display result search
- 7091
- 1000
- 1000
- 1000
تفسیر آیه 10 سوره یونس
سخنرانی حجت الاسلام محسن قرائتی با موضوع تفسیر سوره یونس - آیه 10
دَعْوَیهُمْ فِیهَا سُبْحَنَکَ اللَّهُمَّ وَتَحِیَّتُهُمْ فِیهَا سَلَمٌ وَءَاخِرُ دَعْوَیهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَلَمِینَ
ترجمه
دعا و نیایش آنان در بهشت، «سبحانک اللّهم» (خدایا تو پاک و منزّهى) است و درودشان در آنجا سلام است و پایان نیایش آنان، «الحمد للّه ربّ العالمین» (سپاس و ستایش مخصوص خداست) مى باشد.
«سلام»، کلام اهل بهشت است و در بهشت، سلام فضاى همه جا را پر مى کند: سلام از سوى خداوند، «سلام قولاً من ربٍّ رحیم» ، سلام از سوى فرشتگان «سلام علیکم طبتم»، و سلام از سوى بهشتیان نسبت به هم. «الاّ قیلاً سلاماً سلاماً»
«الحمد للّه»، کلام انبیا و اولیاست. حضرت نوح (ع) پس از نجات از قوم ظالم، «الحمد للّه» گفت، و ابراهیم (ع) نیز خدا را حمد کرد که در سنّ پیرى اسماعیل و اسحاق را به او بخشیده است. «الحمد للّه» سخن مؤمنان و کلام بهشتیان است.
در حدیث آمده است: اهل بهشت با کلمه «سبحانک اللّهم» مسئولین پذیرایى را صدا مى زنند، آنان نیز فورى حاضر شده، خواسته اهل بهشت را تأمین مى کنند.
در حدیث است: هرگاه بنده اى مشغول تمجید خدا باشد و از سؤال کردن از او غافل شود، خداوند بیش از آنچه با دعا کردن به او مى داد، عطا مى کند.
پیام ها
1- یاد خدا تنها در دنیا نیست، آخرت هم جاى ذکر الهى است. «سبحانک اللّهم»
2- انسان به جایى مى رسد که دعا و خواسته اش هم تمجید پروردگار مى شود. «دعواهم فیها سبحانک» و این تسبیح و تمجید آنان را کامیاب مى سازد.
3- مؤمنان، در برابر صفات الهى مى گویند: «سبحانک»، در برابر سایر مؤمنان مى گویند:« سلام» و در مقابل کامیابى از نعمت هاى الهى مى گویند:«الحمدللَّه»
4- مؤمن، عاشق خداست. بهشت و لذّت هاى بهشتى هم او را از یاد محبوب باز نمى دارد، بلکه در همه چیز، لطف و قدرت خدا را مى بیند. «سبحانک اللّهم، الحمد للّه»
5 - آغاز سخن مؤمنان با «سبحان اللّه» و پایان آن با «الحمدللَّه» مى باشد. (از عبارت «آخر دعواهم ان الحمدللَّه» استفاده مى شود که اوّل سخن آنان «سبحانک الّلهم» است)
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
دَعْوَیهُمْ فِیهَا سُبْحَنَکَ اللَّهُمَّ وَتَحِیَّتُهُمْ فِیهَا سَلَمٌ وَءَاخِرُ دَعْوَیهُمْ أَنِ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَلَمِینَ
ترجمه
دعا و نیایش آنان در بهشت، «سبحانک اللّهم» (خدایا تو پاک و منزّهى) است و درودشان در آنجا سلام است و پایان نیایش آنان، «الحمد للّه ربّ العالمین» (سپاس و ستایش مخصوص خداست) مى باشد.
«سلام»، کلام اهل بهشت است و در بهشت، سلام فضاى همه جا را پر مى کند: سلام از سوى خداوند، «سلام قولاً من ربٍّ رحیم» ، سلام از سوى فرشتگان «سلام علیکم طبتم»، و سلام از سوى بهشتیان نسبت به هم. «الاّ قیلاً سلاماً سلاماً»
«الحمد للّه»، کلام انبیا و اولیاست. حضرت نوح (ع) پس از نجات از قوم ظالم، «الحمد للّه» گفت، و ابراهیم (ع) نیز خدا را حمد کرد که در سنّ پیرى اسماعیل و اسحاق را به او بخشیده است. «الحمد للّه» سخن مؤمنان و کلام بهشتیان است.
در حدیث آمده است: اهل بهشت با کلمه «سبحانک اللّهم» مسئولین پذیرایى را صدا مى زنند، آنان نیز فورى حاضر شده، خواسته اهل بهشت را تأمین مى کنند.
در حدیث است: هرگاه بنده اى مشغول تمجید خدا باشد و از سؤال کردن از او غافل شود، خداوند بیش از آنچه با دعا کردن به او مى داد، عطا مى کند.
پیام ها
1- یاد خدا تنها در دنیا نیست، آخرت هم جاى ذکر الهى است. «سبحانک اللّهم»
2- انسان به جایى مى رسد که دعا و خواسته اش هم تمجید پروردگار مى شود. «دعواهم فیها سبحانک» و این تسبیح و تمجید آنان را کامیاب مى سازد.
3- مؤمنان، در برابر صفات الهى مى گویند: «سبحانک»، در برابر سایر مؤمنان مى گویند:« سلام» و در مقابل کامیابى از نعمت هاى الهى مى گویند:«الحمدللَّه»
4- مؤمن، عاشق خداست. بهشت و لذّت هاى بهشتى هم او را از یاد محبوب باز نمى دارد، بلکه در همه چیز، لطف و قدرت خدا را مى بیند. «سبحانک اللّهم، الحمد للّه»
5 - آغاز سخن مؤمنان با «سبحان اللّه» و پایان آن با «الحمدللَّه» مى باشد. (از عبارت «آخر دعواهم ان الحمدللَّه» استفاده مى شود که اوّل سخن آنان «سبحانک الّلهم» است)
منبع: پایگاه درس هایی از قرآن
تاکنون نظری ثبت نشده است