display result search
- 5619
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 184 سوره بقره
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع سوره بقره آیه ی 184
یکى از معانى باب اِفعال در زبان عربى، سلب است. مثلاً کلمه «عُجْمه» به معناى گنگى است، وقتى به باب افعال مىرود و «اِعجام» مى شود، به معناى از بین بردن گنگى است. در این آیه نیز کلمه «یطیقونه» به معناى سلب طاقت و توان است.
تسلیم فرمان خدا بودن، ارزش است. اگر دستور روزه گرفتن داد، باید روزه گرفت و اگر حکم به افطار کرد، باید روزه را شکست.
در مجمع البیان آمده است: گروهى از اصحاب پیامبر حتّى در حال سفر روزه گرفته و مایل نبودند که روزه خود را بشکنند. رسول اکرم آنان را گناهکار خواندند. امام صادق (ع) فرمود: اگر کسى در سفر روزه بگیرد، من بر جنازه او نماز نمى گزارم.
در تفسیر قرطبى نیز آمده است که رسول اکرم در سفر از مدینه به مکّه در ماه رمضان، آب خواستند، آنگاه ظرف آب را بر سر دست گرفتند تا مردم ببینند و سپس از آب میل فرمودند.
به هر حال اگر مسافر یا مریضى روزه گرفت، روزه اش باطل و باید قضاى آن را به جا آورد. امام صادق (ع) فرمودند: حتّى اگر مادرى نسبت به شیر کودک یا جنین نگرانى داشت، باید روزه خود را افطار نماید و این نشانهى رأفت خداوند است.
پیام ها
1- اسلام براى هر فرد در هر شرایطى، قانون مناسب دارد. در این آیه، حکم مسافران، بیماران و سالمندان بیان شده است. «فمن کان منکم مریضاً او على سفر»
2- شرایط نباید فلسفه کلّى حکم و آثار و منافع آنرا تماماً از بین ببرد. اگر انسان مریض یا مسافر در شرایطى نمى تواند روزه بگیرد، باید در ایام دیگرى قضا کند تا از منافع روزه برخوردار شود. «فعدة من ایّام اُخر»
3- قصد سفر، به تنهایى مانع روزه نیست، در سفر بودن لازم است. «على سفر»
4- قضاى روزه، زمان خاصّى ندارد. «فعدة من ایام اُخر»
5 - توانایى، شرط تکلیف است. «على الّذین یطیقونه»
6- تغذیه فقرا، در متن احکام جاسازى شده است. «طعام مسکین»
7- عباداتى سبب رشد و قرب است که با علاقه و رغبت باشد. «فمن تطوّع»
8 - دستورات الهى بگونه اى است که حداقل را بر همه واجب کرده است و بیش از آن را به اختیار انسان مى گذارد. در این آیه سیر کردن یک گرسنه واجب، ولى بیش از آن به عنوان عمل مستحبّى در اختیار خود انسان است. «فمن تطوع خیراً فهم خیر له»
9- انجام دستورات خداوند، آثار خوبى دارد که به خود انسان باز مى گردد نه خدا. «ان تصوموا خیر لکم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
یکى از معانى باب اِفعال در زبان عربى، سلب است. مثلاً کلمه «عُجْمه» به معناى گنگى است، وقتى به باب افعال مىرود و «اِعجام» مى شود، به معناى از بین بردن گنگى است. در این آیه نیز کلمه «یطیقونه» به معناى سلب طاقت و توان است.
تسلیم فرمان خدا بودن، ارزش است. اگر دستور روزه گرفتن داد، باید روزه گرفت و اگر حکم به افطار کرد، باید روزه را شکست.
در مجمع البیان آمده است: گروهى از اصحاب پیامبر حتّى در حال سفر روزه گرفته و مایل نبودند که روزه خود را بشکنند. رسول اکرم آنان را گناهکار خواندند. امام صادق (ع) فرمود: اگر کسى در سفر روزه بگیرد، من بر جنازه او نماز نمى گزارم.
در تفسیر قرطبى نیز آمده است که رسول اکرم در سفر از مدینه به مکّه در ماه رمضان، آب خواستند، آنگاه ظرف آب را بر سر دست گرفتند تا مردم ببینند و سپس از آب میل فرمودند.
به هر حال اگر مسافر یا مریضى روزه گرفت، روزه اش باطل و باید قضاى آن را به جا آورد. امام صادق (ع) فرمودند: حتّى اگر مادرى نسبت به شیر کودک یا جنین نگرانى داشت، باید روزه خود را افطار نماید و این نشانهى رأفت خداوند است.
پیام ها
1- اسلام براى هر فرد در هر شرایطى، قانون مناسب دارد. در این آیه، حکم مسافران، بیماران و سالمندان بیان شده است. «فمن کان منکم مریضاً او على سفر»
2- شرایط نباید فلسفه کلّى حکم و آثار و منافع آنرا تماماً از بین ببرد. اگر انسان مریض یا مسافر در شرایطى نمى تواند روزه بگیرد، باید در ایام دیگرى قضا کند تا از منافع روزه برخوردار شود. «فعدة من ایّام اُخر»
3- قصد سفر، به تنهایى مانع روزه نیست، در سفر بودن لازم است. «على سفر»
4- قضاى روزه، زمان خاصّى ندارد. «فعدة من ایام اُخر»
5 - توانایى، شرط تکلیف است. «على الّذین یطیقونه»
6- تغذیه فقرا، در متن احکام جاسازى شده است. «طعام مسکین»
7- عباداتى سبب رشد و قرب است که با علاقه و رغبت باشد. «فمن تطوّع»
8 - دستورات الهى بگونه اى است که حداقل را بر همه واجب کرده است و بیش از آن را به اختیار انسان مى گذارد. در این آیه سیر کردن یک گرسنه واجب، ولى بیش از آن به عنوان عمل مستحبّى در اختیار خود انسان است. «فمن تطوع خیراً فهم خیر له»
9- انجام دستورات خداوند، آثار خوبى دارد که به خود انسان باز مى گردد نه خدا. «ان تصوموا خیر لکم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
کاربر مهمان