display result search
- 3234
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 97 سوره اسراء
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اسراء- آیه 97
وَمَن یَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَمَن یُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِیَآءَ مِن دُونِهِ وَنَحْشُرُهُمْ یَوْمَ الْقِیَمَةِ عَلَى وُجُوهِهِمْ عُمْیاً وَبُکْماً وَصُمّاً مَّأْوَیهُمْ جَهَنَّمُ کُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَهُمْ سَعِیراً
ترجمه
و هر که را خدا هدایت کند، پس همو هدایت یافته است و هر که را گمراه سازد، هرگز یاورانى جز خدا براى آنان نخواهى یافت و ما در روز قیامت، آنان را واژگون (به صورت خزنده) کور و کر و لال محشور مىکنیم و جایگاهشان دوزخ است، که هرگاه خاموش شود، آتش آنان را بیافزاییم.
«خَبت»، به معناى فروکش کردن شعله است. و «سَعیر»، به معناى شعلهور شدن آتش و از نامهاى جهنّم است.
سؤال: اگر گمراهان در قیامت، کر و کور و لالند، پس چگونه در آیات دیگر، از دیدن آتش؛ «رأى المجرمون النّار»(215)، یا شنیدن صداى دوزخ؛ «سَمعوا لها تغیّضاً و زفیراً»(216)، یا فریاد و شیون آنان؛ «دعوا هنالک ثبوراً»(217) سخن به میان آمده است؟
پاسخ: مراحل و مواقف قیامت متفاوت و متعدّد است. در هر موقفى ممکن است حالتى باشد که در مرحلهى بعد از آن نباشد.
پیام ها
1- هدایت تنها به علم، عقل و استدلال نیست، توفیق الهى نیز مىخواهد. «مَن یَهدى اللّه»
2- گمراهان را نجات بخشى جز خدا نیست. «مَن یُضلِل فلن تَجِد ...»
3- کسى که از گوش، چشم و زبان خود در مسیر حقّیافتن، حقّگفتن و حقّدیدن بهره نگیرد، در قیامت نیز کور، کر، لال و واژگون محشور مى شود. این در واقع نوعى تجسّم عمل انسان است! «نحشرهم...على وجوههم عمیاً و بکماً وصمّاً»
4- آتش دوزخ، براى مجرمان پیوسته شعلهورتر مىشود. «کلمّاخَبت زدناهم سعیراً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَمَن یَهْدِ اللَّهُ فَهُوَ الْمُهْتَدِ وَمَن یُضْلِلْ فَلَن تَجِدَ لَهُمْ أَوْلِیَآءَ مِن دُونِهِ وَنَحْشُرُهُمْ یَوْمَ الْقِیَمَةِ عَلَى وُجُوهِهِمْ عُمْیاً وَبُکْماً وَصُمّاً مَّأْوَیهُمْ جَهَنَّمُ کُلَّمَا خَبَتْ زِدْنَهُمْ سَعِیراً
ترجمه
و هر که را خدا هدایت کند، پس همو هدایت یافته است و هر که را گمراه سازد، هرگز یاورانى جز خدا براى آنان نخواهى یافت و ما در روز قیامت، آنان را واژگون (به صورت خزنده) کور و کر و لال محشور مىکنیم و جایگاهشان دوزخ است، که هرگاه خاموش شود، آتش آنان را بیافزاییم.
«خَبت»، به معناى فروکش کردن شعله است. و «سَعیر»، به معناى شعلهور شدن آتش و از نامهاى جهنّم است.
سؤال: اگر گمراهان در قیامت، کر و کور و لالند، پس چگونه در آیات دیگر، از دیدن آتش؛ «رأى المجرمون النّار»(215)، یا شنیدن صداى دوزخ؛ «سَمعوا لها تغیّضاً و زفیراً»(216)، یا فریاد و شیون آنان؛ «دعوا هنالک ثبوراً»(217) سخن به میان آمده است؟
پاسخ: مراحل و مواقف قیامت متفاوت و متعدّد است. در هر موقفى ممکن است حالتى باشد که در مرحلهى بعد از آن نباشد.
پیام ها
1- هدایت تنها به علم، عقل و استدلال نیست، توفیق الهى نیز مىخواهد. «مَن یَهدى اللّه»
2- گمراهان را نجات بخشى جز خدا نیست. «مَن یُضلِل فلن تَجِد ...»
3- کسى که از گوش، چشم و زبان خود در مسیر حقّیافتن، حقّگفتن و حقّدیدن بهره نگیرد، در قیامت نیز کور، کر، لال و واژگون محشور مى شود. این در واقع نوعى تجسّم عمل انسان است! «نحشرهم...على وجوههم عمیاً و بکماً وصمّاً»
4- آتش دوزخ، براى مجرمان پیوسته شعلهورتر مىشود. «کلمّاخَبت زدناهم سعیراً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است