display result search
- 2634
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 33 سوره روم
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره روم- آیه 33
وَإِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْاْ رَبَّهُم مُّنِیبِینَ إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَآ أَذَاقَهُم مِّنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِیقٌ مِّنْهُم بِرَبِّهِمْ یُشْرِکُونَ
ترجمه
و هرگاه زیانى به مردم رسد، توبه کنان پروردگار خود را مى خوانند و به سوى او باز مى گردند؛ امّا چون خداوند از طرف خود رحمتى به آنان بچشاند، گروهى از آنان به پروردگارشان شرک مى ورزند.
پیام ها
1- ضررها از خود ماست، ولى رحمتها از خداوند است. «مسّ الناس ضُرٌّ - منه رحمةً»
2- گروهى از مردم تنها در حال سختى و مصیبت خدا را مى خوانند، در حالى که مؤمن باید در همه حال خدا را بخواند. «ضرّ دعوا ربّهم منیبین»
3- نشانه فطرى بودن گرایش به خدا آن است که هرگاه سختىها و فشارها، غبار غفلت را بر طرف کند، انسان به سوى او توجّه مى کند. «فطرت اللّه... اذا مسّ الناس ضرّ دعوا ربّهم»
4- انسان، کم ظرفیّت و ضعیف است، با اندکى زیان ناله مىکند و با چشیدن رحمت غافل مى شود. «ضرٌّ دعوا - رحمة ... یشرکون»
5 - رفاه، زمینهى غفلت است. «اذاقهم منه رحمةً... یشرکون»
6- گروهى از انسانها ناسپاساند. (همین که رحمتى مى چشند، به جاى شکر، شرک مى ورزند.) «اذاقهم منه رحمةً... یشرکون»
7- دعاى مضطرّ مستجاب مى شود. «ضرّ دَعَوا... اذاقهم منه رحمة»
8 - زندگى بشر، آمیزهاى از تلخىها و شیرینى هاست. «ضُرٌّ... رحمة»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَإِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْاْ رَبَّهُم مُّنِیبِینَ إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَآ أَذَاقَهُم مِّنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِیقٌ مِّنْهُم بِرَبِّهِمْ یُشْرِکُونَ
ترجمه
و هرگاه زیانى به مردم رسد، توبه کنان پروردگار خود را مى خوانند و به سوى او باز مى گردند؛ امّا چون خداوند از طرف خود رحمتى به آنان بچشاند، گروهى از آنان به پروردگارشان شرک مى ورزند.
پیام ها
1- ضررها از خود ماست، ولى رحمتها از خداوند است. «مسّ الناس ضُرٌّ - منه رحمةً»
2- گروهى از مردم تنها در حال سختى و مصیبت خدا را مى خوانند، در حالى که مؤمن باید در همه حال خدا را بخواند. «ضرّ دعوا ربّهم منیبین»
3- نشانه فطرى بودن گرایش به خدا آن است که هرگاه سختىها و فشارها، غبار غفلت را بر طرف کند، انسان به سوى او توجّه مى کند. «فطرت اللّه... اذا مسّ الناس ضرّ دعوا ربّهم»
4- انسان، کم ظرفیّت و ضعیف است، با اندکى زیان ناله مىکند و با چشیدن رحمت غافل مى شود. «ضرٌّ دعوا - رحمة ... یشرکون»
5 - رفاه، زمینهى غفلت است. «اذاقهم منه رحمةً... یشرکون»
6- گروهى از انسانها ناسپاساند. (همین که رحمتى مى چشند، به جاى شکر، شرک مى ورزند.) «اذاقهم منه رحمةً... یشرکون»
7- دعاى مضطرّ مستجاب مى شود. «ضرّ دَعَوا... اذاقهم منه رحمة»
8 - زندگى بشر، آمیزهاى از تلخىها و شیرینى هاست. «ضُرٌّ... رحمة»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است