display result search
- 3085
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 4 و 5 سوره نمل
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نمل - آیه 4 و 5
إِنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ زَیَّنَّا لَهُمْ أَعْمَالَهُمْ فَهُمْ یَعْمَهُونَ
أُوْلَئِکَ الَّذِینَ لَهُمْ سُوءُ الْعَذَابِ وَهُمْ فِى الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ
ترجمه
همانا کسانى که به آخرت ایمان ندارند، کارهاى (زشت)شان را زیبا جلوه مىدهیم تا (همچنان) سرگشته باشند.
آنان کسانى هستند که براى ایشان عذاب بد (و دردناک) خواهد بود و آنان در قیامت زیانکارترین افرادند.
در این آیه و آیه 108 سوره انعام، خوب پنداشتن کارهاى زشت، به خداوند نسبت داده شده است. در حالى که قرآن کریم در چند مورد دیگر، این کار را کار شیطان دانسته است. این به خاطر آن است که خدا نظام هستى را بر اساس علل واسباب قرار داده وکارهایى را که انجام مى شود به هر یک از علل مى توان نسبت داد، مثلاً مى توان گفت: کلید، در را باز کرد و مى توان گفت: دستم در را باز کرد و نیز مى توان گفت: خودم در را باز کردم، زیرا کلید در دست و دست در اختیار من است. اینجا نیز شیطان کار زشت را زیبا جلوه مىدهد ولى انسان با تکرار کار زشت، به آن خو مىگیرد و خو گرفتن به عمل بر أثر تکرار، سنّت الهى است.
سیماى زیانکاران
زیانکاران چند نوع هستند: الف: خاسر، ب: لفىخسر، ج: خسران مبین د: اخسرون.
الف: کسى که عمرش تباه شده است. «قل اِنّ الخاسرین الّذین خَسروا انفسهم»
ب: کسى که اهل ایمان و عمل صالح نباشد. «اِنّ الانسان لفى خُسر الاّ الّذین آمنوا»
ج: کسى که با تزلزل بندگى خدا مىکند. «اِنْ أصابه خیرٌ اطمأنّ به و اِن أصابته فتنة انقلب على وَجهِه خَسِرالدّنیا و الآخرة ذلک هو الخُسرانُ المبین»
د: کسانى که منحرفند، و گمان مىکنند راه درست مىروند. «أَلّذین ضَلّ سَعیهم فى الحیاة الدنیاو هم یحسبون اَنّهم یحسنون صُنعا»
* در روایات مىخوانیم: أخسرون، کسانى هستند که زکات نمىپردازند، بر گناه اصرار مىورزند، قدرت حقّ گفتن دارند، ولى نمىگویند، ظالمترین افرادند.
با ضایع کردن دین، دنیاى خود را اصلاح مىکنند.
پیام ها
1- ایمان نداشتن به معاد، زمینهى جلوهگرى زشتىهاست. (انسان بىایمان، برهنگى را تمدّن، تجمّل را شخصیّت، کلاهبردارى را زرنگى، دروغ و ریا را نشانهى سیاست و استعمار را نشانه قدرت مىداند) «اِنّالّذین لایؤمنون... زیّنّا»
2- کج فهمى و سردرگمى افراد بىایمان، بزرگترین کیفر و سیلى خداوند است. «لایؤمنون... فهم یعمهون»
3- اگر قیامت را باور کنیم، از کارهاى بسیارى که به نظر ما زیباست توبه خواهیم کرد. «لایؤمنون - زیّنّا»
4- کسى که قیامت را آیندهى روشن خود نمى داند، دنیاى متغیر، هر لحظه او را دگرگون و سردرگم مى کند. «لایؤمنون - یَعمهون»
5 - کفر به قیامت، عامل بزرگترین خسارتهاست. «الّذین لایؤمنون بالاخرة... هم الاخسرون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
إِنَّ الَّذِینَ لَا یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ زَیَّنَّا لَهُمْ أَعْمَالَهُمْ فَهُمْ یَعْمَهُونَ
أُوْلَئِکَ الَّذِینَ لَهُمْ سُوءُ الْعَذَابِ وَهُمْ فِى الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ
ترجمه
همانا کسانى که به آخرت ایمان ندارند، کارهاى (زشت)شان را زیبا جلوه مىدهیم تا (همچنان) سرگشته باشند.
آنان کسانى هستند که براى ایشان عذاب بد (و دردناک) خواهد بود و آنان در قیامت زیانکارترین افرادند.
در این آیه و آیه 108 سوره انعام، خوب پنداشتن کارهاى زشت، به خداوند نسبت داده شده است. در حالى که قرآن کریم در چند مورد دیگر، این کار را کار شیطان دانسته است. این به خاطر آن است که خدا نظام هستى را بر اساس علل واسباب قرار داده وکارهایى را که انجام مى شود به هر یک از علل مى توان نسبت داد، مثلاً مى توان گفت: کلید، در را باز کرد و مى توان گفت: دستم در را باز کرد و نیز مى توان گفت: خودم در را باز کردم، زیرا کلید در دست و دست در اختیار من است. اینجا نیز شیطان کار زشت را زیبا جلوه مىدهد ولى انسان با تکرار کار زشت، به آن خو مىگیرد و خو گرفتن به عمل بر أثر تکرار، سنّت الهى است.
سیماى زیانکاران
زیانکاران چند نوع هستند: الف: خاسر، ب: لفىخسر، ج: خسران مبین د: اخسرون.
الف: کسى که عمرش تباه شده است. «قل اِنّ الخاسرین الّذین خَسروا انفسهم»
ب: کسى که اهل ایمان و عمل صالح نباشد. «اِنّ الانسان لفى خُسر الاّ الّذین آمنوا»
ج: کسى که با تزلزل بندگى خدا مىکند. «اِنْ أصابه خیرٌ اطمأنّ به و اِن أصابته فتنة انقلب على وَجهِه خَسِرالدّنیا و الآخرة ذلک هو الخُسرانُ المبین»
د: کسانى که منحرفند، و گمان مىکنند راه درست مىروند. «أَلّذین ضَلّ سَعیهم فى الحیاة الدنیاو هم یحسبون اَنّهم یحسنون صُنعا»
* در روایات مىخوانیم: أخسرون، کسانى هستند که زکات نمىپردازند، بر گناه اصرار مىورزند، قدرت حقّ گفتن دارند، ولى نمىگویند، ظالمترین افرادند.
با ضایع کردن دین، دنیاى خود را اصلاح مىکنند.
پیام ها
1- ایمان نداشتن به معاد، زمینهى جلوهگرى زشتىهاست. (انسان بىایمان، برهنگى را تمدّن، تجمّل را شخصیّت، کلاهبردارى را زرنگى، دروغ و ریا را نشانهى سیاست و استعمار را نشانه قدرت مىداند) «اِنّالّذین لایؤمنون... زیّنّا»
2- کج فهمى و سردرگمى افراد بىایمان، بزرگترین کیفر و سیلى خداوند است. «لایؤمنون... فهم یعمهون»
3- اگر قیامت را باور کنیم، از کارهاى بسیارى که به نظر ما زیباست توبه خواهیم کرد. «لایؤمنون - زیّنّا»
4- کسى که قیامت را آیندهى روشن خود نمى داند، دنیاى متغیر، هر لحظه او را دگرگون و سردرگم مى کند. «لایؤمنون - یَعمهون»
5 - کفر به قیامت، عامل بزرگترین خسارتهاست. «الّذین لایؤمنون بالاخرة... هم الاخسرون»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است