display result search
- 7797
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 86 و 87 سوره اسراء
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اسراء - آیه 87 و 86
وَلَئِن شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِى أَوْحَیْنَآ إِلَیْکَ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَکَ بِهِ عَلَیْنَا وَکِیلاً
إِلَّا رَحْمَةً مِّن رَّبِّکَ إِنَّ فَضْلَهُ کَانَ عَلَیْکَ کَبِیراً
ترجمه
واگر بخواهیم، هر آینه آنچه را به تو وحى کردهایم، (از یادت) مىبریم، سپس کسى را نمى یابى که در برابر ما از تو دفاع کند.
جز رحمت از پروردگارت (مدافعى نخواهى یافت)، قطعاً فضل خداوند نسبت به تو بزرگ است.
آیهى 86، حالت تهدیدآمیز نسبت به پیامبر دارد که خداوند، همچنان که عطا مىکند، اگر بخواهد بازپس مىگیرد. و آیهى 87، لحن تشویق آمیزى دارد.
قرآن، وحى، نبوّت، خاتمیّت و شفاعت، همه از تفضّلات الهى نسبت به پیامبر بوده واز مقام ربوبیّت خدا سرچشمه مى گیرد و خداوند عطاهایش را از او بازپس نمى گیرد، هر چند دستش باز، قدرتش استوار و مى تواند همه را بازگیرد. نسبت به موارد دیگر نیز چنین است، همانگونه که «خلقکم»، «یذهبکم». همانگونه که «یعزّ»، «یذلّ»، همانگونه که «یهدى»، «یضلّ»، همانگونه که «احیاکم»، «یمیتکم»، همانگونه که «ینصرکم»، «یخذلکم». آرى، آفریدن و بردن، عزّت و ذلّت، هدایت و ضلالت، حیات و مرگ، یارى و خوارى تنها به دست اوست.
پیام ها
1- نعمتها را از خداوند بدانیم و مغرور نشویم، زیرا بقا و زوال نعمتها به ارادهى اوست. «لنذهبنّ بالّذى اوحینا»
2- هیچ کس در برابر قهر الهى نمىتواند نقشى داشته باشد. «ثمّ لاتجد»
3- نزول کتب آسمانى و وحى، از شئون ربوبیّت خداوند و در مسیر تربیت انسان است. «الّذى اوحینا... الاّ رحمة من ربّک»
4- قرآن، فضل بزرگ الهى است. «اوحینا... کان فضله علیک کبیراً» چون خداوند بزرگ و والاست، لطف او نیز بزرگ، و فضل بزرگ او مخصوص پیامبر است.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَلَئِن شِئْنَا لَنَذْهَبَنَّ بِالَّذِى أَوْحَیْنَآ إِلَیْکَ ثُمَّ لَا تَجِدُ لَکَ بِهِ عَلَیْنَا وَکِیلاً
إِلَّا رَحْمَةً مِّن رَّبِّکَ إِنَّ فَضْلَهُ کَانَ عَلَیْکَ کَبِیراً
ترجمه
واگر بخواهیم، هر آینه آنچه را به تو وحى کردهایم، (از یادت) مىبریم، سپس کسى را نمى یابى که در برابر ما از تو دفاع کند.
جز رحمت از پروردگارت (مدافعى نخواهى یافت)، قطعاً فضل خداوند نسبت به تو بزرگ است.
آیهى 86، حالت تهدیدآمیز نسبت به پیامبر دارد که خداوند، همچنان که عطا مىکند، اگر بخواهد بازپس مىگیرد. و آیهى 87، لحن تشویق آمیزى دارد.
قرآن، وحى، نبوّت، خاتمیّت و شفاعت، همه از تفضّلات الهى نسبت به پیامبر بوده واز مقام ربوبیّت خدا سرچشمه مى گیرد و خداوند عطاهایش را از او بازپس نمى گیرد، هر چند دستش باز، قدرتش استوار و مى تواند همه را بازگیرد. نسبت به موارد دیگر نیز چنین است، همانگونه که «خلقکم»، «یذهبکم». همانگونه که «یعزّ»، «یذلّ»، همانگونه که «یهدى»، «یضلّ»، همانگونه که «احیاکم»، «یمیتکم»، همانگونه که «ینصرکم»، «یخذلکم». آرى، آفریدن و بردن، عزّت و ذلّت، هدایت و ضلالت، حیات و مرگ، یارى و خوارى تنها به دست اوست.
پیام ها
1- نعمتها را از خداوند بدانیم و مغرور نشویم، زیرا بقا و زوال نعمتها به ارادهى اوست. «لنذهبنّ بالّذى اوحینا»
2- هیچ کس در برابر قهر الهى نمىتواند نقشى داشته باشد. «ثمّ لاتجد»
3- نزول کتب آسمانى و وحى، از شئون ربوبیّت خداوند و در مسیر تربیت انسان است. «الّذى اوحینا... الاّ رحمة من ربّک»
4- قرآن، فضل بزرگ الهى است. «اوحینا... کان فضله علیک کبیراً» چون خداوند بزرگ و والاست، لطف او نیز بزرگ، و فضل بزرگ او مخصوص پیامبر است.
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است