display result search
- 4420
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 82 و 83 سوره انعام
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انعام - آیه 82 و 83
الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَلَمْ یَلْبِسُواْ إِیمَنَهُم بِظُلمٍ أُوْلَئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُم مُهْتَدُونَ
وَ تِلْکَ حُجَّتُنَا ءَاتَیْنَهَا إِبْرَهِیمَ عَلَى قَوْمِهِ نَرْفَعُ دَرَجَتٍ مَن نَشَاءُ إِنَّ رَبَّکَ حَکِیمٌ عَلِیمٌ
ترجمه
کسانى که ایمان آورده و ایمانشان را به ستم و شرک نیالودند، آنانند که برایشان ایمنى (از عذاب) است و آنان هدایت یافتگانند.
این (نوع استدلال) حجّت ماست که در برابر قومش به ابراهیم دادیم، هر کس را که بخواهیم (و شایسته بدانیم) به درجاتى بالا مى بریم. همانا پروردگارت حکیم و داناست (و بر اساس علم و حکمت مقام انسان ها را بالا مى برد).
آیات قبل درباره توحید و شرک بود و این آیات به منزله جمع بندى آیات گذشته است، چنانکه امام (ع) فرمود: مراد از ظلم در این آیه شرک است.
در بعضى روایات مراد از ظلم را شک و تردید گرفته اند. البتّه شک گاهى غیر اختیارى و مقدّمه تحقیق است، ولى گاهى جنبه بهانه و تشکیک دارد که این نوع دوّم، ظلم است.
امام باقر (ع) فرمود: این آیه درباره حضرت على (ع) نازل شد که لحظه اى در طول زندگى به سراغ شرک نرفت.
کلمه «لبس» به معناى پوشاندن است. بنابراین ایمان چون فطرى است، نابود شدنى نیست بلکه غبارهایى آن را مى پوشاند.
پیام ها
1- آفت ایمان، ظلم و شرک و به سراغ رهبران غیر الهى رفتن است. «آمنوا و لمیلبسوا ایمانهم بظلم»
2- حفظ ایمان، مهم تر از خود ایمان است. «لمیلبسوا ایمانهم بظلم اولئک لهم الامن»
3- امنیّت و هدایت واقعى، در سایه ایمان و عدالت است. «آمنوا... لهم الأمن و هم مهتدون» (نه مؤمنانِ ظالم، هدایت یافته اند و نه عدالت خواهان بى ایمان)
4- تا ایمان خالص نباشد، دلهره است. «و لم یلبسوا...بظلم...لهم الأمن»
5 - علم و حکمت دو شرط لازم براى تدبیر و مدیریّت است. «اِنّ ربّک حکیم علیم» (با توجّه به اینکه کلمه «ربّ» در لغت به معناى مدیر و مربّى آمده است)
6- موحّدى که با برهان و دلیل در برابر انحراف هاى جامعه بایستد، داراى درجاتى است. «درجات»
7- درجات الهى، حکیمانه به افراد داده مى شود. «نرفع درجات ... حکیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
الَّذِینَ ءَامَنُواْ وَلَمْ یَلْبِسُواْ إِیمَنَهُم بِظُلمٍ أُوْلَئِکَ لَهُمُ الْأَمْنُ وَهُم مُهْتَدُونَ
وَ تِلْکَ حُجَّتُنَا ءَاتَیْنَهَا إِبْرَهِیمَ عَلَى قَوْمِهِ نَرْفَعُ دَرَجَتٍ مَن نَشَاءُ إِنَّ رَبَّکَ حَکِیمٌ عَلِیمٌ
ترجمه
کسانى که ایمان آورده و ایمانشان را به ستم و شرک نیالودند، آنانند که برایشان ایمنى (از عذاب) است و آنان هدایت یافتگانند.
این (نوع استدلال) حجّت ماست که در برابر قومش به ابراهیم دادیم، هر کس را که بخواهیم (و شایسته بدانیم) به درجاتى بالا مى بریم. همانا پروردگارت حکیم و داناست (و بر اساس علم و حکمت مقام انسان ها را بالا مى برد).
آیات قبل درباره توحید و شرک بود و این آیات به منزله جمع بندى آیات گذشته است، چنانکه امام (ع) فرمود: مراد از ظلم در این آیه شرک است.
در بعضى روایات مراد از ظلم را شک و تردید گرفته اند. البتّه شک گاهى غیر اختیارى و مقدّمه تحقیق است، ولى گاهى جنبه بهانه و تشکیک دارد که این نوع دوّم، ظلم است.
امام باقر (ع) فرمود: این آیه درباره حضرت على (ع) نازل شد که لحظه اى در طول زندگى به سراغ شرک نرفت.
کلمه «لبس» به معناى پوشاندن است. بنابراین ایمان چون فطرى است، نابود شدنى نیست بلکه غبارهایى آن را مى پوشاند.
پیام ها
1- آفت ایمان، ظلم و شرک و به سراغ رهبران غیر الهى رفتن است. «آمنوا و لمیلبسوا ایمانهم بظلم»
2- حفظ ایمان، مهم تر از خود ایمان است. «لمیلبسوا ایمانهم بظلم اولئک لهم الامن»
3- امنیّت و هدایت واقعى، در سایه ایمان و عدالت است. «آمنوا... لهم الأمن و هم مهتدون» (نه مؤمنانِ ظالم، هدایت یافته اند و نه عدالت خواهان بى ایمان)
4- تا ایمان خالص نباشد، دلهره است. «و لم یلبسوا...بظلم...لهم الأمن»
5 - علم و حکمت دو شرط لازم براى تدبیر و مدیریّت است. «اِنّ ربّک حکیم علیم» (با توجّه به اینکه کلمه «ربّ» در لغت به معناى مدیر و مربّى آمده است)
6- موحّدى که با برهان و دلیل در برابر انحراف هاى جامعه بایستد، داراى درجاتى است. «درجات»
7- درجات الهى، حکیمانه به افراد داده مى شود. «نرفع درجات ... حکیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است