display result search
- 4317
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 44 سوره اعراف
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اعراف - آیه 44
وَ نَادَى أَصْحَبُ الْجَنَّةِ أَصْحَبَ النَّارِ أَن قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقّاً فَهَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّکُمْ حَقّاً قَالُواْ نَعَمْ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَیْنَهُمْ أَن لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّلِمِینَ
ترجمه
و اهل بهشت، دوزخیان را صدا زنند که ما آنچه را پروردگارمان وعده داده بود، حقّ و راست یافتیم (و به آن رسیدیم)، آیا شما وعده هاى پروردگارتان را حقّ یافتید؟ (ما در لذّت و نعمتیم، آیا شما هم در رنج و عذابید؟) گویند: آرى. پس منادى میان آنان اعلام کند که لعنت خدا بر ستمکاران باد.
در اینکه مؤذّنِ قیامت چه کسى مىباشد اقوالى بیان شده است، از جمله: خداوند، اسرافیل، جبرئیل، مأموران جهنّم و مأموران بهشت، امّا در روایات شیعه و برخى احادیث اهلسنّت (مانند روایات حاکم حَسکانى) مىخوانیم که آن مؤذّن، حضرت على (ع) است، همان گونه که سوره برائت را که شامل اعلام برائت از مشرکین در دنیا بود در مکّه خواند، قرائت قطعنامه هاى برائت و لعنت الهى نسبت به مشرکان، در آخرت نیز از زبان على (ع) خواهد بود. همچنان که به بهشتیان نیز آن حضرت سلام خواهند داد.
پیامبر پس از جنگ بدر، خطاب به کشته مشرکان فرمود: «انّا وجدنا ما وعد ربّنا حقّاً فهل وجدتم ما وعد ربّکم حقّاً»، اصحاب سؤال کردند: چگونه با اجسادى که مردهاند تکلّم مى کنید؟ حضرت فرمودند: به خدا سوگند! همه آنان کلام مرا بهتر از شما شنیدند. چنانکه حضرت على (ع) نیز کشته هاى خوارج را با همین آیه مورد خطاب قرار دادند.
پیام ها
1- در قیامت، بهشتیان و دوزخیان با یکدیگر گفتگو دارند. «نادى...» بهشت و جهنّم به گونه اى است که بهشتیان پس از استقرار، مى توانند از دوزخیان خبر بگیرند.
2- در قیامت مؤمنان و کافران، وعده هاى الهى را حقّ و عملى مى یابند. «قد وجدنا ما وعدَنا ربُّنا حقّاً»
3- خداوند توسط اهل بهشت، از دوزخیان اعتراف مىگیرد، تا شرمندگى و فشار بیشترى بر آنان وارد شود. «قالوا نعم»
4- دادگاه قیامت، با شعار، مرگ بر ستمگران پایان مى یابد. «لعنة اللّه على الظالمین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَ نَادَى أَصْحَبُ الْجَنَّةِ أَصْحَبَ النَّارِ أَن قَدْ وَجَدْنَا مَا وَعَدَنَا رَبُّنَا حَقّاً فَهَلْ وَجَدتُّم مَّا وَعَدَ رَبُّکُمْ حَقّاً قَالُواْ نَعَمْ فَأَذَّنَ مُؤَذِّنٌ بَیْنَهُمْ أَن لَعْنَةُ اللَّهِ عَلَى الظَّلِمِینَ
ترجمه
و اهل بهشت، دوزخیان را صدا زنند که ما آنچه را پروردگارمان وعده داده بود، حقّ و راست یافتیم (و به آن رسیدیم)، آیا شما وعده هاى پروردگارتان را حقّ یافتید؟ (ما در لذّت و نعمتیم، آیا شما هم در رنج و عذابید؟) گویند: آرى. پس منادى میان آنان اعلام کند که لعنت خدا بر ستمکاران باد.
در اینکه مؤذّنِ قیامت چه کسى مىباشد اقوالى بیان شده است، از جمله: خداوند، اسرافیل، جبرئیل، مأموران جهنّم و مأموران بهشت، امّا در روایات شیعه و برخى احادیث اهلسنّت (مانند روایات حاکم حَسکانى) مىخوانیم که آن مؤذّن، حضرت على (ع) است، همان گونه که سوره برائت را که شامل اعلام برائت از مشرکین در دنیا بود در مکّه خواند، قرائت قطعنامه هاى برائت و لعنت الهى نسبت به مشرکان، در آخرت نیز از زبان على (ع) خواهد بود. همچنان که به بهشتیان نیز آن حضرت سلام خواهند داد.
پیامبر پس از جنگ بدر، خطاب به کشته مشرکان فرمود: «انّا وجدنا ما وعد ربّنا حقّاً فهل وجدتم ما وعد ربّکم حقّاً»، اصحاب سؤال کردند: چگونه با اجسادى که مردهاند تکلّم مى کنید؟ حضرت فرمودند: به خدا سوگند! همه آنان کلام مرا بهتر از شما شنیدند. چنانکه حضرت على (ع) نیز کشته هاى خوارج را با همین آیه مورد خطاب قرار دادند.
پیام ها
1- در قیامت، بهشتیان و دوزخیان با یکدیگر گفتگو دارند. «نادى...» بهشت و جهنّم به گونه اى است که بهشتیان پس از استقرار، مى توانند از دوزخیان خبر بگیرند.
2- در قیامت مؤمنان و کافران، وعده هاى الهى را حقّ و عملى مى یابند. «قد وجدنا ما وعدَنا ربُّنا حقّاً»
3- خداوند توسط اهل بهشت، از دوزخیان اعتراف مىگیرد، تا شرمندگى و فشار بیشترى بر آنان وارد شود. «قالوا نعم»
4- دادگاه قیامت، با شعار، مرگ بر ستمگران پایان مى یابد. «لعنة اللّه على الظالمین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان