display result search
- 7096
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 67 سوره اسراء
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اسراء - آیه 67
وَإِذَا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فِى الْبَحْرِ ضَلَّ مَن تَدْعُونَ إِلَّا إِیَّاهُ فَلَمَّا نَجَّکُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَکَانَ الْإِنْسَنُ کَفُوراً
ترجمه
و هرگاه در دریا به شما محنت و رنج رسد، هر که را جز خداوند مى خوانید، محو و گم مى شود، پس چون شما را نجات دهد و به خشکى رساند، از او رومى گردانید. و انسان بسیار ناسپاس است.
یکى از دلایل فطرى بودن توحید، این است که انسان در حالت درماندگى و ناامیدى از همه وسایل مادّى، متوجّه یک نقطه غیبى مىشود که او را نجات دهد.
شخصى منکر خدا، از امام صادقعلیه السلام دلیلى بر اثبات خدا مىخواست. حضرت پرسید: آیا تاکنون سوار کشتى شدهاى که دچار حادثه شود؟ گفت: آرى، یک بار در سفرى دریایى کشتى ما متلاشى شد و من بر تخته پارهاى سوار شدم. امام پرسید: آیا در آن هنگام، دل تو متوجّه قدرتى بود که تو را نجات دهد؟ گفت: آرى. فرمود: همان قدرت غیبى، خداست.
پیام ها
1- ایمان و توبهى موسمى و موضعى ارزشى ندارد. «مسّکم الضرّ...»
2- در گرداب خطر، انسان یکتاپرست مىشود، «الاّ ایاه» و نارسایى همهى اسباب ظاهرى و پندارى روشن مىگردد. «ضلّ مَن تدعون»
3- فاصله گرفتن از وسایل مادّى، عامل درک بهتر حقایق است. «مسّکمالضرّ فى البحر ضلّ مَن تدعون الاّ ایّاه»
4- جز خداوند، هر معبودى محو و نابود مىشود. «ضَلّ مَن تدعون الاّ ایّاه»
5 - دعاى خالصانه مستجاب مىشود. «الاّ ایّاه فلمّا نجّاکم»
6- آسایش، عامل غفلت است. «نجّاکم الى البَرّ اعرضتم»
7- جاذبههاى دنیا به قدرى دلفریب است که انسان پس از ساعتى نجات از مهلکه، همه چیز را فراموش مىکند. «فلمّا نجّاکم... اعرضتم»
8 - فراموش کردن خداوند پس از نجات، جلوه روشن کفران است. «و کان الانسان کفوراً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَإِذَا مَسَّکُمُ الضُّرُّ فِى الْبَحْرِ ضَلَّ مَن تَدْعُونَ إِلَّا إِیَّاهُ فَلَمَّا نَجَّکُمْ إِلَى الْبَرِّ أَعْرَضْتُمْ وَکَانَ الْإِنْسَنُ کَفُوراً
ترجمه
و هرگاه در دریا به شما محنت و رنج رسد، هر که را جز خداوند مى خوانید، محو و گم مى شود، پس چون شما را نجات دهد و به خشکى رساند، از او رومى گردانید. و انسان بسیار ناسپاس است.
یکى از دلایل فطرى بودن توحید، این است که انسان در حالت درماندگى و ناامیدى از همه وسایل مادّى، متوجّه یک نقطه غیبى مىشود که او را نجات دهد.
شخصى منکر خدا، از امام صادقعلیه السلام دلیلى بر اثبات خدا مىخواست. حضرت پرسید: آیا تاکنون سوار کشتى شدهاى که دچار حادثه شود؟ گفت: آرى، یک بار در سفرى دریایى کشتى ما متلاشى شد و من بر تخته پارهاى سوار شدم. امام پرسید: آیا در آن هنگام، دل تو متوجّه قدرتى بود که تو را نجات دهد؟ گفت: آرى. فرمود: همان قدرت غیبى، خداست.
پیام ها
1- ایمان و توبهى موسمى و موضعى ارزشى ندارد. «مسّکم الضرّ...»
2- در گرداب خطر، انسان یکتاپرست مىشود، «الاّ ایاه» و نارسایى همهى اسباب ظاهرى و پندارى روشن مىگردد. «ضلّ مَن تدعون»
3- فاصله گرفتن از وسایل مادّى، عامل درک بهتر حقایق است. «مسّکمالضرّ فى البحر ضلّ مَن تدعون الاّ ایّاه»
4- جز خداوند، هر معبودى محو و نابود مىشود. «ضَلّ مَن تدعون الاّ ایّاه»
5 - دعاى خالصانه مستجاب مىشود. «الاّ ایّاه فلمّا نجّاکم»
6- آسایش، عامل غفلت است. «نجّاکم الى البَرّ اعرضتم»
7- جاذبههاى دنیا به قدرى دلفریب است که انسان پس از ساعتى نجات از مهلکه، همه چیز را فراموش مىکند. «فلمّا نجّاکم... اعرضتم»
8 - فراموش کردن خداوند پس از نجات، جلوه روشن کفران است. «و کان الانسان کفوراً»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است