display result search
- 9728
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 55 سوره اعراف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعراف - آیه 55
اُدْعُواْ رَبَّکُمْ تَضَرُّعاً وَخُفْیَةً إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ
ترجمه
پروردگارتان را با تضرّع و پنهانى بخوانید، قطعاً او تجاوزگران را دوست ندارد.
پیامبر اکرم در سفرى بعضى اصحاب را دیدند که با فریاد دعا مى کنند، حضرت فرمودند: آرام دعا کنید. حضرت زکریّا نیز خداوند را در پنهانى و با اخلاص ندا مى کرد. «نادى ربّه نداءً خفیّاً» زیرا نشانهى ادب است چنانکه خداوند به مؤمنان مى فرماید: بلندتر از صداى پیامبربا او سخن نگویید. «لاترفعوا اصواتکم فوق صوت النبىّ کجهر بعضکم لبعض» و ممکن است صداى بلند در عبادت و نیایش، زمینه ساز تظاهر و ریا باشد.
تضرّع و ناله در دعا، نشانه توجّه انسان به کمبودها و نیازهاى خود و عامل شکستن غرور و خودخواهى است. زیرا آنکه خود را قوى و غنى بداند، در برابر هیچ کس ناله و درخواستى ندارد.
امام صادق (ع) فرمود: تضرّع در دعا، دستان را به طرف آسمان بلند کردن و دعا نمودن است، پیامبر اکرم نیز چنین دعا مى کرد و سلمان فارسى از آن حضرت نقل کرده که فرمود: خداوند حیا مى کند دستى را که به دعا بلند شود محروم برگرداند.
پیام ها
1- پس از خداشناسى، خداپرستى لازم است. «اُدعوا ربّکم» در آیه قبل، خداشناسى مطرح شد، در این آیه خداپرستى.
2- بهتر است دعا با استمداد از کلمه «ربّ» و همراه تضرّع و زارى و پنهانى باشد. «اُدعوا ربّکم تضرّعاً و خفیة» دعاى پنهانى از ریا دور و به اخلاص نزدیک تر است.
3- دعا وقتى مؤثّر است که خالصانه و همراه با تضرّع باشد. «تضرّعاً و خفیة»
4- با تمام وجود و با کمال خضوع خدا را بخوانیم و زبانمان نماینده همه وجود ما باشد. «اُدعوا... تضرّعاً»
5 - گردنکشان و تجاوزکاران، از لطف و محبّت الهى محروم مى باشند. «انّه لا یحبّ المعتدین»
6- دعا نکردن، دعاى بى تضرّع و دعاى ریائى، از نمونه هاى سرکشى و تجاوز است. «المعتدین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
اُدْعُواْ رَبَّکُمْ تَضَرُّعاً وَخُفْیَةً إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُعْتَدِینَ
ترجمه
پروردگارتان را با تضرّع و پنهانى بخوانید، قطعاً او تجاوزگران را دوست ندارد.
پیامبر اکرم در سفرى بعضى اصحاب را دیدند که با فریاد دعا مى کنند، حضرت فرمودند: آرام دعا کنید. حضرت زکریّا نیز خداوند را در پنهانى و با اخلاص ندا مى کرد. «نادى ربّه نداءً خفیّاً» زیرا نشانهى ادب است چنانکه خداوند به مؤمنان مى فرماید: بلندتر از صداى پیامبربا او سخن نگویید. «لاترفعوا اصواتکم فوق صوت النبىّ کجهر بعضکم لبعض» و ممکن است صداى بلند در عبادت و نیایش، زمینه ساز تظاهر و ریا باشد.
تضرّع و ناله در دعا، نشانه توجّه انسان به کمبودها و نیازهاى خود و عامل شکستن غرور و خودخواهى است. زیرا آنکه خود را قوى و غنى بداند، در برابر هیچ کس ناله و درخواستى ندارد.
امام صادق (ع) فرمود: تضرّع در دعا، دستان را به طرف آسمان بلند کردن و دعا نمودن است، پیامبر اکرم نیز چنین دعا مى کرد و سلمان فارسى از آن حضرت نقل کرده که فرمود: خداوند حیا مى کند دستى را که به دعا بلند شود محروم برگرداند.
پیام ها
1- پس از خداشناسى، خداپرستى لازم است. «اُدعوا ربّکم» در آیه قبل، خداشناسى مطرح شد، در این آیه خداپرستى.
2- بهتر است دعا با استمداد از کلمه «ربّ» و همراه تضرّع و زارى و پنهانى باشد. «اُدعوا ربّکم تضرّعاً و خفیة» دعاى پنهانى از ریا دور و به اخلاص نزدیک تر است.
3- دعا وقتى مؤثّر است که خالصانه و همراه با تضرّع باشد. «تضرّعاً و خفیة»
4- با تمام وجود و با کمال خضوع خدا را بخوانیم و زبانمان نماینده همه وجود ما باشد. «اُدعوا... تضرّعاً»
5 - گردنکشان و تجاوزکاران، از لطف و محبّت الهى محروم مى باشند. «انّه لا یحبّ المعتدین»
6- دعا نکردن، دعاى بى تضرّع و دعاى ریائى، از نمونه هاى سرکشى و تجاوز است. «المعتدین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان