- 5496
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 22 سوره انبیاء
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره انبیاء - آیه 22
لَوْ کَانَ فِیهِمَآ ءَالِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا فَسُبْحَنَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُونَ
ترجمه
اگر در آسمانها و زمین خدایانى جز اللّه بود، هر آینه آن دو فاسد مى شدند، پس منزّه است خداوندِ پروردگار عرش، از آنچه (ناآگاهان) توصیف مى کنند.
اگر به کتابى که نویسندهى آن چند نفر باشند نگاهى دقیق بیندازیم، بخوبى خواهیم دید که جملات، سیاق و محتواى هر قسمت از کتاب با بخش دیگر آن متفاوت است و بدیهى است که هر چه کتاب، بزرگتر و مفصل تر باشد، این اختلاف، بیشتر و بارزتر خواهد بود، زیرا بر فرض که در نوشتن یک جمله، یک سطر و یا یک صفحه، هماهنگى تصادفى پیدا شود ولى در کتاب بزرگ هستى، این هماهنگى و نظم بدون پروردگارى یکتا محال است.
سؤال: اگر خدایىیکتا در مصدر امور است،پس تضادهاى موجود براى چیست؟
پاسخ: اگر بشود نام آنها را تضادّ گذاشت، باید گفت از نوع تضادّ دو لبهى قیچى و یا دو کفّهى ترازوست که تحت یک تدبیر و براى انجام یک هدف صورت مى پذیرد و یا مثل حرکت متضادّ دو دست یک انسان براى فشار دادن پارچهاى است که مى خواهد آب آن را بگیرد مى باشد.
هشامبن حَکَم از امام صادق (ع) پرسید: دلیل یکتایى خداوند چیست؟ حضرت فرمود: «اتّصال التّدبیر وتمام الصنع کما قال اللّه عزّوجلّ: «لوکان فیهما...»» پیوستگى و انسجام تدبیر جهان و کامل بودن آفرینش، دلیل وحدانیّت اوست
این آیه در پاسخ کسانى است که براى هر چیز و هر امرى، ربّ، مدبر و خدایى قائل بودند و لذا فرمود: «ربّ العرش» یعنى پروردگار همه هستى، اللّه است.
پیام ها
1- تعدّد پروردگار، امرى محال است. «لوکان» (کلمه «لَو» در جایى بکار مىرود که انجام شدنى نباشد.)
2- خداى آسمانها و زمین یکى است. «فیهما» بر خلاف مشرکین که براى هر کدام از آسمانها و زمین، ربّى قائل بودند، قرآن پروردگار همه را یکى مىداند. «و هوالّذى فى السماء اله و فى الارض اله»
3- تعدّد در مدیریّت، مایهى از هم پاشیدگى و فساد است. «آلهة - لفسدتا»
4- به هنگام ذکر سخن باطل، تنزیه خداوند لازم است. «لوکان فیهما - فسبحان اللّه»
5 - تسبیح خداوند باید پس از آگاهى و بر اساس استدلال و منطق باشد نه کورکورانه و از روى لقلقهى زبان. «لوکان فیهما - فسبحان اللّه» (اوّل استدلال شد که اگر دو مدیریّت بود هستى به فساد کشیده مىشد سپس تسبیح خدا آمد. «سبحان اللّه عمّا یصفون»)
لَوْ کَانَ فِیهِمَآ ءَالِهَةٌ إِلَّا اللَّهُ لَفَسَدَتَا فَسُبْحَنَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُونَ
ترجمه
اگر در آسمانها و زمین خدایانى جز اللّه بود، هر آینه آن دو فاسد مى شدند، پس منزّه است خداوندِ پروردگار عرش، از آنچه (ناآگاهان) توصیف مى کنند.
اگر به کتابى که نویسندهى آن چند نفر باشند نگاهى دقیق بیندازیم، بخوبى خواهیم دید که جملات، سیاق و محتواى هر قسمت از کتاب با بخش دیگر آن متفاوت است و بدیهى است که هر چه کتاب، بزرگتر و مفصل تر باشد، این اختلاف، بیشتر و بارزتر خواهد بود، زیرا بر فرض که در نوشتن یک جمله، یک سطر و یا یک صفحه، هماهنگى تصادفى پیدا شود ولى در کتاب بزرگ هستى، این هماهنگى و نظم بدون پروردگارى یکتا محال است.
سؤال: اگر خدایىیکتا در مصدر امور است،پس تضادهاى موجود براى چیست؟
پاسخ: اگر بشود نام آنها را تضادّ گذاشت، باید گفت از نوع تضادّ دو لبهى قیچى و یا دو کفّهى ترازوست که تحت یک تدبیر و براى انجام یک هدف صورت مى پذیرد و یا مثل حرکت متضادّ دو دست یک انسان براى فشار دادن پارچهاى است که مى خواهد آب آن را بگیرد مى باشد.
هشامبن حَکَم از امام صادق (ع) پرسید: دلیل یکتایى خداوند چیست؟ حضرت فرمود: «اتّصال التّدبیر وتمام الصنع کما قال اللّه عزّوجلّ: «لوکان فیهما...»» پیوستگى و انسجام تدبیر جهان و کامل بودن آفرینش، دلیل وحدانیّت اوست
این آیه در پاسخ کسانى است که براى هر چیز و هر امرى، ربّ، مدبر و خدایى قائل بودند و لذا فرمود: «ربّ العرش» یعنى پروردگار همه هستى، اللّه است.
پیام ها
1- تعدّد پروردگار، امرى محال است. «لوکان» (کلمه «لَو» در جایى بکار مىرود که انجام شدنى نباشد.)
2- خداى آسمانها و زمین یکى است. «فیهما» بر خلاف مشرکین که براى هر کدام از آسمانها و زمین، ربّى قائل بودند، قرآن پروردگار همه را یکى مىداند. «و هوالّذى فى السماء اله و فى الارض اله»
3- تعدّد در مدیریّت، مایهى از هم پاشیدگى و فساد است. «آلهة - لفسدتا»
4- به هنگام ذکر سخن باطل، تنزیه خداوند لازم است. «لوکان فیهما - فسبحان اللّه»
5 - تسبیح خداوند باید پس از آگاهى و بر اساس استدلال و منطق باشد نه کورکورانه و از روى لقلقهى زبان. «لوکان فیهما - فسبحان اللّه» (اوّل استدلال شد که اگر دو مدیریّت بود هستى به فساد کشیده مىشد سپس تسبیح خدا آمد. «سبحان اللّه عمّا یصفون»)
تاکنون نظری ثبت نشده است