display result search
- ۱۷۷۸
- ۱۰۰۰
- ۱۰۰۰
- ۱۰۰۰
تفسیر آیه ۷۰- ۶۶ سوره انبیاء
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انبیاء - آیه ۶۶ - ۷۰
قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَنفَعُکُمْ شَیْئاً وَلَا یَضُرُّکُمْ
أُفٍّ لَّکُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
قَالُواْ حَرِّقُوهُ وَانصُرُواْ آلِهَتَکُمْ إِن کُنتُمْ فَاعِلِینَ
قُلْنَا یَا نَارُ کُونِى بَرْداً وَسَلَاماً عَلَى إِبْرَاهِیمَ
وَأَرَادُواْ بِهِ کَیْداً فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِینَ
ترجمه
(ابراهیم) گفت: پس آیا شما به جاى خداوند چیزى را مىپرستید که هیچ سودى براى شما ندارد و هیچ زیانى به شما نمى رساند؟!
اُف بر شما و بر هر چه که غیر از خدا پرستش مىکنید، آیا نمىاندیشید؟!
(امّا مشرکان لجوج و متعصّب) گفتند: اگر مىخواهید کارى انجام دهید! او را بسوزانید و خدایانتان را یارى ک... نید.
(و سرانجام آتشى فراهم آورده و ابراهیم را به درون آن انداختند، امّا ما) گفتیم: اى آتش ! بر ابراهیم سرد و سلامت باش.
و (اگر چه) آنان براى او (تدبیر بد و) کیدى را اراده کردند، ولى ما آنها را از زیانکارترین (مردم) قرار دادیم.
مردان خدا اهداف مقدّس خود را در هر شرایطى دنبال مى کنند و لحظه اى آرام نمى گیرند، هرچند تلاشهاى آنان در قالب هاى متفاوتى صورت پذیرد. حضرت ابراهیم (ع) در مسیر رسالت الهى خویش ابتدا به سراغ عمو و قومش مى رود و آنانرا به سوى توحید و یکتا پرستى دعوت مىکند و چون نتیجه اى حاصل نمى شود در دوّمین مرحله به سراغ بتها مى شتابد و همه آنها را درهم مى شکند، آنگاه فطرتشان را مخاطب قرار داده و به بیدار کردن آنان مى پردازد و سرانجام پس از اندرز و توبیخ، آنها را به تعمق و اندیشه وامىدارد.
در ماجراى پرتاب حضرت ابراهیم به درون آتش، مطالب زیادى در تفاسیر آمده است، از جمله اینکه مشرکان با کمک و راهنمایى شیطان منجنیق ساختند، ولى آن حضرت با توکّل بىنظیرش به خداوند، از احدى از فرشتگان حتّى جبرئیل کمکى نگرفت ودر آن هنگام به مناجات و راز و نیاز با پروردگار و توسّل به محمّد و آل محمّد مشغول بود.
واژهى «أخسرین» در قرآن کریم به کسانى اطلاق شده است که کار بدى را انجام مىدهند، امّا گمان مىکنند که کارشان خوب است، پس زیانِ خود را درک نمى کنند، تا در پى جبران آن باشند.
امام صادقعلیه السلام فرمودند: وقتى خداوند به آتش امر کرد: «کونى برداً» دندانهاى ابراهیم از شدّت سرما (در میان آتش نمرودیان) به هم مى خورد، تا آنکه گفته شد: «و سلاماً»
پیام ها
۱- یکى از شیوه هاى دعوت مردم به دین، آگاه کردن آنان به ضرر بى دینى است. «لاینفعکم و لا یضرکم»
۲- سرچشمه و انگیزه عبادت، دستیابى به خیر و یا نجات از شر است که بتها بر هیچکدام قادر نیستند. «لاینفعکم شیئاً و لا یضرّکم»
۳- اگر زمینه مناسبى براى بیدارى پیدا شد باید منحرفان را تحقیر کرد. «اُفٍ لکم و لما تعبدون من دون اللّه»
۴- عواطف باید تحت الشعاع مکتب باشد. «اُفّ لکم» با توجّه به اینکه عموى او نیز بت پرست بود.
۵ - بتپرستى با عقل سازگار نیست. «افلا تعقلون؟» (افراد بى خرد لجوج سزاوار توبیخ هستند) «أفلا تعقلون»
۶- توحید، اندیشه اى عقلانى است. «أفلا تعقلون»
۷- کسانى به زور متوسل مى شوند که از عقل و منطق بى بهره اند. «حرّقوه»
۸ - مردان خدا تا پاى جان بر اهداف خود پایدار هستند. «حرّقوه» سوزاندن، سختترین نوع قتل است.
۹- بقاى شرک با نابودى موحّدان امکان پذیر است. «حرّقوه وانصروا آلهتکم»
۱۰- تعصّبات نابجا، انسان را تا مرز سوزاندن پیامبر به پیش مىبرد. «حرّقوه و انصروا آلهتکم»
۱۱- دشمن در تحریک تودههاى ناآگاه، به مقدّسات متوسّل مىشود، «انصروا آلهتکم» وبه غیرت وحمیّت نیز تمسّک مىجوید. «اِن کنتم فاعلین»
۱۲- خداوند، هم سبب ساز است و هم سبب سوز. «یا نار کونى برداً و سلاماً»
سبب ساز است، زیرا نفسِ حضرت عیسى (ع) را سبب زنده شدن مردگان قرار مى دهد، و سبب سوز است، زیرا سوزندگى را از آتش مى گیرد و آن را بر ابراهیم سرد و سلامت مى کند.
۱۳- هستى شعور دارد و مخاطب قرار مى گیرد. «یا نار کونى برداً وسلاماً» و نفرمود: «فجعلنا النار برداً و سلاماً»
۱۴- آثار موجودات به خواست و ارادهى الهى است. «یا نار کونى برداً و سلاماً»
۱۵- نور حقّ، با نار کفر خاموش نمىشود. «قالوا حرّقوه... قلنا یا نار کونى برداً»
۱۶- قدرت خداوند مىتواند همهى توطئهها را خنثى کند. «ارادوا به کیداً فجعلناهم الاخسرین»
۱۷- عاقبت، حقّ پیروز است. «ارادوا - جعلناهم الاخسرین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن نمایش بیشتر
قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ مَا لَا یَنفَعُکُمْ شَیْئاً وَلَا یَضُرُّکُمْ
أُفٍّ لَّکُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِن دُونِ اللَّهِ أَفَلَا تَعْقِلُونَ
قَالُواْ حَرِّقُوهُ وَانصُرُواْ آلِهَتَکُمْ إِن کُنتُمْ فَاعِلِینَ
قُلْنَا یَا نَارُ کُونِى بَرْداً وَسَلَاماً عَلَى إِبْرَاهِیمَ
وَأَرَادُواْ بِهِ کَیْداً فَجَعَلْنَاهُمُ الْأَخْسَرِینَ
ترجمه
(ابراهیم) گفت: پس آیا شما به جاى خداوند چیزى را مىپرستید که هیچ سودى براى شما ندارد و هیچ زیانى به شما نمى رساند؟!
اُف بر شما و بر هر چه که غیر از خدا پرستش مىکنید، آیا نمىاندیشید؟!
(امّا مشرکان لجوج و متعصّب) گفتند: اگر مىخواهید کارى انجام دهید! او را بسوزانید و خدایانتان را یارى ک... نید.
(و سرانجام آتشى فراهم آورده و ابراهیم را به درون آن انداختند، امّا ما) گفتیم: اى آتش ! بر ابراهیم سرد و سلامت باش.
و (اگر چه) آنان براى او (تدبیر بد و) کیدى را اراده کردند، ولى ما آنها را از زیانکارترین (مردم) قرار دادیم.
مردان خدا اهداف مقدّس خود را در هر شرایطى دنبال مى کنند و لحظه اى آرام نمى گیرند، هرچند تلاشهاى آنان در قالب هاى متفاوتى صورت پذیرد. حضرت ابراهیم (ع) در مسیر رسالت الهى خویش ابتدا به سراغ عمو و قومش مى رود و آنانرا به سوى توحید و یکتا پرستى دعوت مىکند و چون نتیجه اى حاصل نمى شود در دوّمین مرحله به سراغ بتها مى شتابد و همه آنها را درهم مى شکند، آنگاه فطرتشان را مخاطب قرار داده و به بیدار کردن آنان مى پردازد و سرانجام پس از اندرز و توبیخ، آنها را به تعمق و اندیشه وامىدارد.
در ماجراى پرتاب حضرت ابراهیم به درون آتش، مطالب زیادى در تفاسیر آمده است، از جمله اینکه مشرکان با کمک و راهنمایى شیطان منجنیق ساختند، ولى آن حضرت با توکّل بىنظیرش به خداوند، از احدى از فرشتگان حتّى جبرئیل کمکى نگرفت ودر آن هنگام به مناجات و راز و نیاز با پروردگار و توسّل به محمّد و آل محمّد مشغول بود.
واژهى «أخسرین» در قرآن کریم به کسانى اطلاق شده است که کار بدى را انجام مىدهند، امّا گمان مىکنند که کارشان خوب است، پس زیانِ خود را درک نمى کنند، تا در پى جبران آن باشند.
امام صادقعلیه السلام فرمودند: وقتى خداوند به آتش امر کرد: «کونى برداً» دندانهاى ابراهیم از شدّت سرما (در میان آتش نمرودیان) به هم مى خورد، تا آنکه گفته شد: «و سلاماً»
پیام ها
۱- یکى از شیوه هاى دعوت مردم به دین، آگاه کردن آنان به ضرر بى دینى است. «لاینفعکم و لا یضرکم»
۲- سرچشمه و انگیزه عبادت، دستیابى به خیر و یا نجات از شر است که بتها بر هیچکدام قادر نیستند. «لاینفعکم شیئاً و لا یضرّکم»
۳- اگر زمینه مناسبى براى بیدارى پیدا شد باید منحرفان را تحقیر کرد. «اُفٍ لکم و لما تعبدون من دون اللّه»
۴- عواطف باید تحت الشعاع مکتب باشد. «اُفّ لکم» با توجّه به اینکه عموى او نیز بت پرست بود.
۵ - بتپرستى با عقل سازگار نیست. «افلا تعقلون؟» (افراد بى خرد لجوج سزاوار توبیخ هستند) «أفلا تعقلون»
۶- توحید، اندیشه اى عقلانى است. «أفلا تعقلون»
۷- کسانى به زور متوسل مى شوند که از عقل و منطق بى بهره اند. «حرّقوه»
۸ - مردان خدا تا پاى جان بر اهداف خود پایدار هستند. «حرّقوه» سوزاندن، سختترین نوع قتل است.
۹- بقاى شرک با نابودى موحّدان امکان پذیر است. «حرّقوه وانصروا آلهتکم»
۱۰- تعصّبات نابجا، انسان را تا مرز سوزاندن پیامبر به پیش مىبرد. «حرّقوه و انصروا آلهتکم»
۱۱- دشمن در تحریک تودههاى ناآگاه، به مقدّسات متوسّل مىشود، «انصروا آلهتکم» وبه غیرت وحمیّت نیز تمسّک مىجوید. «اِن کنتم فاعلین»
۱۲- خداوند، هم سبب ساز است و هم سبب سوز. «یا نار کونى برداً و سلاماً»
سبب ساز است، زیرا نفسِ حضرت عیسى (ع) را سبب زنده شدن مردگان قرار مى دهد، و سبب سوز است، زیرا سوزندگى را از آتش مى گیرد و آن را بر ابراهیم سرد و سلامت مى کند.
۱۳- هستى شعور دارد و مخاطب قرار مى گیرد. «یا نار کونى برداً وسلاماً» و نفرمود: «فجعلنا النار برداً و سلاماً»
۱۴- آثار موجودات به خواست و ارادهى الهى است. «یا نار کونى برداً و سلاماً»
۱۵- نور حقّ، با نار کفر خاموش نمىشود. «قالوا حرّقوه... قلنا یا نار کونى برداً»
۱۶- قدرت خداوند مىتواند همهى توطئهها را خنثى کند. «ارادوا به کیداً فجعلناهم الاخسرین»
۱۷- عاقبت، حقّ پیروز است. «ارادوا - جعلناهم الاخسرین»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن نمایش بیشتر
تاکنون نظری ثبت نشده است