display result search
- 7037
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 29سوره اسراء
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره اسراء - آیه 29
وَ لَا تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِکَ وَلَا تَبْسُطْهَا کُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَمَلُوماً مَّحْسُوراً
ترجمه
و نه دست خود را به گردنت بسته بدار (که هیچ انفاقى نکنى) و نه آن را کاملاً باز گذار که (چیزى براى خودت نماند و) سرزنش شده و حسرت خورده (به کنجى) نشینى.
امام صادق (ع) فرمودند: مراد از «مَحسور» حسرتِ فقر و تنگدستى است.
بعضى گفته اند: «ملامت» مربوط به اوّل آیه است که درباره بخل است و «حسرت» مربوط به آخر آیه و ولخرجى است.
زنى پسر خود را نزد پیامبر فرستاد و از آن حضرت پیراهنش را به عنوان تبرّک درخواست کرد. پیامبر تنها پیراهن خود را داد و چون لباس دیگرى نداشت، براى نماز از خانه بیرون نیامد. این آیه نازل شد تا پیام دهد که سخاوت، آن نیست که یکتا پیراهن خود را بدهى.
در روایتى دیگر آمده است: مقدارى طلا، نزد پیامبر آوردند، پیامبر در همان زمان همه را انفاق کرد. روز بعد فقیرى از حضرت درخواستى کرد. حضرت چیزى نداشت که به او بدهد. مرد فقیر حضرت را سرزنش کرد. پیامبر از اینکه چیزى نداشت تا به او کمک کند اندوهناک شد که این آیه نازل شد.
پیام ها
1- مؤمن باید از بخل دورى کرده وبه دیگران کمک نماید. «لاتجعل یدک مغلولة»
2- اسلام مکتب اعتدال و میانهروى حتّى در انفاق است. «لاتجعل، لاتبسطها»
3- افرات وتفریط، محکوم و میانه روى شیوه پسندیده است. «لاتجعل، لاتبسطها»
4- نتیجه ولخرجى و زیادهروى در انفاق، خانهنشینى و ملامت و حسرت است. «فتقعد ملوماً محسوراً»
5 - اسلام، هرگز به ذلّت و خوارى مسلمانان راضى نیست و از هر عملى که آنان را به ذلّت کشاند، نهى کرده است. «لا تجعل... لا تبسطها...فتقعد ملوماً محسوراً»
6- توجّه به عاقبت شوم کار، سبب دورى از آن است. «لا تجعل... فتقعد...»
7- آینده نگرى از اصول مدیریّت است. «لا تجعل... فتقعد...»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
وَ لَا تَجْعَلْ یَدَکَ مَغْلُولَةً إِلَى عُنُقِکَ وَلَا تَبْسُطْهَا کُلَّ الْبَسْطِ فَتَقْعُدَمَلُوماً مَّحْسُوراً
ترجمه
و نه دست خود را به گردنت بسته بدار (که هیچ انفاقى نکنى) و نه آن را کاملاً باز گذار که (چیزى براى خودت نماند و) سرزنش شده و حسرت خورده (به کنجى) نشینى.
امام صادق (ع) فرمودند: مراد از «مَحسور» حسرتِ فقر و تنگدستى است.
بعضى گفته اند: «ملامت» مربوط به اوّل آیه است که درباره بخل است و «حسرت» مربوط به آخر آیه و ولخرجى است.
زنى پسر خود را نزد پیامبر فرستاد و از آن حضرت پیراهنش را به عنوان تبرّک درخواست کرد. پیامبر تنها پیراهن خود را داد و چون لباس دیگرى نداشت، براى نماز از خانه بیرون نیامد. این آیه نازل شد تا پیام دهد که سخاوت، آن نیست که یکتا پیراهن خود را بدهى.
در روایتى دیگر آمده است: مقدارى طلا، نزد پیامبر آوردند، پیامبر در همان زمان همه را انفاق کرد. روز بعد فقیرى از حضرت درخواستى کرد. حضرت چیزى نداشت که به او بدهد. مرد فقیر حضرت را سرزنش کرد. پیامبر از اینکه چیزى نداشت تا به او کمک کند اندوهناک شد که این آیه نازل شد.
پیام ها
1- مؤمن باید از بخل دورى کرده وبه دیگران کمک نماید. «لاتجعل یدک مغلولة»
2- اسلام مکتب اعتدال و میانهروى حتّى در انفاق است. «لاتجعل، لاتبسطها»
3- افرات وتفریط، محکوم و میانه روى شیوه پسندیده است. «لاتجعل، لاتبسطها»
4- نتیجه ولخرجى و زیادهروى در انفاق، خانهنشینى و ملامت و حسرت است. «فتقعد ملوماً محسوراً»
5 - اسلام، هرگز به ذلّت و خوارى مسلمانان راضى نیست و از هر عملى که آنان را به ذلّت کشاند، نهى کرده است. «لا تجعل... لا تبسطها...فتقعد ملوماً محسوراً»
6- توجّه به عاقبت شوم کار، سبب دورى از آن است. «لا تجعل... فتقعد...»
7- آینده نگرى از اصول مدیریّت است. «لا تجعل... فتقعد...»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است