display result search
- 3470
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 48 سوره هود
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره هود- آیه 48
قِیلَ یَنُوحُ اهْبِطْ بِسَلَمٍ مِّنّا وَبَرَکَتٍ عَلَیْکَ وَعَلَى أُمَمٍ مِّمَّن مَّعَکَوَ أُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ یَمَسُّهُمْ مِّنّا عَذَابٌ أَلِیمٌ
ترجمه
به نوح خطاب شد: (اینک) با سلامى از جانب ما و برکاتى برتو و بر تمام امّتهایى که با تو هستند، فرود آى، و بزودى امّتهایى (از نسل همین نجات یافتگان) را از نعمتها برخوردار خواهیم ساخت، (امّا) سپس (به خاطر غفلت و کفر و گناه،) عذابى دردناک از طرف ما به آنان خواهد رسید.
دستور «هبوط»، هم درباره حضرت آدم (ع) و هم در مورد حضرت نوح (ع) آمده و به دنبال آن، مردم به دو دسته مؤمن و کافر تقسیم شده اند.
منظور از «امّت هایى» که با نوح بودند، یا هر نفر از همراهان آن حضرت است که بعدها سر سلسله قبیله اى شدند و یا اینکه مراد، هر کدام از مؤمنانى است که سوار کشتى شده و از یک قبیله اى بودند.
پیام ها
1- زندگانى پس از آن سیل فراگیر، با دو خطر عمده روبه رو بود، یکى آلودگى ها و تلاقى بودن زمین که با کلمه «سلام» و وعده سلامتى بر طرف شد و دیگر نابودى انواع گیاهان که با وعده برکات تأمین گردید. «سلام منّا وبرکات علیک »
2- اگر چه خداوند در مواردى موعظه مى کند، هشدار مى دهد و یا حتّى فرزند بى دین را در مقابل چشمان پدر غرق مى سازد، امّا در جاى خود، سلام و برکات خویش را نیز نثار مى کند. «سلام منّا و برکات علیک »
3- آنچه مؤمن از نعمت هاى الهى دریافت مى کند، سلامت و برکت است، ولى دریافت کافر از نعمت ها جنبه متاع بودن آن است، پس هر متاع و کامیابى، نعمت و برکت نیست، بلکه نعمت، آن دریافتى است که عاقبت خوب هم داشته باشد. «سلام منّا و برکات»
4- خداوند متاع دنیا را از کفّار دریغ نمىکند. «سنمتّعهم ثمّ یمسّهم»
5 - این سنّت خداوندى است که ابتدا نعمت و مهلت مى دهد، سپس به پاداش یا کیفر مىرساند. «سنمتّعهم ثمّ یمسّهم»
6- مهر و قهر، هر دو از اوست. «سلام منّا... یمسّهم منّا»
7- خداوند نوح را به پدید آمدن جامعه ها و امّت هایى کافر، از نسل مؤمنانى که سوار کشتى شدند، خبر داد. «و اُمم سنمتّعهم ثمّ یمسّهم منّا عذاب الیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
قِیلَ یَنُوحُ اهْبِطْ بِسَلَمٍ مِّنّا وَبَرَکَتٍ عَلَیْکَ وَعَلَى أُمَمٍ مِّمَّن مَّعَکَوَ أُمَمٌ سَنُمَتِّعُهُمْ ثُمَّ یَمَسُّهُمْ مِّنّا عَذَابٌ أَلِیمٌ
ترجمه
به نوح خطاب شد: (اینک) با سلامى از جانب ما و برکاتى برتو و بر تمام امّتهایى که با تو هستند، فرود آى، و بزودى امّتهایى (از نسل همین نجات یافتگان) را از نعمتها برخوردار خواهیم ساخت، (امّا) سپس (به خاطر غفلت و کفر و گناه،) عذابى دردناک از طرف ما به آنان خواهد رسید.
دستور «هبوط»، هم درباره حضرت آدم (ع) و هم در مورد حضرت نوح (ع) آمده و به دنبال آن، مردم به دو دسته مؤمن و کافر تقسیم شده اند.
منظور از «امّت هایى» که با نوح بودند، یا هر نفر از همراهان آن حضرت است که بعدها سر سلسله قبیله اى شدند و یا اینکه مراد، هر کدام از مؤمنانى است که سوار کشتى شده و از یک قبیله اى بودند.
پیام ها
1- زندگانى پس از آن سیل فراگیر، با دو خطر عمده روبه رو بود، یکى آلودگى ها و تلاقى بودن زمین که با کلمه «سلام» و وعده سلامتى بر طرف شد و دیگر نابودى انواع گیاهان که با وعده برکات تأمین گردید. «سلام منّا وبرکات علیک »
2- اگر چه خداوند در مواردى موعظه مى کند، هشدار مى دهد و یا حتّى فرزند بى دین را در مقابل چشمان پدر غرق مى سازد، امّا در جاى خود، سلام و برکات خویش را نیز نثار مى کند. «سلام منّا و برکات علیک »
3- آنچه مؤمن از نعمت هاى الهى دریافت مى کند، سلامت و برکت است، ولى دریافت کافر از نعمت ها جنبه متاع بودن آن است، پس هر متاع و کامیابى، نعمت و برکت نیست، بلکه نعمت، آن دریافتى است که عاقبت خوب هم داشته باشد. «سلام منّا و برکات»
4- خداوند متاع دنیا را از کفّار دریغ نمىکند. «سنمتّعهم ثمّ یمسّهم»
5 - این سنّت خداوندى است که ابتدا نعمت و مهلت مى دهد، سپس به پاداش یا کیفر مىرساند. «سنمتّعهم ثمّ یمسّهم»
6- مهر و قهر، هر دو از اوست. «سلام منّا... یمسّهم منّا»
7- خداوند نوح را به پدید آمدن جامعه ها و امّت هایى کافر، از نسل مؤمنانى که سوار کشتى شدند، خبر داد. «و اُمم سنمتّعهم ثمّ یمسّهم منّا عذاب الیم»
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است