنید.
در آیهى قبل توقّع کفّار این بود که پیامبر نباید نیاز جسمى داشته باشد و غذا بخورد و براى رفع احتیاجات خود به میان مردم بیاید، «ما لِهذا الرّسول یأکل الطعام و یَمشى فى الاسواق» در این آیه توقّع این است که پیامبر باید خودکفا باشد تا به حضور در بازار و میان مردم نیازى نداشته باشد، «یُلقى الیه کَنز او تکون لَه جَنّة» غافل از آنکه این گونه خودکفائى منفى است، زیرا یک شخص مرفه و استثنائى چگونه مى تواند رهبر مردم رنج کشیده باشد.
پیام ها
1- مادّی گران، حتّى به پیامبران از زاویه مادّیات مى نگرند. «یُلقى الیه کَنزٌ»
2- بهانه جویى در کار انبیا، ظلم است. «و قال الظالمون»
3- مستکبر و ستیزه جو، هر لحظه بهانه اى مى گیرد و همین که از آن مأیوس شد، بهانه دیگرى را جایگزین مى کند. «یأکل - یَمشى - لولا اُنزلالیه - او یُلقى الیهکنز»
4- مخالفان انبیا، گاهى آنان را ساحر نامیدند و گاهى مسحور. «رجلاً مَسحورا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
أَوْ یُلْقَى إِلَیْهِ کَنزٌ أَوْ تَکُونُ لَهُ جَنَّةٌ یَأْکُلُ مِنْهَا وَ قَالَ الظَّلِمُونَ إِن تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلاً مَّسْحُوراً
ترجمه
یا (چرا) به او گنجى عطا نشده، یا چرا براى او باغى نیست تا از (محصولات) آن بخورد (و امرار معاش کند)؟ و ستمگران (به مؤمنان) گفتند: شما جز مرد سحر شده اى را پیروى نمى کنید.
در آیهى قبل توقّع کفّار این بود که پیامبر نباید نیاز جسمى داشته باشد و غذا بخورد و براى رفع احتیاجات خود به میان مردم بیاید، «ما لِهذا الرّسول یأکل الطعام و یَمشى فى الاسواق» در این آیه توقّع این است که پیامبر باید خودکفا باشد تا به حضور در بازار و میان مردم نیازى نداشته باشد، «یُلقى الیه کَنز او تکون لَه جَنّة» غافل از آنکه این گونه خودکفائى منفى است، زیرا یک شخص مرفه و استثنائى چگونه مى تواند رهبر مردم رنج کشیده باشد.
پیام ها
1- مادّی گران، حتّى به پیامبران از زاویه مادّیات مى نگرند. «یُلقى الیه کَنزٌ»
2- بهانه جویى در کار انبیا، ظلم است. «و قال الظالمون»
3- مستکبر و ستیزه جو، هر لحظه بهانه اى مى گیرد و همین که از آن مأیوس شد، بهانه دیگرى را جایگزین مى کند. «یأکل - یَمشى - لولا اُنزلالیه - او یُلقى الیهکنز»
4- مخالفان انبیا، گاهى آنان را ساحر نامیدند و گاهى مسحور. «رجلاً مَسحورا»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است