display result search
- 5357
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 1-3 سوره نمل
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره نمل - آیه 1 -3
طس تِلْکَ آیَاتُ الْقُرْآنِ وَکِتَابٍ مُّبِینٍ
هُدىً وَبُشْرَى لِلْمُؤْمِنِینَ
الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ
ترجمه
طا، سین. آن است آیات قرآن و کتاب روشنگر.
که (وسیلهى) هدایت و بشارت براى اهل ایمان است.
کسانى که نماز برپامىدارند و زکات مىپردازند و تنها ایشانند که به آخرت یقین دارند.
زکات دو معنا دارد: یکى معناى خاص که زکات معروف است و دیگرى معناى عام که کمک به نیازمندان به هر نحو است. در این آیه مراد معناى دوّم زکات است، زیرا این سوره در مکّه نازل شده و دستور زکات رسمى در مدینه صادر شده است. «یؤتون الزّکاة»
کلمهى «مُبین» از «اِبانة»، هم به معناى «روشن» به کار مىرود که به اصطلاح فعل لازم است و هم به معناى «روشنگر» که فعل متعدّى است.
پیام ها
1- یکى از سنّتهاى الهى این است که وحى را با برترى و مقامى که دارد در دسترس انسان قرار دهد. «تلک»
2- دایرهى ارشاد از طریق گفتن و شنیدن، گستردهتر از نوشتن و خواندن است. (کلمهى قرآن قبل از کتاب آمده است) «القرآن و کتاب»
3- حرکت انبیا فرهنگى و با قرائت و کتابت همراه است. «آیات القرآن و کتاب»
4- قرآن، کتابى بس بزرگ است. («کتابٍ»، بدون «الف و لام» و همراه با تنوین نشانهى عظمت است)
5 - قرآن براى مردم قابل درک است. «کتاب مبین»
6- ارشاد و تبلیغ، باید با محتواى روشن و شیوهاى صریح و قاطع همراه باشد. «تلک - مبین»
7- هدایت، درجات و مراحلى دارد: هدایت ابتدایى: «هُدىً للنّاس» هدایت تکمیلى: «هُدىً... للمؤمنین»
8 - از امتیازات قرآن، مکتوب بودن: «کتاب» روشن و روشنگر بودن: «مبین» هدایت کردن: «هُدىً» و بشارت دادن است. «بُشرى»
9- رسالت اصلى قرآن، هدایت و بشارت است و توجّه قرآن به علوم و مسائل دیگر جنبى است. «هُدىً و بُشرى»
10- ایمان ، کلید هدایت و نجات است. «هُدىً و بشرى للمؤمنین»
11- در هدایت شدن، قابلیّت شرط اصلى است. «للمؤمنین»
12- براى ترویج خوبىها، از خوبان تجلیل کنیم. «الّذین...»
13- در تجلیل، محور کردار مردم است، نه نام وعنوان آنها. «یقیمون... یؤتون...»
14- عمل، نشانهى ایمان است. «للمؤمنین الّذین یقیمون...»
15- حتّى مؤمنان اهل نماز و زکات براى تداوم کار خود به هدایت الهى نیاز دارند. «هُدىً... للمؤمنین الّذین...» در قیامت نیز انسان به مرحلهاى از هدایت محتاج است. «یهدیهم ربّهم بایمانهم»
16- نمازى ارزش دارد که با شرایط صحّت و کمال انجام گیرد. «یقیمون» (معناى اقامهى نماز، انجام دادن آن با شرایط است)
17- رابطه با خداوند بر رابطه با مردم مقدّم است. «یقیمون الصلاة ویؤتون الزکاة» (نماز، قبل از زکات آمده است)
18- چون نماز و رابطه با خدا، زمینهساز سایر کارهاى خیر است، نام آن در ابتدا آمده است. «الصلاة»
19- تداوم عمل، به عمل ارزش مىدهد. «یقیمون - یؤتون» (فعل مضارع نشانهى استمرار و تدوام است)
20- یکى از امتیازات اسلام این است که مسایل الهى و مردمى، معنوى و مادّى، این جهانى و آن جهانى را در کنار هم قرار داده است. «الصلاة - الزکاة»
21- در تبلیغ، اوّل کارهایى را مطرح کنید که براى مردم خرج ندارد. (اوّل نماز، بعد زکات) «الصلاة - الزکاة»
22- مؤمن در برابر مسایل اجتماعى و نیاز محرومان و گرسنگان، احساس مسئولیّت مىکند. «یؤتون الزکاة»
23- هرکجا حسّاسیّت لازم است، کلام را تکرار کنید. (نماز وزکات با یک کلمه «الّذین» آمده، ولى یقین به معاد با دو بار کلمهى «هُم» به کار رفته است.)
24- نماز و زکاتى ارزش دارد که با ایمان به معاد همراه باشد. «و هُم بالاخرة»
25- اهل یقین، تنها گروه خاصّى هستند. «هم بالاخرة هم یوقنون» تکرار کلمهى «هُم» نشانهى این است که این گروه، گروه خاصّى هستند.
26- مؤمنین برنده هستند؛ با نماز خودسازى مىکنند و با زکات مشکلات جامعه را حل و با یقین به معاد، آیندهى خود را تأمین مىکنند. «یقیمون الصلاة... الزکاة... یوقنون»
27- علم، به فراموشى تبدیل مىشود ولى یقین، با توجّه دائمى همراه است. «یوقنون»
28- گمان و دانستن کافى نیست، باور قلبى و یقین لازم است. «یوقنون»
توضیحات
سیماى سورهى نمل
این سوره نود و سه آیه دارد و نام معروف آن به مناسبت آیهى 18 که دربارهى داستان مورچگان و حضرت سلیمان است، «نمل» مىباشد، ولى نام «سلیمان» و «طاسین» نیز بر آن نهاده شده است.
تمام این سوره در مکّه - در جریانها و مناسبتهاى مختلف - نازل شده و «بسم اللّه الرّحمن الرّحیم» دوبار در آن آمده است؛ یکى در آغاز سوره و دیگرى در آیهى 30 در آغاز نامهى حضرت سلیمان به ملکهى سبأ.
مبارزات چهار پیامبر بزرگ الهى، (موسى، سلیمان، صالح و لوط (ع)) با اقوام منحرف زمان خود در این سوره آمده است که مفصّلترین آن، برخورد حضرت سلیمان با ملکهى سبأ و چگونگى ایمان آوردن او به خدا مى باشد.
سخن گفتن پرندگانى همچون هدهد و حشراتى چون مورچه، حضور افرادى از جنّ در لشگر و دربار سلیمان و بالاخره آوردن تخت بلقیس از یمن به شام در یک چشم بهم زدن، بخشى دیگر از آیات این سوره را به خود اختصاص داده است.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
طس تِلْکَ آیَاتُ الْقُرْآنِ وَکِتَابٍ مُّبِینٍ
هُدىً وَبُشْرَى لِلْمُؤْمِنِینَ
الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُم بِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ
ترجمه
طا، سین. آن است آیات قرآن و کتاب روشنگر.
که (وسیلهى) هدایت و بشارت براى اهل ایمان است.
کسانى که نماز برپامىدارند و زکات مىپردازند و تنها ایشانند که به آخرت یقین دارند.
زکات دو معنا دارد: یکى معناى خاص که زکات معروف است و دیگرى معناى عام که کمک به نیازمندان به هر نحو است. در این آیه مراد معناى دوّم زکات است، زیرا این سوره در مکّه نازل شده و دستور زکات رسمى در مدینه صادر شده است. «یؤتون الزّکاة»
کلمهى «مُبین» از «اِبانة»، هم به معناى «روشن» به کار مىرود که به اصطلاح فعل لازم است و هم به معناى «روشنگر» که فعل متعدّى است.
پیام ها
1- یکى از سنّتهاى الهى این است که وحى را با برترى و مقامى که دارد در دسترس انسان قرار دهد. «تلک»
2- دایرهى ارشاد از طریق گفتن و شنیدن، گستردهتر از نوشتن و خواندن است. (کلمهى قرآن قبل از کتاب آمده است) «القرآن و کتاب»
3- حرکت انبیا فرهنگى و با قرائت و کتابت همراه است. «آیات القرآن و کتاب»
4- قرآن، کتابى بس بزرگ است. («کتابٍ»، بدون «الف و لام» و همراه با تنوین نشانهى عظمت است)
5 - قرآن براى مردم قابل درک است. «کتاب مبین»
6- ارشاد و تبلیغ، باید با محتواى روشن و شیوهاى صریح و قاطع همراه باشد. «تلک - مبین»
7- هدایت، درجات و مراحلى دارد: هدایت ابتدایى: «هُدىً للنّاس» هدایت تکمیلى: «هُدىً... للمؤمنین»
8 - از امتیازات قرآن، مکتوب بودن: «کتاب» روشن و روشنگر بودن: «مبین» هدایت کردن: «هُدىً» و بشارت دادن است. «بُشرى»
9- رسالت اصلى قرآن، هدایت و بشارت است و توجّه قرآن به علوم و مسائل دیگر جنبى است. «هُدىً و بُشرى»
10- ایمان ، کلید هدایت و نجات است. «هُدىً و بشرى للمؤمنین»
11- در هدایت شدن، قابلیّت شرط اصلى است. «للمؤمنین»
12- براى ترویج خوبىها، از خوبان تجلیل کنیم. «الّذین...»
13- در تجلیل، محور کردار مردم است، نه نام وعنوان آنها. «یقیمون... یؤتون...»
14- عمل، نشانهى ایمان است. «للمؤمنین الّذین یقیمون...»
15- حتّى مؤمنان اهل نماز و زکات براى تداوم کار خود به هدایت الهى نیاز دارند. «هُدىً... للمؤمنین الّذین...» در قیامت نیز انسان به مرحلهاى از هدایت محتاج است. «یهدیهم ربّهم بایمانهم»
16- نمازى ارزش دارد که با شرایط صحّت و کمال انجام گیرد. «یقیمون» (معناى اقامهى نماز، انجام دادن آن با شرایط است)
17- رابطه با خداوند بر رابطه با مردم مقدّم است. «یقیمون الصلاة ویؤتون الزکاة» (نماز، قبل از زکات آمده است)
18- چون نماز و رابطه با خدا، زمینهساز سایر کارهاى خیر است، نام آن در ابتدا آمده است. «الصلاة»
19- تداوم عمل، به عمل ارزش مىدهد. «یقیمون - یؤتون» (فعل مضارع نشانهى استمرار و تدوام است)
20- یکى از امتیازات اسلام این است که مسایل الهى و مردمى، معنوى و مادّى، این جهانى و آن جهانى را در کنار هم قرار داده است. «الصلاة - الزکاة»
21- در تبلیغ، اوّل کارهایى را مطرح کنید که براى مردم خرج ندارد. (اوّل نماز، بعد زکات) «الصلاة - الزکاة»
22- مؤمن در برابر مسایل اجتماعى و نیاز محرومان و گرسنگان، احساس مسئولیّت مىکند. «یؤتون الزکاة»
23- هرکجا حسّاسیّت لازم است، کلام را تکرار کنید. (نماز وزکات با یک کلمه «الّذین» آمده، ولى یقین به معاد با دو بار کلمهى «هُم» به کار رفته است.)
24- نماز و زکاتى ارزش دارد که با ایمان به معاد همراه باشد. «و هُم بالاخرة»
25- اهل یقین، تنها گروه خاصّى هستند. «هم بالاخرة هم یوقنون» تکرار کلمهى «هُم» نشانهى این است که این گروه، گروه خاصّى هستند.
26- مؤمنین برنده هستند؛ با نماز خودسازى مىکنند و با زکات مشکلات جامعه را حل و با یقین به معاد، آیندهى خود را تأمین مىکنند. «یقیمون الصلاة... الزکاة... یوقنون»
27- علم، به فراموشى تبدیل مىشود ولى یقین، با توجّه دائمى همراه است. «یوقنون»
28- گمان و دانستن کافى نیست، باور قلبى و یقین لازم است. «یوقنون»
توضیحات
سیماى سورهى نمل
این سوره نود و سه آیه دارد و نام معروف آن به مناسبت آیهى 18 که دربارهى داستان مورچگان و حضرت سلیمان است، «نمل» مىباشد، ولى نام «سلیمان» و «طاسین» نیز بر آن نهاده شده است.
تمام این سوره در مکّه - در جریانها و مناسبتهاى مختلف - نازل شده و «بسم اللّه الرّحمن الرّحیم» دوبار در آن آمده است؛ یکى در آغاز سوره و دیگرى در آیهى 30 در آغاز نامهى حضرت سلیمان به ملکهى سبأ.
مبارزات چهار پیامبر بزرگ الهى، (موسى، سلیمان، صالح و لوط (ع)) با اقوام منحرف زمان خود در این سوره آمده است که مفصّلترین آن، برخورد حضرت سلیمان با ملکهى سبأ و چگونگى ایمان آوردن او به خدا مى باشد.
سخن گفتن پرندگانى همچون هدهد و حشراتى چون مورچه، حضور افرادى از جنّ در لشگر و دربار سلیمان و بالاخره آوردن تخت بلقیس از یمن به شام در یک چشم بهم زدن، بخشى دیگر از آیات این سوره را به خود اختصاص داده است.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است